Chapeau bas!

Do poprzedzających pochwał ciężko jest jeszcze coś dodać. Masz fantastyczny warsztat i genialnie czujesz słowa.

Podobnie jak przedmówcy jestem zachwycony podziałem na wieki - prostym, wydaje się, zabiegiem stworzyłaś formę, która idealnie obejmuje i porządkuje całe opowiadanie.

Udało Ci się stworzyć taką atmosferę, która jeszcze długo po przeczytaniu rezonuje w umyśle. To jest kunszt.

Ta... nożyczkami

Bo to jest regularny dramat! Tam powinny być suwaki ;P Ewentualnie rzepy ;P

Dzięki Wam wszystkim za pochwały i ogromnie się cieszę, że Wam się podobało.

Szukałem takiego języka, gdzie będę mógł uniknąć dosłowności, a jednocześnie w miarę swobodnie poprowadzić opis. Eksperymentowałem i w końcu taka narracja wydała mi się najbardziej odpowiednia.

@wiktoria - trochę się bałem, że w sumie nie o to chodzi w konkursie, ale nie chciałem też wszystkiego pudrować. Jest trochę humoru, bo tak jest w życiu - troszkę śmiesznie, jeżeli podejść z dystansem :]

@mike17 - byłoby więcej, ale limit znaków mnie powstrzymał

@jasna69 - ja z tatą robiłem czołgi i ciężarówki z klocków LEGO, ale do licha podwójne haczyki przy staniku niemal zawsze sprawiają mi kłopoty (jeden się odczepi, a drugi tak wygnie, że nijak nie zechce wyskoczyć). ;P

Ja bym te krzesła raczej zaserwował urzędnikom, a nie petentom (lekarzom może jednak niekoniecznie :]).

Również wyrazy uznania za pomysł. Dialogi nawet mi nie przeszkadzają, w pewnym sensie mieszczą się w niedosłownej formie opowiadania, ale pomyślałbym nad innym wejściem do rozmowy (przynajmniej przy dialogu kierownik kliniki-sprzedawca). Może zamiast zainteresowania ze strony starszego pana zrobić odwrotnie. Przychodzi, zamawia, a dopiero zdumiony sprzedawca zaczyna zadawać pytania. Kierownik początkowo odpowiada zdawkowo, a potem się zapala i wyjaśnia wszystko. Wyszłoby bardziej naturalnie.

Sugeruję też oddzielić wizualnie ostatni akapit od reszty, np. trzema gwiazdkami, bo nie jest bezpośrednią kontynuacją poprzednich, a przeniesieniem w przestrzeni i czasie... i ze zmianą narratora na pierwszoosobowego. Tak dla wygody czytelnika.

Co do nazw marek - Ikea to nie tylko marka, ale pewien archetyp, jestem za używaniem tych nazw.

niewiele


Bez kropki przed didaskaliami. Pozostałe znaki (! ? …) tak, kropkę omijasz. Czasami robisz dobrze, ale częściej źle. :]

Przejrzyj ten tekst. Gdzieś w połowie masz wklejony znowu cały tekst, podobnie namieszane jest w końcówce.

Co do komplementów - w pełni zgadzam się z przedmówcami. Nie czułem, żeby początek był za długi (chyba, że jest już po skróceniu).

Mógłbyś mi wyjaśnić, co znaczy ten wykrzyknik "o boju!"? To rusycyzm, gwara?


sugerowałbym zapis:
ówczesny stan: przybity? Rozżalony? Zdenerwowany? Załamany?

Wydaje mi się, że tak jest lepiej wizualnie i unikasz nowatorstwa w sposobie zapisu, który może być odbierany różnie.

Poza tym wielokropek w tym miejscu jest zbędny, wszystko wynika z tego szeregu zapytań.

BeNeK - dokładnie o to chodziło. Dzięki za wizytę.

Spoko. Po prostu pomyśl jak poprawić ten tekst, to dobre ćwiczenie i znacznie ułatwi Ci pisanie następnych.

Daj znać, jak przerobisz, z chęcią przeczytam.

@al-szamanka: Cieszę się, że bajka i Mały Kotek przypadli Ci do gustu. Postaram się, aby coś jeszcze z Małym Kotkiem wpadło. Tylko pomyślę o jakimś bardziej dietetycznym motywie, bo coś sporo osób nagle ma ochotę na coś słodkiego :]

Teoretycznie tak. Ale zauważyłem, że na takie bajki można co niektóre laski wyrywać

Serio?!


Taki był zamiar :]

Jeszcze to przemyślę :]

Oki, zmienione :]

O imieniu pomyślę przy kolejnych częściach (o ile będę miał na nie dobre pomysły), wtedy najwyżej poprawię i tu. Na razie niech zostanie. W sumie imię by sporo uprościło (nieźle się nagimnastykowałem, żeby w co drugim zdaniu jednak Kotek/Kotka nie padało ;P).

@dark_kid, @alea: Dzięki za wizytę.

@Miladora


Tak, ale to w zamyśle jest traktowane jak imię i nazwisko. (Chociaż ok, samego Mały jako imienia bym nie użył). Poza tym starałem się w ten sposób wzmocnić archetyp. Wiadomo, kotki są śliczne i milusie, a już (bardzo) małe kotki są śliczne i milusie do sześcianu :]


Dumałem już wcześniej nad tym. Mam wrażenie, że wtedy zdanie traci rytm/charakter/coś, nie wiem jak to nazwać. Nie pasuje do bajki dla małych dzieci.


Lubię to dopowiedzenie :] Zmieniłem kwestię mamy.

Wszystkie pozostałe zmiany zastosowałem tak jak sugerowałaś lub bardzo podobnie.

Ogromne dzięki.

Również miłej soboty