A nie masz za co dziękować, bo wiersz jest naprawdę na świetnym poziomie

Fajny wiersz czytając go miałam wrażenie jakby z każdego wersu kapała tęsknota(Np. pierwszy wers) za prawdziwą miłością i o to chyba chodziło aby doglębnie przelać uczucia na papier. Fajne jest też porównanie miłości do kwiatów. Pozdrawiam

Podoba mi się, bo w umiejętny sposób mówisz o rzeczach, o których na ogół się nie myśli, a które towarzyszą nam przez całe życie krocząc za nami krok w krok jak cień. Mówisz o smutnych rzechach, nie straszysz fikcją śmierci słowa twego wiersza nie napawają przerażeniem, a jedynie nutą zamyślenia nad sprawami ostatecznymi no i mówisz o tym w taki spokojny sposób, nie straszysz, a jedynie tylko uzmysławiasz wszystkim, coś tak oczywistego. Smutne, ale i z nutka nadziei, która może lęk przed sprawami ostatecznymi zmniejszać.
Jak dla mnie utwór jest ok

Powiem tylko: Strasznie wciągające, ale to pewnie za sprawą klimaciku jaki nadałeś temu opowiadaniu. Od razu przyszła mi na myśl książka fantasty "Bursztynowa luneta" Philipa Pullmana(Bo to ostatnia taka książka jaką pamiętam z tej kategorii)- bo twoja opowieść też wydaje mi się z kategorii fantasty(Tak przynajmniej ją odebrałam), ale jeśli chodzi o książkę to dobrnęłam tylko do 40 strony i przestałam czytać, bo nic z niej nie mogłam zrozumieć kompletny miszmasz(I z reguły opowieści fantasty mnie nie kręcą). Ale twoja opowieść mnie wciągnęła więc duży plus i może nawet kiedyś sięgnę jeszcze po jakąś książkę fantasty jak trafię na odpowiednią

Cóż mnie żadnej książki nie trzeba polecać hi, hi Bo uwielbiam nie tylko pisać wiersze, ale i czytać(Od 2001r. przeczytalam dokładnie 175 książek, wiem to bo prowadzę ich regularny spis). Teraz akurat jestem na etapie czytania książki Stephena Kinga "Sklepik z marzeniami" i jak do tej pory nie zawiodłam się

Hm... od razu mówię, że mi sie podoba, bo Christie jest jedną z moich ulubionych autorek Ostatnio przeczytałam "Dlaczego nie Evans?" a jeszcze wcześniej "Morderstwo w orientekspresie" więc do czytania jej książek nie trzeba mnie namawiać Poprostu lubię kiedy tajemnica jest tajemnicą, aż do samego końca, a jej to się chyba udało w każdej książce