Proszę zanim zapytasz o co mi chodziło, przeczytaj uważnie swoją pierwszą wypowiedź. Nie uwierzę, że ktoś, kto tak szybko "rozpoznał" we mnie nieoczytanego nowicjusza bez warsztatu, nie potrafi doszukać się groteskowego absurdu w swej własnej wypowiedzi

Jest mi niezmiernie miło, że moje słowa pisane zainspirowały Cie do stworzenia własnej interpretacji...

To jeden z moich pierwszych wierszy, który doczekał się publikacji w najprawdziwszym tomiku poezji... Zatem ktoś inny mógłby powiedzieć, że nie masz racji, ale po co się kłócić... Raduje mnie to, że są tu ludzie na tyle odważni, by wyrazić własną opinię i na tyle otwarci, by poszukiwać...

Dam Ci radę, zapomnij o jakichkolwiek granicach, ramach czy zasadach. Bądź sobą, bądź wolna... Nie daj się zamknąć w klatce absurdu, wtedy to co piszesz będzie Twoje, będzie prawdziwe. Nie pozwól skazić sztuki prawidłami jakichś nadętych audytorów. Sztuka to chyba jedyna płaszczyzna ludzkiego bytowania, której nie da się okiełznać zasadami... No chyba, że dążysz do zaistnienia jako czyjeś odzwierciedlenie... Jeśli tak to przepraszam, ja nie będę ograniczał się do wyznaczonych przez kogoś zasad, Ty zaś możesz czynić co uważasz za słuszne... Przecież żeś wolna...

@Miladora -Prawdziwie serdeczne dzięki, że chciało Ci się (to nie literatura, ani też nie list , a napisałem Dużą literą... why?) wydziergać tak długi komentarz. Dużo w nim treści, do której ustosunkuję się, zadając dwa jedynie pytania.

Pyt 1.
Czy nie uważasz, że już we wstępie swojego komentarza samodzielnie obalasz własne twierdzenie?
Pyt 2.
Cy nie uważasz, że wszystko co napisałaś po wstępie, aż do słów jest dopełnieniem obalenia Twojej tezy wstępnej?

Zasady w wierszu? Wybacz, ale aż się uśmiechnąłem z lekka No rulles in Poems, dear Lady Winter....

@Lady Winter - W tego typu tworach pisanych zasady interpunkcji mają się nijak względem jej zasad obejmujących prozę... Czyż nie?