Podoba mi się wiersz Twój, clokworklukiz :-).

Z interpretacja muszę jednak się lekko wstrzymać, bo nie jestem pewna, z kim to tango. Z flaszką?
Tak czy siak fajnie nakreślona postać osoby uzależnionej, która jest świadoma swojego upadku. Tu dobrze zabrzmiało:



A także tu:


Podoba mi się również określenie "winna latorośl", nieźle wyszły Ci środki poetyckie. Udany wiersz, co napisała, dodając ocenę
palcia

O, jak miło, że Twój ulubiony fragment, ekonomisto, znajduje się w moim opowiadaniu . Mam nadzieję, że to szczera wypowiedź osoby nieobrażonej .

A teraz odpowiem na dalsze Twoje słowa w komentarzu. Jedyną osobą, której wytknęłam niezrozumienie tekstu, był DoCo. Był też wyjątkiem , zobaczywszy w mojej miniaturze wątek o lesbijkach. Ciekawe, czemu miał aż takie dziwne myśli ? .

Oczywiście zaprotestowałam, bo przyłożyłam się do tej historyjki rzetelnie i wplatałam do tekstu kolejne znaki, które informowały czytelnika o przemianach, jakie zaszły w bohaterce (co zresztą doskonale zauważyła Krysia Habrat i, jak zwykle, rewelacyjna i bystra alke), a to z kolei całkowicie mijało się z tezami DoCo.
Opowiadanie nie jest wspomnieniem z mojego osobistego życia, do niedawna chełpiłam się jeszcze, że jestem jedyną kobietą w Krakowie, jaka nie odwiedziła jeszcze Galerii Krakowskiej , a do kina chodzę z mężem :-). Wyjaśnianie na początku, o co kaman nie jest w moim przekonaniu dobre. Ale i tak dziękuję za zauważenie i pochwalenie przynajmniej fragmentu tekstu, który jest całkowicie wymyślony przeze mnie, nie powiela żadnego newsa z telewizji ani internetu:-), o czym z dumą napisała
palcia

Nie dziękuj tyle, nie dziękuj, a sprawdzaj ortografię :-), przynajmniej łatwiej niż interpunkcję, co nie ?

P.S. Ja również nie widzę powodu do obrażenia się, a nawet jak piszesz, Autorze, dostałeś komplement. W takim razie - jedynym, który się obraził, był Heisenberg ;ppppp.

LeChevalNoir!

Tekst zwrócił moją uwagę. To dobry pomysł na króciutkie opowiadanko, w dodatku z poetą w roli głównej. Ciekawe, dlaczego tak go nazywali? Pewnie próbował coś rymować na skrawkach papieru, albo cytował z pamięci fragmenty wierszy, które zostały w jego umyśle z dawnych, szczęśliwych i normalnych lat :-) ?

Tekst jest jednak zbyt zwarty, wypada zastosować w nim małe przerwy. Jeżeli chodzi o powtórzenia i brak wyrazów bliskoznacznych, o czym pisała redaktor, to sama wiem, że trudno robić korektę, gdy jest się jedynym w jury. Po prostu nie widać tych powtórzeń, nie dają się zauważyć Autorowi, umykają sprzed oczu.

Teraz, gdy wiesz, że są - będziesz czytał uważniej i na pewno wyłapiesz wszystkie niedociągnięcia. Źle się jednak dzieje, gdy ci, co pouczają, sami nie potrafią uniknąć błędnych form gramatycznych ;p, co napisała
palcia

Przeczytałam recenzję z zaciekawieniem, aż doszłam do fragmentów wierszy autorki książki, zamieszczonych w tekście. I nagle pomyślałam, że recenzent RattyAdalan wyraźnie chciała "zgubić" panią Barbarę Grabarczyk w oczach społeczności PP :-). Bo oto widzę jak nic - same "częstochowskie" rymy. Nie może być! Chyba pani Grabarczyk minęła się z gustami tutejszych recenzentów? ;p

A może jest odwrotnie, może takie naturalne rymy niesłusznie dostają łatki i cięgi na stronach portalu? Mają swój urok, mają tradycję w naszej literaturze - Tuwim, Brzechwa, Mickiewicz. Chyba tak przynajmniej uważa recenzentka, a ja jej sekunduję .

Cieszy mnie, że wybrałaś, RattyAdalan, właśnie taką książkę do recenzji. I to recenzji zgrabnie napisanej, o czym zawiadamia
palcia

Samce, szczególnie te, którym się nie wiedzie z płcią przeciwną, zabijają czas na wymyślaniu sobie różnych historyjek ze sobą w roli głównej. Zwyczajowo rolę drugoplanową powierzają jakiejś „zdzirze”, która jest seksowna i niedostępna, ale jednak bardziej dla samca niedostępna niż seksowna, przez co, wiadomo, zostaje zdzirą :-)

To uroczy nick, jaki otrzymuje każda, której samiec nijak nie potrafił poderwać. I ta zdzira robi z siebie (wiedziona ręką pisarza) przed naszym samciuniem puszczalską idiotkę oraz dogadza samcowi, spełniając najskrytsze fantazje erotyczne, jakich do tej pory w realu żadna nie chciała spełnić.
Tak oto widzę genezę tego seksistowskiego opowiadanka z błędem ortograficznym w środku

(nie zbyt zamiast niezbyt).

Autor połowę opasłego tekstu cacka się ze swą miłością i , wydawałoby się, robi to naturalnie, by nagle przystąpić do ataku, który polega na ośmieszeniu płci przeciwnej w bardzo niewybredny sposób. Powie ktoś, że to tylko opowiadanie. A jednak!
Widać w nim jak go skręca ze złości, bo mu nie wyszło. Przez to opko robi się niesłychanie sztuczne a humor napchany na siłę, jak pierze do jaśka. Do tego znowu zapożyczony styl pisania od naszego kolegi portalowego z dwoma słowami w nicku.
Chyba nie muszę dodawać, że wcale mi się nie podoba to, co napisałeś, ekonomisto.
Niestety, smętnie tu macie ;p, co napisała
palcia :-)
___________________________________________________________________

Przypominam, że wg. Regulaminu
6.10 Zabronione są komentarze ad personam
dlatego należy skupiać się na samym tekście, unikając komentowania autora.
przyp. red. Heisenberg

Chyba "(kraso)mówstwo? Gratuluję górnej półki, zarówno wybierającym, jak wybranemu. Co napisała
palcia

Do Figla!

Czytając opowiadanie, od początku domyśliłam się, że powstało na kanwie dawnych kronik policyjnych. Nie jest to więc fabuła wymyślona przez Autorkę. Trudno odmówić takiemu tekstowi racji bytu, niemniej fakt pozostaje faktem. Tobie, jako Autorce, należało jedynie ubrać całość w słowa. I to zapewne się udało, choć nie było zbyt trudne. Dlatego ciężko dać wysoką ocenę, co napisała
palcia

Do Tenebris.

Bardzo ciekawy wiersz, szczególnie przez tę pętlę, która została w nim (chyba celowo?) zastosowana, o , tu:






Tak przynajmniej ja to widzę - po ostatnim wersie można zacząć od nowa czytać początek i tak w kółko.
Podobają mi się również umiarkowanie użyte środki poetyckie, ale bardzo świeże. No i przede wszystkim jasne dla czytelnika. Tak więc ogólnie na plus, co zapisała
palcia

Do Wojtka!

I mnie się także spodobało. Fajny pomysł oraz kapitalne dialogi. Do tego świetne opisy strojów - sztruksowa marynarka + golf, czy też kurtka typu szwedka - super :-).

Oczywiście, że opowiadanie jest za długie, przez co straciło swą lekkość. Nawet nie doczytałam do końca, co przyznaję bez bicia. Ale do trzech czwartych to tak :-). To znaczy właściwie przeczytałam całość, jedynie ostatnią ćwiartkę pobieżnie ;p. Bardzo fajna była końcówka - nie za ciepło ale i nie chłodno - ekstra.
Oczywiście po tych umizgach musisz Wojciechu przyjąć kilka rad, jak to zwykle bywa w komentarzach.
Ja bym radziła wyciąć sporo z tekstu, aby nie odstraszać innych czytelników. Zamysł zostawić, watę wyrzucić. Taki długi tekst musi kosztować sporo pracy, nieźle się narobiłeś. Dlatego, będąc pod wrażeniem, zostawiam ocenę cztery, czyli bardzo dobre ;ppp, o czym zawiadomiła
palcia

Do al-szamanki!

Ja także przeczytałam tekst z zaciekawieniem. Wcześniejsi komentatorzy, DoCo, Mike, Mirosław i mede-a ocenili go już tak trafnie, że nic chyba więcej nie mogę dodać. Może tylko podkreślę prostotę i zwyczajność miniaturki, będące jej siłą. Cieszą mnie takie niewydumane utworki, mające osadzenie w rzeczywistości.

Przypomniały mi się również słowa mojego ojca, który zawsze lubił żartować. Powiedział mianowicie, że jeśli człowiek zaczyna się zachwycać przyrodą, to znaczy, że już zbliża się do poważnego wieku :-). Może i coś w tym jest, a może po prostu pisarz czy poeta widzi więcej i piękniej. Pozdrawiam Autorkę, zadowolona z wizyty (a także szydełkująca amatorsko)
palcia


P.S. Umknęła mi ocena "Świetne".

Arbmo!

Bardzo niechlujnie napisałaś (napisałeś) ten wiersz. Wypadałoby sprawdzać przed wysłaniem. Wiadomo, że literówki mogą umknąć, ale poprawna ortografia to wymóg portalu o charakterze pisarskim.

Oto zauważone błędy:
(stęsknionej skórze)

(cię) (złączeni)

(ląduję)

(jedno)


Trochę sporo tego

Jeżeli chodzi o treść, to wiersz jest dla mnie nieco dziecinny w swej wymowie. Wypada go przeczesać, powyrzucać i zostawić to, co najlepiej wyszło. Plusik za tematykę miłosną, która nigdy się nie starzeje. To napisała
palcia


P.S. Swoją drogą należałoby coś zrobić z tymi bykami, skoro wiersze przechodzą przez korektę redaktorów i są umieszczane na półkach. Inaczej portal okryje się złą sławą.

Rzeczywiście, zwracam honor, w znaczeniu przebiegu dziejów literatury, wyraz "historycznoliteracki" jest napisany prawidłowo. Pozdrawiam, douczona
palcia

Z zaciekawieniem przeczytałam Twój tekst Zolu, a to dlatego, że czytając wiersze tu na portalu, częściej niż inni nie mogę znaleźć odpowiedzi na pytanie, o czym traktuje utwór, co znaczą takie a nie inne środki poetyckie, co autor chciał nam powiedzieć. Równie często o to pytam, lecz głównie wywołuje to frustracje lub gniew autora ;p.
W moim przekonaniu niesłusznie.

Oznacza to bowiem, że twórca nie do końca potrafił przekazać czytelnikowi swój zamiar, nakierować go na właściwy trop. A u Ciebie - proszę, czytam przytoczone wiersze Świetlickiego i Lipskiej i jakoś nie pytam co i jak, tylko wszystko do mnie dociera. Rozumiem te wiersze. Mają dla mnie jasny przekaz. Nie znajduję kilku różnych interpretacji, wiersze są jednoznaczne. Co to oznacza? Ano to, że dobry wiersz dociera do w miarę zaznajomionego z poezja czytelnika, nie prowadzi go na manowce. Wiedzie poprzez swoje wersy bez obawy o wpadnięcie do stawu. Sama pięknie opisujesz własne wrażenia po przeczytaniu obu pozycji. Swięcicki i Lipska pozwolili Ci się odczytać, zajrzeć sobie do duszy. Jakie to wspaniałe!

Utwory, których większość nie potrafi zinterpretować, utwory niejasne, w których tylko autor czuje się jak ryba w wodzie, nie są ucztą dla czytelnika. Taką uwagę my wszyscy portalowi poeci powinniśmy wziąć sobie do serca, odstawiając dąsy na bok. Oczywiście, nie oznacza to, że wszystko ma być odkryte, jedynie podkreśla fakt, że autor nie pisze jedynie dla siebie a każde użyte słowo winno przybliżać czytelnika do zagnieżdżonego w autorskiej głowie pomysłu. Poezja to odpowiedzialna sztuka.

Jeszcze raz dziękuję Ci za ciekawy poradnik, jedynie w słowie "historyczno-literacki" dałabym dywiz, jako, że są to wyrazy określające różne sprawy. Pozdrawiam,
palcia

Do ajw!

Ja także pozbyłabym się tego kawałka:



- dodaje puencie groteskowości.

A teraz trochę o treści. Słodka mama już obgadana, pora na sugar tatę. Oj, samym smartfonem by się nie wykręcił . Za to czarne oczy może nie byłyby takie kłamliwe, kto wie?
Wiersz dotyka w pewien sposób i biednego Egiptu, nękanego wojnami domowymi. Kiedyś był potęgą a jego władców znał i podziwiał cały świat. Czerpał z ich wiedzy oraz kultury. Teraz samotny, nieszczęśliwy, słono zapłaci za swoje ja. Równie dobrze mógłby zostać podmiotem lirycznym w tym utworze.Wtedy rzeczywiście poczułabym , że Twój wiersz, ajw, nie odkrywa jedynie banalnej prawdy a mówi coś więcej. Możliwe, że podświadomie i Ty miałaś taki zamysł, co napisała
palcia