Pablo, bomba to wybuchła w mojej głowie, gdy przeczytałam Twój komentarz. Czasem wystarczy kilka słów, żeby było pięknie. Dzięki wielkie

Ryszardzie, nie będzie kolejnych części, wysypało się wszystko, co wysypać się miało, ale niezwykle mi miło, że zapytałeś. Super, że wychwyciłeś subtelność, miałam nadzieję, że nie do końca przykryły ją powtarzane głoski i sylaby. Pierwsza część to już taki mój freak, uwielbiam motocykle i atmosferę Kościoła Mariackiego, przyrównałam kierowcę do cyborga połączonego z maszyną. Dziękuję bardzo za komentarz

Morfinko, poprawiłam wszystko, dzięki wielkie za korektę. Jesteś nieoceniona i zawsze, drżąc na całym ciele, czekam na Twój komentarz.

DoCo, bohaterka poturbowana, ale żyje. Na szczęście są jeszcze ludzie, którzy nie zwracają uwagi na to, czy sylaba została powtórzona dwa, czy trzy razy. Bardzo, baaaardzo dziękuję...

ajw, do dzisiaj nie wiem, co miało na celu odpytywanie z recytacji wiersza osoby, która nie potrafi go powiedzieć, nie wspominając o nadaniu jakiejkolwiek artystycznej "formy". "Żeby się przełamała" - efektem działań była pięćdziesięcioprocetowa absencja uczennicy, masa problemów z tego tytułu, uraz do jakichkolwiek publicznych wystąpień, itd. Ignorancja grona nauczycielskiego liceum osiągnęła w tamtym czasie apogeum i nie chodzi jedynie o bohaterkę, która po dwóch latach walki w poradni dostała w końcu zaświadczenie, że powinna być odpytywana wyłącznie w formie pisemnej. Pismo nie było respektowane, a na maturze ustnej starczyło czasu tylko na pierwsze pytanie niestety. Dziękuję pięknie za przybycie

blaszko, nie przepraszaj, bo nie oczekiwałam romantycznych komentarzy, a też tekst z romantyzmem nie ma nic wspólnego. Tak, bohaterka myślała, że nikt jej nie chce, tak, zakochała się w bandziorze i to w dodatku pierwszej wody, ale nigdy jej nie uderzył. Siniaki w tytule są nawiązaniem do mojego poprzedniego tekstu "Siniaki". A czy kochał? Hmmm, to chyba jednak miłość była... Dziękuję najmocniej za czytanie.

Szamanko, TAK, powinnaś leniuchować i się wylegiwać, uzupełniać siły, by między innymi tworzyć śliczne, pełne ciepła opowieści, które nie tylko zachwycają artyzmem, ale otaczają pięknem czytelnika. Cudownie, że jesteś pod tekstem. Bardzo dziękuję i wypoczywaj.

Mike, serdecznie dziękuję. Świetnie odczytujesz emocje zawarte w moich tekstach, jakbyś dosłownie siedział w głowie. To niesamowita zdolność. Odbierasz sygnały jak żywy nadajnik. Pozostaje mi tylko podziękować i mieć nadzieję, że dalej będziesz mnie czytał

shinobi, super, że przeczytałeś, dzięki wielkie. Twój komplement na temat stylistyki ma moc rakiety kosmicznej, dlatego zupełnie mi nie przeszkadza, że się nie wczułeś. Jednak mimo wszystko jest to dla mnie pewna wskazówka. Dziękuję, uśmiechając się z zadowoleniem.

Pozdrawiam Wszystkich bardzo serdecznie

No, no, Pablito, pięknie poprowadziłeś tekst. Nie mogłam oderwać oczu od monitora, co miało swoje konsekwencje, gdyż jestem w pracy. Idealnie wyrysowany profil seryjnego, niezwykle wiarygodny i wzbudzający niepokój, ale akurat po Tobie nie można było spodziewać się plamy w tym temacie. No i narracja. Super! Pisz więcej, wchłonę nawet z tysiąc stron takiego stylu. Brawo!
Pozdrawiam

Tak szaro za oknem, mokro, wietrznie i w ogóle nieprzyjemnie, a tutaj oglądam zdjęcie i widzę słoneczko, piękne błękitne niebo i lazurową wodę. Cudnie
Opisujesz wyspę z podróżniczą fascynacją i miłością do pięknych miejsc.
Pięknie i cieplutko. Tak też Ciebie pozdrawiam

Masz taki surowy styl, męski (tutaj spokojnie), bym powiedziała, co przypadło mi do gustu, to duży atut, gdyż nie zamydlasz historii, lecisz prosto do wyznaczonego celu zgrabnie lepiąc akcję. Idealnie wkomponował się w specyfikę miejsca i wydarzeń. Mnie często przytłacza ilość stosowanych przeze mnie samą ozdobników, w konsekwencji czego także czytelnik odczuwa zmęczenie. A tutaj tekst długi, a czytanie szybkie i lekkie.
Z Muzelewskiego okrutny drań i przyznam szczerze, że zasłużył na karę.
Świetnie wprowadzasz w klimat poprawczaka i panujących tam zależności.
Bardzo mi się podobało.
Pozdrawiam

Szamanko, zjadłam śniadanie w Twoim towarzystwie i nie był to stracony czas. Tylko co chwila zapominałam, że w ręku spoczywa nadgryziony kawałek placka owsianego a obok stygnie kawa. Wraz z posiłkiem połknęłam wszystkie części i muszę przyznać, że się wciągnęłam. Nie jest dla mnie zaskoczeniem najwższy poziom narracji, jak również fakt, że doskonale prowadzisz akcję. Jest tajemniczo i fascynująco. Postaci, zwłaszcza kobiece, intrygujące. Język cudny. Nie pozostaje mi nic innego jak prosić o cd.
Pozdrawiam serdecznie

Jestem po lekturze pierwszej i drugiej części. Po pierwszej spodziewałam się innego rozwoju wydarzeń. A tu co? Końcówka zrobiła na mnie niesamowite wrażenie, gdyż nagle całość nabrała zupełnie nowego wyrazu, mrocznej wymowy. Łowca stał się ofiarą, a ofiara łowcą. Pięknie zapętliłeś, nając opowiadaniu nieco tajemniczego wydźwięku, jak w marze sennej gdzieś pomiędzy wspomnieniem, rzeczywistością a majakiem. Oglądałam kiedyś film, w którym bohaterowie wracają wciąż w to samo miejsce "czasowe". Wszystko jest zamglone i pogmatwane. Ostatecznie okazuje się, że od dawna są martwi nie zdając sobie z tego sprawy. Tkwią w swoistej pętli, jak Twój bohater.
Styl nienaganny, niezwykle obrazowy, tchnący suchym powietrzem sawanny, dziką przestrzenią. W każdym słowie czuć spękaną ziemię, ostre źdźbła traw i przygniatające realia rzeczywistości. Jak zwykle od Ciebie odchodzę pod wielkim wrażeniem
Pozdrawiam

Może na wstępie wyrażę swoje zdanie na temat stylu i narracji. Jest świetnie - to by było na tyle, bo chyba więcej nie trzeba dodawać. Piórko masz sprawne i lekkie. Śmigasz sobie przez przypadki Marcela, jak krążek hokejowy po lodowisku.
Coraz bardziej lubię bohatera. Jest swojski i sympatyczny, mimo że się czasem z cudzymi żonami prowadza (to echo wczoraj obejrzanego odcinka "Zdrad", mąż mi zapuścił, chyba mnie o coś podejrzewa). Ciocia kolorowa i dynamiczna kobitka. Super, bardzo mi się podobało
Pozdrawiam serdecznie

ajw, rumienię się jak jabłuszko ogrzewane letnim słońcem i gdyby nie wizyta Sanepidu w pracy, otworzyłabym jakieś wyskokowe procenty.
Jezu, mam tylko nadzieję, że nie zawiodę.
Dziękuję Ci pięknie i pozdrawiam bardzo serdecznie
A tekst polecała Wasinka.

Wasinko, cudownie odebrałaś tekst. Idealnie. Gdy czytałam komentarz miałam wrażenie, że dosłownie wyciągnęłaś myśli z mojej głowy. To fantastyczne uczucie i chyba każdemu autorowi takiego życzę.
Uwielbiam kontrasty, widzę ich całą masę naokoło, czasem zło wymieszane z dobrem tworzy niesamowite zestawienie. Podobnie rzecz się ma z bohaterem opowiadania, który (zdradzę po cichutku) jest postacią autentyczną (jego wspomnienia były moją inspiracją) i naładowaną wieloma sprzecznościami. Nie mogę jakoś, chyba właśnie przez jego cudowną słabość do kobiety, tak jednoznacznie powiedzieć, że jest zły.
Wie, że dużo jaków, tylko pomysłów brak na rekonstrukcję, ale pogrzebię na pewno.
Wasinko, bardzo serdecznie Ci dziękuję za komentarz, jest piękny.
Pozdrawiam

Super Leciutko i zabawnie, ale to już chyba ze sto razy przeczytałaś pod tym tekstem, niemniej powtarzam.
"Obrotni" goście są w cenie, bardziej niż uczciwi, taki lajf niestety
A wszystko przez żonę kolegi, czyli przez kobiety. Czym byłby bez nas świat?
Bardzo się podobało.
Pozdrawiam serdecznie

Blaszeczko, dziękuję pięknie. Cieszę się (?), że ten fragment został tak pozytywnie odebrany, mimo ciężkiej treści, to dla mnie wskazówka. Myślę, że brutalność była zawsze, więc skłaniam się ku atawizmowi, jednak współczesność modyfikuje jej formę.
Może kiedyś uda mi się napisać coś wesołego
Pozdrawiam bardzo serdecznie

Szamako, przychodzę do Ciebie nie tylko ze względów czysto "literackich" (tutaj wartość Twoich tekstów nie podlega żadnej dyskusji), ale także, by złapać oddech. Gdy byłam dzieckiem chodziłam ze swoim pieskiem daleko w pola właśnie w podobnym celu, słońce, wiatr i deszcz dodawały mi sił. Wiesz, co chcę przez to powiedzieć.
Dziękuję

No mnie już poszarpał pierwszy akapit, a to zdanie:

stanowi idealną zapowiedź świetnego tekstu. Zgadzam się z Panem powyżej, że to jeden z Twoich the best of. Ręce same składają się do braw.
Uwielbiam brudne klimaty, więc czuję się syta, jak po zjedzeniu krwistego steku. Może to nie najbardziej trafny komplement w kontekście ładunku treściowego tekstu, ale jakoś tak przyszło mi do głowy.
Jesteś mistrzem tworzenia klimatów, różnorakich. Od miłosnych, przez magiczne, po zalatujące ludzkim syfem.
Super.
Pozdrawiam.

Szamanko, teraz sobie siedzę zadowolona i śmieję się od ucha do ucha, że tak mnie cudownie "ulubioną" nazwałaś. Wiesz dobrze, jak głęboko w duszę zapadają Twoje słowa. Raczej nie będę zamieszczać całości, jest już dość opasła, a poza tym fragment powyżej jest w zasadzie wyrwany ze środka. Dziękuję pięknie za komentarz

Mike, właśnie mi się ostatnio niezwykle często miesza, mam na myśli brud i glorię i niestety nie tylko na ekranie monitora.
Bohatera fragmentu powyżej, Maksima, obdarzyłam szczególna sympatią, mimo że prawdziwy z niego bandzior. Akurat on jest w stu procentach postacią fikcyjną.
Dla mnie też zawsze liczyło się, jacy ludzie są w stosunku do mnie. Widzę tą granicę jako bardzo płynną, ale chyba już więcej nie będę pisać...
Dziękuję za wizytę

Pozdrawiam Was bardzo, bardzo serdecznie

jasna, wiesz, że cała przyjemność po mojej stronie.
Gdybyś chciała osiągnąć mój poziom, musiałabyś nieco obniżyć loty a tak przecież nie można
Przyznam, że też nie wiem, co na to A. Może kiedyś się dowiem.