Muszę przyznać, że budujący komentarz...

Bardzo ciekawie opisana historia. W pewnym sensie dramat kobiety. Wiele jest takich małżeństw, rodzin, w których miłość zostaje zastąpiona rutyną, cynizmem, czy obojętnością. Niestety, to dosyć częsty obrazek w naszych czasach. Wypada tylko żałować.
Opowiadanie samo w sobie czyta się z dużą ciekawością.
Do następnego, miło do Ciebie zajrzeć

A ja napiszę tak. Widząc autora, zatarłem ręce.
I niestety, troszkę się rozczarowałem. Opowiadanko trąca niby jakąś mistycznością, magią, ale czegoś mi w nim brakuje.
Może myślałem o czymś innym, a znalazłem co innego?
I przede wszystkim, źle mi się czyta takie dłuższe historie, jeśli tekst jest tak "zlany".
Osobiście pobawiłbym się w edytorze, żeby było nieco czytelniej.
Połowę zdań umieściłbym od nowego akapitu.
Oczywiście to tylko sugestie i mogę się mylić, każdy ma swoje wizje. Pozdrowionka.

Miladorka napisała:

Cała przyjemność po stronie Pablo To był tylko taki żarcik, tak naprawdę nawet nie spojrzałem w Twoją "metrykę".
Pozdrawiam różowo, jak sen, którego doświadczysz

A myślałem, że zaskoczy dziewczynę i będą razem soulowo dryfować, a później... Ech, tak jakoś zacząłem sobie wyobrażać tą scenę, co świadczy o profesjonalnym przedstawieniu jej.
Przy takim opisie ruchów, mimiki wszystko jest proste w kwestiach wyobraźni. W ogóle rzuca się w oczy Twoja znakomita polszczyzna! Brawo.

Miladorko- Ty jesteś młoda i Tobie łatwo się godzić z nowościami, a co mają powiedzieć takie dinozaury, jak ja? Ja całe życie pisałem "z pod" "z powrotem" itp. Będzie trzeba iść z duchem czasu.
Już nie zaśmiecam wątku. Moja znajomość poezji jest równa zeru, więc nawet nie powinienem ośmielać się tu zaglądać, ale wszedłem na chwilę pokazać, jak wygląda starość

Długo już ten tekst widnieje w nowościach, a nikt go jeszcze nie ocenił. Obawiam się, że jest to wynikiem braku cennego czasu. Tekst jest bardzo długi.
Podejrzewam, że aby go prześledzić, to kwadrans mógł by nie starczyć, nie wspominając oceny pod kątem gramatyki, ortografii itp.
Czy zatem nie byłoby lepiej podzielić autorowi takie opowiadanie na odcinki, przynajmniej dwa?
To tylko taka moja nieśmiała sugestia.
Odnoszę po prostu wrażenie, że krótsze historie mają większą szansę na przeczytanie, ocenę, czy pomoc opiniotwórców.

Pozdrawiam z miną radosną (Będę trochę papugował dziewczyny, ale z czystej sympatii!)

Niby tak, ale... Według PWN: Etymologicznie poprawne jest z pod i taka pisownia obowiązywała do roku 1936. Zgodnie z nowszą (choć, jak widać, nie tak znów bardzo nową) ortografią piszemy spod - podobnie jak sprzed (dawniej z przed), spoza, sponad, spomiędzy.
— Mirosław Bańko

Tak więc może warto nad tym uklęknąć i uznać obie wersje za poprawne?

Sposób pisania, uchwycenie wydarzeń, ukazanie emocji - to wszystko mnie ujęło w tej treści.
Gdyby to rozwinąć, czytałbym z przyjemnością. Pomimo, iż nie przepadam za fantastyką. Ale gdyby się uprzeć, z powodzeniem można by zamienić to na inną formę, bo sam styl pisania jest bardzo przyjemny dla oka.

Panie Grzegorzu, z całym szacunkiem, ale czytałem kilkakrotnie i nie rozumiem tego krótkiego wpisu. Za mało tutaj przede wszystkim konkretów, które mówiłyby, o czym tak naprawdę mamy się dowiedzieć.
Za ogólnikowo dla takiego prostego człowieka, jaką jest moja skromna osoba.
Jak każdy, kto lubi tworzyć, pisać - lubię myśleć, ale ta historia przekracza moje zdolności.
Jestem zbyt mało inteligentny. Pozdrawiam.

Czytałem "pudelka", co Ty sobie myślisz! Tylko zrobiłem to w pracy, na smarcie i nie miałem wtedy jak napisać komentarza. Rozbawiło mnie. Czasami takie "życiowe" sytuacje są najzabawniejsze!

Dlaczego dziewczyny zawsze tak "romantycznie" pozdrawiają? Typu "księżycowo", "słonecznie", "z uśmiechem" (vide: al-szamanka wyżej) ?
Hmm... Brzmi to sympatycznie. Co by tu wymyślić oryginalnego?

Pozdrawiam... łóżkowo (bo noc blisko)? Eee... Głupawo
To może pozdrawiam z szelmowskim mrugnięciem Marsa? No, dobra. Już nie wymyślam

Moja droga, wyraźnie widać, że zostałaś wyrwana ze snu. W przeciwnym razie, w mig byś pojęła, że to zaproszenie do baraszkowania!
Ach, ten facetowski głód! Wiem coś o tym, "przerabiam" takie sytuacje dosyć często, żonka smacznie śpi, a ja o pierwszej w nocy buszuję po lodówce

Fajna historia, nic, tylko się pośmiać! Powinnaś więcej takich opisywać, a wszystko pod szyldem "Z życia wzięte" Nawet taki czeski serial kiedyś był, coś mi się kojarzy.
Pozdrawiam serdecznie.

Następny kryminał rozpocznę właśnie tym zdaniem, jeśli otrzymam Twoją zgodę.
Nie wiem dlaczego, ale każdy taki tekst zaraz "przerabiam" w głowie na motyw kryminalny, zboczenie?
W tym przypadku - pierwsza moja myśl była taka, że to człowiek zakopany żywcem przez jakiegoś seryjnego
Opowiadanie samo w sobie jest mocno intrygujące, barwnie przedstawiasz przerażenie i strach bohatera. Powiem tak: nie każdy to potrafi, a Ty nam po profesorsku pokazujesz "jak się powinno ukazywać emocje".
Szkoda, że na końcu zostaje uśmiercony, nie mógł zerwać się ze snu, spocony i roztrzęsiony?

A ja mam takie pytanko, odnośnie pierwszego zdania. Nie jestem w tej kwestii znawcą, stąd zastanawia mnie, czy to zamierzone, czy są to niepotrzebne powtórzenia?



Czy nie lepiej by brzmiało:
"W barze "Galaktycznym" spotkali się trzej Etanie, mieszkańcy planety Eta. Byli podobni do ludzi, tyle że wszystko mieli podwójne"

Wasinko, mike, zajacanka pomóżcie proszę?

Ogólnie świetny pomysł na krótką humoreskę! Zabawne dialogi i łatwo sobie wyobrazić "naprutych" Etan, śmieszne!

Jak dla mnie bardzo ładnie napisane opowiadanie o miłości, śmierci, rozstaniu.



Może i racja, ale przecież to mogli być młodzi ludzie, tego nie wiemy. A miłość jest nieprzewidywalna. I do wszystkiego może w takich chwilach człowieka "zachęcić".

Nie napiszę, że się wzruszyłem, bo tak nie było, ale gdzieś tam, wewnątrz duszy, smutek przez chwilę się pojawił. Nigdy nie czytałem harlequina, ale tak mi się jakoś skojarzyło, że pewnie w tamtych książkach jest wiele podobnych historii o miłości.
Pozdrawiam.