Jestem tutaj nowy, dopiero teraz poznaję teksty tutejazych autorów, i dopiero teraz wpadłem na Twój tekst.

Nie owijając w bawełnę - tekst jest niesamowity, swoim klimatem tej samotności w Zapomnianym Lesie wciągnął mnie na dobre, tak jakbym był niewidzialnym obserwatorem wydarzeń z Twojego tekstu. W momencie gdy przyszedł ojciec miałem wrażenie jakby ktoś wtargnął z buciorami do mojego domu, łamiąc przy tym delikatną powłokę ciszy i samotności.

To jak zbudowałaś ten owiany tajemnicą świat jest mistrzowskie!

Pozdrawiam,
Redbear

Marcin, dzięki za radę, następnym razem tak zrobię

Marcin, dzięki za opinie, i tak... trochę inspiracji jest, bo to właśnie Metro zachęciło mnie do stworzenia własnej opowieści o poczynaniach ludzi po wojnie nuklearnej

Purpur, również dziękuje za Twoją szczerą opinie, następnym razem bardziej skoryguje tekst przed wrzuceniem. Odnośnie myślników przed dialogami, nie mam pojęcia dlaczego zniknęły, daję sobie ręke uciąć że były tam zanim wrzuciłem tekst Błędy logiczne pojawić się nie musiały, no ale niestety zawitały i u mnie - do tego też się przyłożę.

Dzięki Marcin za opinie

W Prologu chciałem po prostu zostawić czytelnika ciekawego jak Łuska rozstrzygnął całą tą akcje, jak w swoistym cliffhangerze z gier komputerowych czy filmów. Nad dalszymi częściami popracuję, ale wydaje mi się że rozdział pierwszy może być trochę za szybki (chociaż to też kwestia gustu).

I tak... kolejna część już od dawna kurzy się w poczekalni