Dziękuję pięknie za przeczytanie i pomoc przy kalekiej interpunkcji. Przecinek przy bełkotaniu o szczęściu - celowy. Podwójne powstrzymanie przez Franciszka Stacha, pozostawione przez niechlujstwo
Pozdrawiam z uściskiem rączki

poprawki wprowadzone. Milknięcie dwukrotne pozostawione. Dzięki za pomoc i pozdrawiam serdecznie

Dziękuje za przeczytanie. Tekścik powstał w dwie godziny i był odskocznią od miasteczka J, krótkie wakacje w szpitalu psychiatrycznym Wasinka proszę o wskazanie błędów, jak widzisz jestem w przecinkach kaleką Pozdrawiam wszystkich i wracam do J.

Trafny felieton. Trzeba zastanowić się dlaczego czytając 5 tekstów, czuję się, jakbym odbierał jednego autora. Brakuje w nich osobowości pisarzy i pisarek, którymi nasiąkłyby formy, treści. Nie chodzi o to, żeby silić się na oryginalność, ale wiedzieć jakie nuty mają składać się na końcową symfonię, która oddawałaby nas i to co gra w niej pod skórą. Bułhakov pisał MiM chyba 5 razy, znając tekst na pamięć i pokonując obwód ziemi, dreptając po swoim pokoju. Rzadziej a mocniej, brzmi tutaj wniosek hehe znowu próbuję się wymądrzać Pozdrawiam

Historia zaczyna płynąć kilkoma nurtami Postacie ciekawe, choć mocno defetystyczne - nie lubią siebie, nie rozumieją innych, takie mam wrażenie. Wspólne punkty rzeczywistości łączą poszczególnych bohaterów, co mam nadzieję, sprawi, że zaczną żyć swoim życiem i nie pozostanie Ci nic innego, jak obserwować i pisać.

Zdanie: "To intryguje, przeraża" - skreśliłbym, żeby uczucia i wnioski wyrosły z treści i ziarenka zwanego kropeczką, poprzedniego zdania.
Czekam na więcej. Pozdrawiam.

Witam! Tekst wchłonąłem w pracy na raz, mimo czekającej korekty numeru Druga część tekstu traktuje o sytuacji dość powszechnej, zwłaszcza wśród okazów, którym nie zależy na społecznej aprobacie. W pierwszej części miałem ochotę Dorotę spoliczkować i zmusić do działania. Ile cech w niej z Ciebie, w Tobie z niej? Pozdrawiam, później sprawdzę część kolejną bdb

Dzięki za przeczytanie. Oke_Mani sam już jakby poddałem w sobie tą historię i dość eksperymentalny styl, który jednak wypływa z naturalnych spostrzeżeń. Historia jest w głowie, ale jeszcze nie na papierze, tym samym zmuszasz mnie do dalszej pracy. Przecinki to moja słaba strona i trzeba nad nią popracować. Pozdrawiam Sokoła i siadam do lektury Twoich tekstów. Wasinka cieszę się, że celowo ubogi styl przypadł komuś do gustu. Siadam do kolejnej białej kartki i obiecuje, że będę już częsciej wpadał na portal, na małą filiżankę ego

Dzięki za przeczytanie. Pozdrawiam

Jacku, mój przekaz pełen oczywistości nie aspirował do bycia czymś więcej jak popołudniową myślą. Płytkość? możliwe, jednak twoje porównanie rzeczywistości do ciasnego, ciężkiego czołgu nie przebija się nawet przez tafle tego pojęcia metafora mająca być lapidarnie zjadliwa, przypomina mi strzał z wodnego pistoletu, który najwyraźniej miał ostudzić mą rzekomą nieomylność. Cel nie istnieje, więc strzelasz w powietrze.
pozdrawiam

Ginger - dzięki nie wyłapałem tego banału, już poprawiam,

Franki - dzięki za podpowiedź, jeśli chodzi o lekturę. Odszukam i skonsumuje jak placka Nie mam dzieci, jednak wiem doskonale o czym mówisz Marquez pisał, że warto jest patrzeć na świat oczami dziecka i dziwić się jakby widziało się wszystko pierwszy raz. Stąd tekst mało odkrywczy - tak myślę- bo dziennik piszę od trzech dni i zacząłem od abecadła rzeczywistości. Idę dziwić się dalej. Pozdrawiam

Odpowiedzi nie da się poznać za życia, nadchodzi wraz z jego nieuniknionym końcem. Tekst napisany po wsunięciu placków ziemniaczanych, bez większych ambicji i zaprzyszłe faktycznie pozdrawiam

Zbigniewie. Dalsza część losu przesłuchiwanego jest w moim drugim opowiadaniu, gdzie gra on rolę pośrednią. Wychodzi z przesłuchania na trzech nogach, o lasce i decyduje się porzucić dotychczasowe szczęście nad przecinkami popracuje. Przyznaje się bez bicia: nie jest to moja najmocniejsza strona. dzięki za komentarz

Co to tu robi nie mam zielonego pojęcia. Przynajmniej jest śmieszie

Mocny, osobisty tekst. Prawdziwy. Sam często popadałem w "stan zawieszenia", jednak wyciągały mnie z niego pigułki z apteki "literatura". Świetna, zmuszająca do refleksji końcówka. Pozdrawiam

- Tym więc razem nie ustępował - lepiej brzmi: Tym razem więc nie ustępował.
Niezły tekst. Musiałbym jednak poznać całość, aby lepiej zasmakować galicyjskiego powietrza pozdrawiam