dziękuję Ci Tadi...
Ty wiesz jakich snów mi trzeba

A ty...

spłyń słodyczy kroplą
po mojej duszy drżacej...

pięknie erosny

przyznaje grzeszyłam myślą

ciemną nocą o ramionach silnych marząc
w skrzydła anioła ubrana
lewitowałam pod liściem figowym
czując narastające pożądanie

przyznaje słowem zgrzeszyłam

w promienie słońca wplatając
szepty niespokojne
jak zaklęcia miłosne z ust
w uszy spragnione dotyku wlewałam

uczynkiem grzeszyłam

oddając się pod władanie myśli i słów
nie zapobiegałam rozwojowi fantazji
poddając się biernie
zgrzeszyłam po trzykroć

przyznaje zaniedbałam

twoje dobro niżej ceniłam
nad własne szczęście
lecz pokaż mi szczęśliwego
który czynił inaczej

(nie)żałuje

tyle myśli a brak odpowiednich słów...

tyle stron pustką gryzie
wiatr rozsypał je jak
stertę uschłych liści

a ja nadal ze zgrabiałymi palcami próbuje
wskrzesić ogień słów w kominkowym kolorze

wyślę je jutro bladym świtem
jeśli tylko tusz w starym piórze nie zamarzł...

pięknie Tadi. pięknie.

czujesz?
drgania słów zaklęte w poduszkach
gdy głowę składasz sennością wciągany
majaczą się odzieniem z błękitu
w błękicie marzeniem schowanym...

nawet nie wiesz jak przyjemnie wrócić do Twojego szeptu...

nie zarzucam ci kłamstwa
nie tym razem
barwy nazbyt dobrze dobrane
by brzmieć fałszywie

każdy mój księżyc w twoje
pragnienia ubrany co świt
oddaje blask wspomnieniom...

buziaki mój wielki.

tak... taki komentarz zdecydowanie mógł napisać tylko mężczyzna,my jesteśmy bardziej, dużo bardziej wrażliwe
dziękuję za komentarze wszystkim, bez wyjątków

pięknie dziękuję za komentarze,
to miłe uczucie, gdy trafia się do czytelnika

moje zdanie już znasz

dziękuję

dziękuję wszystkim,
jakkolwiek nie odbierzecie tego wiersza zawsze będziecie mieli rację

zagadka jest zupełnie prosta( dla mnie jak zwykle) dziękuję
Poke

sennie zamajaczył
rozkładając w około poduszki
pierze unosiło się na wysokość rzęs
i zatrzymywało chwile

dłonie nie błądziły
droga po stokroć przemierzana
tęsknie wołała

nie był wędrowcem
był artystą nie ruszał się z fotela
a zwiedzał mnie całą

jego historia nie skończy się
wraz z opadnięciem powiek
a oddech jeszcze raz zatrzyma
spływającą po szyi kroplę słodyczy...


odplątana wersja pierwsza

się uśmiałam...

cóż dodać... świetnie