Retrospekcja dojrzałej kobiety.
Myślę, że bezpiecznie uładzonej z życiem.

Niejednemu z nas /chyba nie tylko dla mnie - osobnika z piętnem romansowności / niejedno do końca nie przeminęło z wiatrem w bezbarwny, nieaktywny krypton i mikrokosmos.

Tjereszkowa widzi potrzeby tegoż.
Czuć oblatanie w niejednej nieważkości.

Ostatnie wersy mają swoją wymowę.
Niepokojące jest ta barwa.

A prawdziwa strzecha, niekonoiecznie kilkuletnia robi się ciemna od opadów, slońca, wiatru.

Śnieg to tylko narzuta i już nie takich zim, że na długo. Zresztą taka pierzynka ogaca w mroźne dni.

Właśnie udowodniłaś, że czas człowieka nie jest pólprostą złożoną z punktów
po to by znaleźć nowy kontur.
To jest krótki komentarz, bez reszty skojarzeń.
Pozdrawiam.

Dzięki za dwie istotne uwagi.
Pozdrawiam.

Dzięki,
już wiem (chyba) jak wygląda rym żeński.
Z ostatnigo wersu nie jestem do końca zadowolony, ale to może być początek innej opowieści.
Kłaniam się nisko.

przyszedł tu Bóg białych ludzi
posiąść z Środka Ziemi wiatr
od ośmego dnia się nudził
nim napełnić może świat

wyrzucam z drugiego wersu
ostatni wers będzię taki

żeby nim wypełnić świat


muszę mieć coś dla siebie
Dzięki.

Ojciec Białych Ludzi ( Biały Ojciec ) wg mnie to prezydent,
a Stara Babka ( dla indian z Kanady) to królowa Wiktoria.

Chciałem pokazać wiatr jako wolność, miłość.
Tyle czasu dla mnie.
Serdeczne dzięki.

Milu piękne dzięki.
Na starość będę musiał zacząć poczytać o podstawch rymów - skoro w to czasem wchodzę.
Jednak wigwamu

Wyrastaj od nauk, przekonań wodzów, szamanów.

Nad Manitou myslę.

Bardzo,(tutaj nie znajduję odpowiedniego określenia).
A to wymarzanie, to ciąg nieskończony, chociaż życie potrafi zamożyć człowieka w człowieku.

Dzięki.

Dobry - nie patetyczny.

Mogę jeno zacytować imć Onufrego Zagłobę herosa spod Zbaraża
Nie znałem swojego męstwa.

Dzięki.
Pozdrwiam.

taki typowy zapis - jak sygnaturka która pojawia się Marcin w Twoich wierszach.

Jak dla mnie bez tego fragmentu.

A tutaj

Pozdrawiam.

ciekawy temat, do pochwalenia fraza z księżycem