I ja, clokworklukisie (już miałam napisać kukizie;p) ponownie wróciłam do Twego wiersza, by mieć odświeżoną świadomość, o czym piszę. A więc obiecałeś i...przybyłeś. Dziękuję.

Trochę się dziś waham, czy można po kilku podobnych wersach powiedzieć, że oba wiersze mają coś wspólnego. I nie mam pewności. Jednak liczy się impresja, myśl, która powstała, gdy czytałam Twoją poezję i tak niech już zostanie.
Cieszę się, że znalazłeś czas, by przeczytać mój tekst. Jest bardzo osobisty, poświęcony osobie, którą uwieczniłam w wierszu jako podmiot liryczny. Może i on to czytał? Ale by było...hihi. Jeszcze raz dziękuję Ci za pozytywny komentarz, pozdrawiając
palcia

Powiem szczerze - już myślałam, że będą przepisy . Ser feta mniam. Do tego makaron ze szpinakiem i suszonymi pomidorami. Ale to raczej nie to, inna jakaś feta. Mnie nieznana. Dużo tu tekstów o różnych ćpających. Tak jakby co najmniej połowa PP używała :-).

Mnie się wydawało, że temat odchodzi do lamusa, a tu proszę, żyje dalej. Wystarczy znać pewne słowa, przypomnieć sobie, jak się czuło po pierwszej w życiu wódce (kiepsko) i już leci tekścik.
Za lekko, oj za lekko. Trudno wydrzeć z trzewi autentyczność. A jest potrzebna po to, by obezwładnić czytelnika, zatrząść nim. Dlatego w niektórych próbach brakuje tej autentycznej świadomości, o czym autor pisze. Podobnie jak wyżej. Owszem, były dobre momenty w tekście. To jego pierwsza cześć. Potem już słabiej. Nie przekonałeś, JaDziękuję, co nie znaczy, że jeszcze nie przekonasz ,
co napisała
palcia

Do lordluqa!

Nie za wiele wynika z tego wiersza o budyniu, a jedno, co się rzuca w oczy już na samym początku, to wielki ort:

Zmień na "dwunożna", chyba Ci edytor podpowiadał?
Budyń siedzi w kartonie i płacze, to wielka niesprawiedliwość , co zauważyła
palcia

P.S. Górna półka?

Ja tylko chcę dodać do przedmówców droga tecetko, że mocno mi zaimponowałaś owym "se", które i ja też często używam, szczególnie komponując limeryki w portalowej Limerykowni. Bardzo lubię ów charakterystyczny wyrazik, po którym nikt już nie ma wątpliwości, gdzie mieszkasz. Natomiast zastanawiam się nad początkową "gałą", jak dla mnie to piłka, ale u Ciebie użyte w sensie głowy. No nie wiem...
co napisała
palcia

P.S. Ten wierszyk jest taki radosny w swoim przesłaniu jak dla mnie :-) Przypomina mi (treść) mojego wujka, który lubił sobie golnąć i żartobliwie powtarzał przy zupie: O, jaka smaczna pomidorowa. A do tego nie daj Boże pięćdziesiątka!;p

Sagitariusie (drogi;p)!

Tanie wzruszenie oferuje nam tu Autor. Wyciskacz łez, a jak już o Bogu, to na pewno chwyci. No i doszło aż do górnej półki. Niezbadane są te wyroki …:-).

Radziłabym Autorowi wymyślić w przyszłości coś od siebie, coś, czego jeszcze nie było ani w gazetach, ani w kazaniach, ani w telewizji w ostatnim czasie. To już jest większa sztuka. A tak to wygląda na to, że jak się jest "szefem", to górna półka i garść pochlebców zapewnione, co napisała
palcia

P.S. Sam tekst zredagowany poprawnie i sprawnie.

Oj Tosiu, spłodziłeś radjomaryjniaka jak nic. Dobrze, że nie latasz po tych drogach z kijem na przylaszczki, społeczniku nasz. Bo chyba nie z czymś równie twardym ;ppp. Dewocyjną tematykę wiersza ratuje jednakże swawolny styl i bardzo fajne porównania, niemniej …. co napisała
palcia

P.S. Zaspołecznikuj się w Limerykowni, bo brakuje Cię tam.

Witam Cię Quentinie! I już oświecam ["];p.

Zamieściłam odautorski komentarz jeszcze przed powyższym tekstem , w którym to komentarzu podałam link do strony konkursowej, gdzie posłałam swoją opowiastkę.
To dokończenie pewnej z góry narzuconej konstrukcji literackiej (no, może za dużo powiedziane). Każdy miał prawo do wymyślenia własnego zakończenia historyjki kryminalnej. Moje jest właśnie w konwencji "na wesoło".
Nie przeczytawszy tego:
http://www.bookhunter.pl/konkurs/.../kryminalny_konkurs_literacki.html,
nie masz prawa nic zrozumieć. :-).
I chyba tak też się stało, co ?.

Proszę więc o ponowne rozpatrzenie sprawy;p, a i tak dzięki, żeś wpadł z komentarzem i gratulacjami hihi , co napisała
palcia

P.S. Niektóre komentarze, aczkolwiek miłe, nie zawsze jednak mają charakter "pomocnych". Mimo to na dole jest znaczek "pomógł", z którego nie można skorzystać. I bynajmniej nie przez złośliwość, co napisała ucieszona wizytą Quen'a
palcia

Do wloda!

Tak tu poetycko, aż miło. Wiersz bardzo nastrojowy, aż czuje się tę wodę i zachodzące słońce. Bohater liryczny daremnie wypatruje swej wybranki w lodowatej toni, nakładają się obrazy z przeszłości. I miłość zostaje uchwyconymi w oczach kadrami. Na zawsze.

Trochę tu zgrzytają wprowadzone dywizy (choć zapewne miały to być myślniki), szczególnie te postawione po przecinku. To bym oczywiście poprawiła.

Poetyka wiersza jest natomiast tak duża, że zdziwiona jestem dolną półką.
A pięknie choćby tutaj:



Na półki jednak nie mamy tu wpływu, co napisała palcia, której się bardzo podobało

Krysiu!

Jeżeli wrócisz, będzie mi miło. Na razie dzięki za kilka ciepłych słów.
To napisała
palcia

I znowu Quentin pisze z taką swadą, że DoCo by się nie powstydził :-).

Ten sam styl, to samo nagromadzenie zdarzeń, podobna tematyka :-) Jesteście nie do rozróżnienia .
Może nawet i w błędach, a mianowicie:

W zdaniu z imiesłowem czynnym, jak u Ciebie, podmiot musi być ten sam w obu zdaniach. Skoro wertując (czyli Edward wertował), to i następne zdanie musi mieć Edwarda w podmiocie. Prawidłowo ma brzmieć tak: „Wertując książeczkę adresową, (Edward) poczuł melancholijny nastrój”. U Ciebie w drugim zdaniu podmiotem jest nastrój, który nie mógł wertować. Trzeba na takie zdanka uważać. Inaczej wyjdzie „Idąc przez las, nadjechał samochód” .
Heisenberg już o tym wprawdzie wspomniał, ale starałam się wyjaśnić, dlaczego .

Zastanawiam się, skąd jesteście do siebie tak podobni z DoCo? I nie znajduję odpowiedzi, a może po prostu to ten sam męski typ;p. Tak czy siak, opko jest zgrabne i chociaż momentami zacne suchary, czyta się zupełnie dobrze.
Co napisała
palcia

Do Pasiastego.
Poduszkowiec nie całkiem z pietruchy, on właśnie podkreślił w inny sposób to "prześlizgiwanie się po sobie wewnętrznymi stronami dłoni". Przecież na pewno znasz zasadę poruszania się poduszkowca ;p.
Szanuję, że Autor trzyma się swego i nie popuszcza, też tak często mam. Chyba po prostu przyszedł nastrój, by pobawić się wersami i tyle. Ale, co już pisałam, wrażenie mam fajne po Twoim wierszu, o czym zapewnia
palcia.

Oj Sekret- Ty żabo . Już sam Apis skromnie zauważył, że da się zaśpiewać, a (wprawdzie nieco później) po nim sama ajw popróbowała wokalnie, a Ty nie kumasz:-). Teraz kolej na Twój głosik, do czego zachęca
palcia

Dziękuję Heisenberg za komentarz pod miniaturką i pochwały wraz z gratulacjami. Też jestem dumna z udziału w konkursie i wyniku.

Fajnie, że i Ty al-szamanko zajrzałaś do tekstu. Poprawiłam część błędów, ale nie wszystkie, bo z niektórymi się nie zgodziłam; tak to już bywa z autorem, że jest przekorny. Dziękuję za poświęcony czas i korektę oraz inne miłe słowa. Zapraszam znowu!

Podsumowując - widzę, że nawet mam trochę szczęścia także i w zewnętrznych konkursach, co napisała radośnie
palcia

Do Sekretu!

Mnie także się podoba - rymy, kompozycja, temat.
Teraz tylko potrzeba liter muzyki - czyli nut . Wykonawca już się zgłosił , co napisała
palcia

Do ajw!

Pragnę dołączyć do głosów o brodaczach a to dlatego, że mam o nich swoją własną teorię. Wiersz Twój stał się do tego swoistym natchnieniem, czy też pretekstem.

Otóż uważam, że brodacze mówią o sobie wszystko właśnie swoją brodą. Ci ze stylizowanym, wymuskanym owłosieniem to rzeczywiście lekko zniewieściali narcyzi, może właśnie tacy metroseksualni.
Jednak o wiele ciekawsi są owi drwale, z brodami à la Marks. To oni noszą w sobie owe gołębie serca, często dają się strzyc pod włos lub w drugą stronę, zaś broda to ich maska, pod którą częstokroć ukrywają to, co nie jest ich mocną stroną.
W Twoim wierszu bohaterami są jedni i drudzy. Tak właśnie podzieliłabym brodaczy z Twojego, ajw, wiersza. I tylko ci z pierwszych linijek utworu to owi "wysuczeni". Drugich trzeba chronić, za czym obstaje palcia, której utworek przypadł do gustu