Nie brzmisz moim zdaniem mentorsko, naturalnie raczej. Za filmami się rozejrzę, ale do kina raczej nie pójdę. Unikam, bo nie znoszę zapachu cudzego popcornu. Do tego powstały z ciekawości ludzi ocean mojej tolerancji w kinie okresowo wysycha do rozmiaru kałuży. A "Dym" widziałem w telewizji - świetny.
Nabokov - dołożyłem go trochę z przekory, bo nie wchodziło mi to, co pisał po rosyjsku. Z drugiej strony "Ada albo Żar" tylko obciąża półkę. Zakładka została na 82 stronie.
z "Lotem..." nie może konkurować żadna inna powieść Keseya, ale to, na co trafiłem nie rozczarowało. Właśnie sobie uświadomiłem, że pominąłem Vonneguta "Paragraf 22" to genialna powieść, ale inne też warte przeczytania. Kurt był zresztą zdaje się mistrzem Irvinga
Cunninghama polecam nie tylko "Godziny", wydaje mi się, że pisze równo, jak Irving.
Zakładam sobie, że jest tyle świetnych książek, których nie czytałem, że czytanie dwa razy tej samej to grzech Raz jeden, że tak podkreślę wyjątkowość, spróbowałem i przeczytałem "Dar Humboldta", który przez lata uważałem za największą powieść, jaką czytałem. I rozczarowałem się. Dorobiłem do tego teorię, że różne treści trafiają do nas nie tylko dlatego, że są wartościowe, ale też dlatego, że jesteśmy akurat w takim, a nie innym miejscu swego życia, rozumienia, wartościowania itd. Nie ryzykuję teraz utraty zachwytu nad kolejnym dziełem
Trochę zaszalałem z długością komentarza Jak mi temat pasuje to pisze się samo

Zaliczyłem już wpis w wikipedii o Austerze

Ja czytałem - czas przeszły, bo nie czytam dwa razy tej samej książki - samych "największych klasyków". Z głowy, bo do półki za daleko: niedościgniony mistrz to John Irving, dalej już bez żadnej kolejności Updike, Eugenides, Below, Cunningham, Kesey, Nabokov, bo przecież po angielsku pisał

Dziękuję. Z ortografią jest łatwo - mechanizacja. Czasami się z maszyną wadzimy, jednak pomaga wyśmienicie.

Kusi, aby wyjaśniać zamysł, ale nie po to pisałem ten tekścik, żeby teraz dołożyć do niego bryk. To moja podwójna porażka, bo jeśli nawet sens byłby nie do końca czytelny, to impresja powinna zadziałać. A zdaje się, że nie zadziałała.

Może tekst, który jest w poczekalni pomoże w odbiorze. Powinien być wstępem do tych moich miniaturek.

Dziękuję. Auster to dla mnie zupełnie nowe nazwisko. Dziwne, że nie trafiłem na niego - lubię amerykańskich prozaików z jego pokolenia. Może czas się poznać

Dzięki. Tekst powstał pewnie ponad ćwierć wieku temu. Teraz to trochę jakbym poprawiał kogoś innego Wydaje mi sie, że ta monotonia i dlużyzna środka to byl zamierzony zabieg, ale pomyślę nad korektami, bo możesz mieć rację

Aneks:
Przeredagowałem nieco, odrobinę skróciłem. Uznałem jednak, że nie mogę bardziej, bo ucieknie opis zmian zachodzących w bohaterze / narratorze.

Cieszę sie, że mogłem pomóc Miłej podróży w przeszłość.

Taaak. Joszko wie wiele. Tylko inaczej.

Dzięki.

Zamysł był taki, aby tekst miął dużą dynamikę. Krótka forma zahaczająca o słuchowisko, skecz, tekst kabaretowy. Po Twoich uwagach zdaje mi się jednak suchy, a cała dynamika się ulotniła.

Mam taki pomysł, aby przeredagować, a właściwie rozbudować didaskalia. Dać im faktyczną obecność i głos. Może nie będą już one prawdziwymi didaskaliami lecz narratorem, ale co tam, każdy chce się rozwijać Taki mam teraz pomysł - nadzieję na to, że to złoty środek pomiędzy pierwotnym pomysłem, a Twoimi sugestiami.

Dziękuję. Bardzo pomocne uwagi.

Odnośnie poszerzania repertuaru: joszkowy blog to tak właściwie powrót do pisania. Sprawia mi mnóstwo frajdy, o której zapomniałem. Pisałem odkąd pamiętam, z wieloletnią przerwą ostatnimi czasy. W poczekalni jest mój tekścik sprzed mniej więcej 25 lat. A potencjalne nowe na razie tylko kłębią mi się w głowie.

Aneks do komentarza: rewolucja w tekście stała się faktem. Głowy nie poleciały, ale rząd nowy.

Nie do przetrawienia z jakiego powodu? Powtórzenia On, Ona, czy coś innego?

Prowadzę bloga o Joszku, częściej w jego imieniu Nie wszystko jest "literackie", a odnośnie tych, które by się moim zdaniem nadały to mam wątpliwości: czy wrzucać tu coś, co już wisi w sieci od paru miesięcy? "Miejsce" napisałem specjalnie pod portal, a dopiero później z ilustracjami wrzuciłem na bloga.
Nie znalazłem w regulaminie zakazu, więc podaję adres bloga to: joszko.blog.
Dziękuję za zainteresowanie i miłe słowo.

Dziękuję bardzo. Joszko cały jest magiczny, a każdy jego dzień zaskakujący. Przynajmniej dla niego Czerpię z niego garściami całemi i od od ponad roku co tydzień powstaje jakaś powiastka.

Dziękuję. Opowiastka jest prawie na faktach Miejsce istnieje, a Joszko to mój pies.