Opis zdecydowanie zbyt pokrętny, by nadawał się na pierwsze zdanie. Lepiej: ,,We wiosce urodziło się dziecko. Dziecko innje, niż wszystkie pozostałe dzieci.''.

Poszłeś na łatwiznę. Kolejne wyjątkowe dziecko, magia...od razu kojarzy mi się Czarnoksiężnik z Archipelagu. Jeśli chcesz zaciekawić, wymyśl coś naprawdę wyjątkowego.

Słowo ,,Bojaźnia'' wogóle tu nie pasuje. Jest sztuczne i niestety nie ubarwisz nim swojej prozy. Lepiej użyć słowa ,,lęk''.

Nie lepiej ,,Miotanych w niego kamieni''? To ukazałoby brutalność z jaką go traktowali, a oprócz tego zaoszczędziłbyś kolejne porównanie.

Nie rozumiem tu jednego. Wypowiadając Słowa potrafił budować kamienne chatki, sprawiać, że drzewa nagle wyrastają spod ziemi, a nie umiał poradzić sobie z jakimiś tam rozbójnikami, czy ludźmi, którzy krzywo na niego patrzyli? Jakiś to dziwny ten twój bohater.

Skąd wiedział, że jest jednym z najpotężniejszych? Skąd wogóle wiedział, jaką słowa mają moc?

Dialog i sama relacja pomiędzy dziewczyną i tym ,,mężczynzą'' jest niezwykle krótka i bardzo sztuczna. Dialogi są niespójne, brakuje opisów reakcji i charatkeru.

Ogólnie radziłbym ci porpawić całą opowieść. Niezwykle zaciekawiły mnie te Złote Oczy. Szkoda tylko, że później pojawiły się oklepane ,,Słowa'', prosto z typowej książki fantasy dla młodzieży. Stwórz ciekawego bohatera - to znaczy nie pokazuj całego jego życia od początku do końca, tylko zacznij w jakimś momencie i pozwól czytelnikowi go odkryć. Postaraj się zająć tymi oczami - na przykład bohater zdobędzie umiejętność zaglądania do umysłów innych ludzi. Albo - widzenia nieuniknionej, straszliwej prawdy, która czyha wśród nich. Albo coś innego, coś co będzie posiadało nutę tej tajemniczości. W swoim opowiadaniu, zamiast pozwalać czytelnikowi odkrywać, ty zostawiasz wszystko na tacy. Opisujesz suche fakty, przez co twoje oppowiadanie, które może i kiełkuje w jakąś większą, ciekawszą powieść, jest do tej pory mało zajmujące i bardzo oklepane.
Oczywiście, zapewne włożyłeś w to mnóstwo zaangażowania - w swoje dzieło każdy tyle wkłada. Ale postaraj się stworzyć coś, czego nikt nie stworzył, albo przynajmniej zrobić to w taki sposób, że czytelnik na chwile oderwie się od świata.
Powodzenia.
Przemek.

Początek może jest malowniczy i pięknie opisany, ale za to sztuczny. Pamiętaj, że czytelnik oczekuje historii - jeśli będzie chciał poczytać coś o krajobrazach, to kupi broszurę z prakami narodowymi. Moim zdaniem najlepiej by było, gdybyś usunąć ten początek i zaczął od ,,Baldwin nie mógł uwierzyć, że to już koniec.''. Jest to wiele ciekawsze i o wiele bardziej przykuwa uwagę.


A tu chyba małe niedopracowanie. Skąd ten znak zapytania?
Przydałby się jakiś przecinek obok ,,od czasu''.



To porównanie trochę mi nie pasuje. Nie oddaje mroku całej sytuacji, tylko bardziej wzbudza spokoj.
Tu znowu brakuje przecinków, a opisy są bardzo sztuczne, jakbyś bardziej skupił się na malowniczych opisach, niż na przekazie. Napisz po prostu ,,Baldwin pomyślał''.

Tu zauważyłem kolejną usterkę. Nie zauważyłem, żebyś napisał, że Baldwin odwraca wzrok.
To zdanie brzmi trochę nieskładnie, a poza tym powtarzasz się. Użyłeś dwa razy ,,wzrok''.
W domyśle miały symbolizować język? Według mnie jest to kolejny sztuczny opis. Możesz napisać ,,Baldwin wiedział co naprawdę one oznaczają. Tak naprawdę był to symbol języka''. Czy coś takiego. Piszesz naukowe sprawozdanie, czy powieść?

Radziłbym poprawić ten początek. Poczytaj trochę więcej książek, uprość i umieść trochę emocji w tej książce, bo twoje opisy są nieco zbyt rozwlekłe i szczerze mówiąc niektóre są nudne. Oczywiście, duży plus za to, że masz ładny styl. Ale sztuką jest posługiwanie się prostymi słowami, w taki sposób, by porwać czytelnika. A wyraz ,,spozierać'' mogłeś spokojnie zastąpić ,,spoglądać'' i klimat książki by na tym nie ucierpiał, a wręcz by się polepszył.
Zmień trochę tę historię, a może coś z tego będzie.

Powodzenia.
Przemek

Trochę mi to nie pasuję. Nieco sztuczny opis i przekombinowany. Postaraj się pisać trochę prościej i klaorwniej. Nie jestem do końca pewien, o co w zasadzie ci chodziło, ale moim zdaniem mógłbyś na przykład napisać ,,tylko nie wiedzieć czemu, zwlekałam z jego użyciem''.

Tu zauważyłem drobny brak płynności - opisujesz otoczenie, a zdanie później od razu, gwałtownie przechodzisz do opisu zachowań postaci.

Kot, jak duch płynący w powietrzu? To tylko drobna pomyłka, ale powinieneś zważać na takie nieścisłości. Radziłbym nieco zmienić szereg zdania.


Kolejny drobny błąd - dwa razy w dwóch zdaniach napisałeś ,,chociaż''.

A potem omal nie prychnęłam. ,,Aż'' wyraźnie nie pasuję w tym zdaniu.

Zapowiadało się ciekawie. Jednak po przeczytaniu całej historii, uznaję, że trochę brak tu oryginanlności, w niektóre części opowiadania są również niespójne (za szybko przechodzisz z jednego wątku na drugi), a całe opowiadania jakoś wogóle mnie nie zaciekawiło.
Ale próbuj dalej, bo mogłoby coś z tego być. Oczywiście, zakładam, że włożyłeś w to dużo zaangażowania - to dobrze. Tylko popracuj nad pełnym wykorzystaniem swojego potencjału, bo widać, że go masz.
Powodzenia i Pozdrawiam,
Przemek.

Wielkie dzięki za przeczytanie tekstu. Bardzo się cieszę z pozytywnych opinii. Jestem zadolowolony też z konstruktywnej krytyki, jaką zawarliście w komentarzach. Zwrócę uwagę na moje błędy i następny razem postaram się ich unikać.
Jeszcze raz dzięki i Pozdrawiam

Historia zaczyna się ciekawie. Przeczytałem na razie początek, bo całość jest zdecydowanie za długa, by ją przeczytać na raz - radzę byś podzielił to na części.
Wspomnę również o tym co mi nie pasowało i co było niepotrzebne w twojej opowieści.
Moim zdaniem to ,,Fuck'' jest niepotrzebne, trochę sztuczne i takie nieadekwatne. Jakbyś chciał zademonstrować, że mówią po angielsku, czy, że bohaterka jest rozgniewana, ale jakoś to nie pasuje i nie odzwierciedla stanu rzeczy. Jeśli chcesz pokazać, że ktoś jest poirytowany to lepiej pokaż jego uczucia, niż myśli. I to opisz, tak, by czytelnik zrozumiał bohaterkę. Jeśli zaczniesz czytać w myślach bohatera, czytelnik straci całą frajdę bo wszystko mu pokażesz i nie będzie miał już czego do odkrywania. Spróbuj następnym razem pokazywać mniej tego, co czytelnicy myślą, ale tego, co czują, albo wogóle rzadko pokazuj to co czują - raczej to, jak się zachowują. W czytaniu najlepszą zabawą jest właśnie odkrywanie, a nie dowiadywanie się.

Jeślibyś usunął to zdanie, to czy historia, ogólny zarys i sens fabuły by się zmienił? Moim zdaniem dodawanie bohaterowi drugiego imienia, które występuje nie wiadomo czemu, równa się z dodaniem dodatkowej postaci, która po prostu stoi, nic nie mówi, nic nie robi i wogóle jest niepotrzebna. Mogę się mylić - może coś jeszcze wymyślisz z tym imieniem - ale jeśli nie, to radzę ci, byś szybko je usunął. Zbędne słowa tylko obciążają twoją powieść.
Jeśli chodzi o opisy, poza tym wszystkim reszta jest całkiem okej. Popracuj trochę nad stylem, bo czasem jest chaotyczny i trochę niedokładny. (np. Piszesz o jednej psotaci i bardzo szybko następuje zmiana tematu, czytelnik musi mieć czas, żeby się połapać).
Jeszcze raz powtórzę, że historia rozwija się ciekawie i na razie przyjemnie się czyta. Tylko pamiętaj, o podzieleniu całego tekstu na osobne części - widzę, że jesteś płodnym pisarzem, ale ciężko się to czyta, gdy jest tego tak dużo.
Zobaczymy, co będzie dalej.

Powodzenia i Pozdrawiam.

Dziękuje za komentarz. Ostatnio trochę zaniedbałem ,,Rzeźbiarza'' bo miałem do napisania jeszcze
inne historie, które również zamierzam dalej dalej publikować. Ale następna część na pewno będzie dłuższa - trzy pierwsze to był dopiero początek.

Pozdrawiam

Historia jest naprawdę ciekawa. Jedna z najciekawszych, jaką przeczytałem na Portalu Pisarskim. Oczywiście, znalazłem w niej dużo błędów, które w przyszłości na pewno poprawisz, jeśli będziesz więcej pisał i czytał - bo radzę ci, abyś zaczął włożył w to więcej zaangażowania.

W twoim tekście znalazłem naprawdę wiele tego typu literówek i błędów gramatycznych. Piszę się ,,wszedłam''.
Postaraj się opisywać jakąkolwiek sytuację, obiekt, czy osobę, nie używając tak ogromnej liczby przymiotników. ,,piękny'' ,,starszy'' ,,szpakowaty'' ,,stara'' ,,podniszczona'' ,,majestatycznie'' ,,uroczyście''. Tego typu ,,zabarwienia'' bardzo mało pokazują i w większości są po prostu pustymi zapychaczami. Jeśli wrzucasz do głowy czytelnika tyle przymiotników, to wtedy on sam nie wie, którędy wogóle powinien podążać.
Spróbuj na przykład napisać ,,Oblepiona kurzem fotografia'' ,,Wstał z krzesła i podszedł do szafy, ostrożnie stawiając kroki, jakby w szafie, do której się zbliżył, znajdowało się coś wyjątkowego''. Coś takiego. A nie ,,dostojnie'' ,,przepięknie'', czy ,,majestatyczne''. Oczywiście, nie mówię, żebyś wogóle zaprzestał korzystać z przymiotników - jednak dysponuj nimi z uwagą i rozważnie, tak jak dodajesz przyprawy do dań.

Często piszesz zdania i używasz wyrażeń, które moim zdaniem są napisane trochę na siłę. Oprócz tego nie pasują i również odgrywają rolę zapychaczy.
,,Yuppie'' ,,socjalistyczna stenotypiska''. Nie umiem sobie jakoś wyobrazić (może to tylko mój błąd?) jak młody człowiek klikający coś na klawiaturze komputera może przypominać, ,,Socjalistyczną Stenotypiskę'' Okej, może i wyszłoby z tego jakieś dobre porównanie, ale musiałbyś je naprawdę pożądnie przeredagować.
Jeszcze raz powtórzę - sama historia jest niezwykle interesująca. Ale powinnieneś postarać się, zwrócić uwagę na to, o czym piszesz i jak piszesz. Wzbogacić styl i zredukować błędy. Odnoszę wrażenie, że napisałeś to trochę ,,na szybkiego''. Następnym razem, radziłbym, żebyś przyłożył się do pisania, bo wymyślanie historii, a samo pisanie, to już dwie różne rzeczy.

Życzę powodzenia i Pozdrawiam

Informacje zawarte w tekście są trochę oczywiste. A opisy nie specjalnie wyjątkowe. Postaraj się nad znalezieniem jakiegoś ciekawego zagadnienia, bądź ciekawego tematu, o którym nikt nie wie. Jak powiedział Einstein ,,Pisz o tym, o czym nikt nie wie, albo o tym, co umiesz najlepiej''.
Powodzenia z pisaniem.

Dzięki za opinię. Była naprawdę pomocna. Zastosuje się do twoich rad.

Pozdrawiam.

Całkiem ciekawy pomysł. Trochę za długi - mógłbyś podzielić go na części. I jeszcze trochę dopracować - niekiedy wstawiasz zdania, które nie trzymają się kupy, niekiedy za dużo powtórzeń, czy nieadekwatnych do sytuacji opisów. Ale tego nie będę się czepiał, bo w każdym opowiadaniu można znaleźć błędy. Najważniejsza jest sama historia, która może nie jest na miarę Stephena Kinga, ale co, jak co potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika.

Pozdrawiam.

Wymyślałem pomysły od dziecka, ale zacząłem pisać i dużo czytać w wieku dziesięciu-jedenastu lat. Od tamtej pory regularnie staram się tworzyć historię i opowieści. Bardzo lubię to robić, szczególnie, kiedy widzę, że muszę coś poprawić. Błędy często zmuszają mnie pisania, a nawet motywują. Dlatego jestem zadowolony, że dostałem dawkę konstruktywnej krytyki - wiem na co powinienem zwrócić uwagę, oraz w którym kierunku się rozwinąć.


Pozdrawiam.

Bardzo dziękuję za przeczytanie tekstu i udzielenie konstruktywnych rad. Sam nie wiem, jak mogłem popełnić tyle błędu gramatycznych i zrobić tyle literówek. Gdyby moje opowiadanie było wyrobem Rzeźbiarza to na pewno nie trafiłoby na pieniek. W następnej części zwrócę uwagę na literówki i błędy gramatyczne.
Jeszcze raz bardzo dziękuję i pozdrawiam.

Jeszcze raz dziękuje za przeczytanie artykułu i dobranoc.

Pozdrawiam.

Z tym naturalnie się zgodzę. Jest wiele sposobów na szczęście, wiele innych dróg i powinienem wspomnieć i podaję tylko jedną z nich. Jednak uważam, że mówimy tu o innych rodzajach ,,szczęścia''. Mówiąc o szczęściu miałem na myśli spokój, bądź uzyskanie stanu, w którym nic więcej nam nie potrzeba. Podajesz przykład trudniejszej drogi jaką wskazał Chrystus. Jednak czymże jest ta trudniejsza droga? Uważam, że nie ma jakiegoś klarownego rodzaju trudnej drogi, jaką ktoś wskazał. Moim zdaniem każdy ma własną drogę, wydrążoną przez przypadek, albo inne działanie, jakiego jeszcze nie znamy. Możemy podejmować w związku z tym decyzję - decyzję, które uważamy za słuszne. Droga czasem będzie łatwa - a czasem trudna. Zrozumiałem, iż znaczenie szczęścia według ciebie być tożsame również z czymś na kształt ,,spełnienia''. Tu też sie z tobą zgodzę. Jedynym, co wzbudziło u mnie wątpliwości był tekst o ascetach i Oportunizmie. Oportunizm, to raczej skrajne podejście do życia. A o takim nie wspomniałem.
Gdybyś wyraził się pdobnie jak teraz, na pewno inaczej bym zareagował.

Tu dostrzegłem nieco nieprofesjonalne i niesprecyzowane wyrażenie opini na temat tekstu. Ponieważ, jak już mówiłem, nie chodziło mi o żadną utopię. Stwierdziłem jedynie, że utrzymanie stanu wiecznego szczęścia musiałoby się wiązać z oszukiwaniem samego siebie i reagowaniem na sprawy inaczej, niż zakorzeniło się to w naszych naturalnych mechanizmach. Pod koniec jedynie zagłębiłem się bardziej w to zagadnienie i zaproponowałem (np. ludziom, którzy szukają szczęścia w życiu) zaakceptowanie tych mechanizmów poprzez dłuższą obserwacje. Niemniej jednak, z racji, że widzę, iż brakuje w moim tekście paru ,,dopowiedzeń'' następny tekst postaram się skrócić i napisać z perspektywy wielu opinii, ale również klarowniej.

Dla szerszego wyjaśnienia przytoczonych przeze mnie powyżej informacji polecam te dwie książki:

Życie Piękna Katastrofa - Jonn Kabbat Zinn.
Daniel Dennet - Od bakterii do Bacha. O ewolucji umysłów (ta książka nie traktuje głównie o szczęściu - Daniel Dennet poświęcił w niej kilka rozdziałów na opisanie naszego ,,szukania dziury w całym''.

Pozdrawiam.

Zupełnie nie zrozumiałem, dlaczego poruszyłeś temat o ascetach. Moim zdaniem było to trochę nieadekwatne do tego, co napisałem. Chyba w następnym artykule będę musiał wyraźnie podkreślić, iż piszę o większości ludzi, a mniejszość pomijam. Naturalnie, każdy jest inny - ale jak na ssaki mamy bardzo podobny genotyp i zachowania. Przypomina mi się taki mądry cytat ,,Skoro każdy jest wyjątkowy, to nikt nie jest wyjątkowy''. Na pewnym poziomie wszyscy chcą odnieść szczęście - asceci są po prostu skrajnością, tak jak mnisi w Tybecie, którzy pragną wiecznego szczęścia. A o Oportunizmie...może w tekście powinienem zamieścić kilka głębszych wyjaśnień na temat życia w chwili, ale sądzę, że trochę przesadziłeś.
Twój komentarz jest nieco bardziej obraźliwy, niż konstruktywny, ale w to nie będę się mieszał.

Pozdrawiam.