Podobnie jak spawngamer jestem pod wrażeniem, gdzie Cię literacko zaprowadził obraz.

Tekst dobrze się czyta, z zaciekawieniem, co będzie dalej. Końcówka zaskakująca i mocna.
Akapit o dywanie jest fantastyczny. Jeden przedmiot codziennego użytku, a nadałeś mu takiego znaczenia.


Świetna analogia do zanurzenia i nurkowania.


O tak, świetnie powiedziane.

Piękny powrót.

Gramofon dziękuję za wyjaśnienie. Nie skojarzyłam bóli fantomowych.

Dziękuję też za uchylenie rąbka tajemnicy z liczbami - wiedziałam, że nie są przypadkowe! :-) Uwielbiam to, że ile ludzi, tyle ścieżek interpretacji.

@akacjowa agnes, @wolnyduch - dziękuję za lekturę i podzielenie się swoimi wrażeniami. Cieszę się, że ten tekst spotkał się z tak dobrymi ocenami. :-)

Nie zliczę, ile razy coś takiego mi się zdarzyło

Tutaj nie rozumiem - co robił?

Mimo że tekst dość poważny, to takie humorystyczne wtrącenia nie zaburzają go. Dają oddech, nawet jeśli są lekko ironiczne/trącą specyficznym poczuciem humoru. Są ludzkie.


W całym tekście zdania kończące akapity są świetnie wyważone, puentują, dociskają, stawiają wyraźną kropkę.

Czyli można krótko i konkretnie o tym, jak traktowane są często osoby chore - z jednej strony przypudrowane prośby i życzenia, ale tak naprawdę to ściana zasad. Bardzo trafnie i zgrabnie ujęte.

I znów nieoczekiwany gorzki humor.



A tutaj miałam wrażenie, że odliczamy w dół. Może to zbyt daleko idąca interpretacja, ale to było moje pierwsze skojarzenie: osiem kilometrów - siedem pięter. Liczba doskonała i szczęśliwa - w sumie mamy remisję! Ale nagle spadamy mocno z siedmiu do zera i śmierci, niespodziewanej ze względu na polepszenie, albo spodziewanej właśnie przez to polepszenie.

Jakby nie było tekst ma kolor, nie spłyca tematu, bije od niego duża autentyczność tych ludzkich wahań i uczuć, reakcji, przemyślanego lęku i spontanicznych decyzji.
To była przyjemna choć smutna lektura.

Rzeczywiście pokazują się także inne obrazy, ale inspiracją jest ten główny. Dorzucam jeszcze jeden link: https://www.touchofart.eu/photos/.../bez_tytuly_khe42_89502.jpg

GregoryJ dziękuję za lekturę!

Obłędne są te fragmenty - podoba mi się, jak przecinają ten sen na jawie, półsen, reakcja na tabletki, umieranie? Bardzo różnie można czytać ten tekst - sugestia z komentarza o zwykłej prostytutce i bogatym wybawcy to chyba ostatnia interpretacja, jaka przyszłaby mi do głowy.

Dobra puenta, zaskakująca - otwierająca jeszcze kolejne ścieżki interpretacji (nawet jeśli ścieżki do drewnianego domku brak)

Ostatnie zdanie totalnie mnie zaskoczyło
Podobają mi się obrazy natury, te wtrącenia są często nieoczywiste i ciekawe - np.

Jest nas wiele dusz, które pragną wyjść z ciał i popłynąć w siną dal najlepiej z bocianami, końcem sierpnia poczuć jeszcze lata i początku jesieni zapachu grzybów z lasu i skoszonych łąk i pól szarych pooranych w zmarszczki starca.

Lot z bocianami na pewno będzie mi się kojarzył z Twoim tekstem.

Zastanawiam się nad formą - czy jej niekonsekwencja, zwłaszcza w interpunkcji była zamierzona? Strumień świadomości Basi?

Amso,

dziękuję za wizytę i poświęcenie mi chwilki. Cieszę się, że przypadł Ci do gustu ten tekst :-) Krótka impresja o wietrze, co czasem coś dobrego, a czasem nie przyniesie. Wykorzystuje fakt swojej niewidzialności, ale jeszcze są ludzie, którzy przyłapują go na gorącym uczynku.
Pozdrawiam cieplutko

Palenieszkodzi,

może naiwna jestem, ale wydaje mi się, że skoro nie dostałam komunikatu o treści "tekst został odrzucony, brak walorów artystycznych" to znaczy, że jakieś kryteria spełnił i teraz użytkownicy mogą pomagać, sugerować, zwracać uwagę autorowi, by ten mógł się czegoś nauczyć, zobaczył jak tekst jest odbierany i mógł się poprawić następnym razem. Nie sugeruj mi proszę braku krytycyzmu wobec siebie, bo to zahacza o personalne ataki i nie ma nic wspólnego z założeniem tego portalu.

Spytałam Ciebie grzecznie o rozwinięcie swojej opinii, bo pierwszy jak i drugi komentarz wywołał zdziwienie - przepraszam, ale nie byłabym chyba w stanie napisać do obcej osoby "ej ty jaja sobie robisz?", próbowałabym raczej ująć jasno co mi się nie podoba - mi też czasami nie przypadają do gustu teksty.

Nie chcę zaczynać powrotu na portal kłótniami, możesz zobaczyć po datach, że zarejestrowana jestem tutaj od dawna i kilka tekstów zdążyłam zamieścić. To, że zniknęłam wynikło z faktu, że postanowiłam (dokładnie tak jak Ty sugerujesz) poważniej podchodzić do tego co i jak piszę. Wierzę, że gdybyś zajrzała do moich wczesnych prac tutaj zobaczyłabyś chociaż mały kroczek do przodu. Swoją drogą to moja technika, kiedy trafiam tutaj na jakiś tekst, czytam też kilka innych danego autora, jakiś z początku, ze środka, by zobaczyć, czy jest świetny od zawsze :-) czy tak jak ja wciąż się uczy unikać literackich faux pas.

Zwróć proszę uwagę, że nie obrażam się o opinie, chcę tylko ich klaryfikacji. Bo o to chyba chodzi, żeby się uczyć. Ty piszesz świetnie w moim odczuciu, dostać budujący komentarz od takiej osoby to byłoby coś.

Miladoro,
dziękuję ponownie za odwiedziny. :-)

Palenieszkodzi,

zapewniam Cię, że "nie robię sobie jaj", a także nie zamierzam przekonywać na siłę - nie o to tu przecież chodzi. Jednak byłabym wdzięczna, gdybyś była łaskawa rozwinąć swoją opinię, to mogłoby być bardzo pouczające.

Miladoro,

bardzo dziękuję za pomocny komentarz. Twoja sugestia buduje wyraźny pomost między tymi strofami. Konsekwencja w stosowaniu tej samej liczby sylab tworzy spójną formę. Nie pomyślałam o takim rozwiązaniu pisząc, wydawało mi się, że wykrzyknienie na początku drugiej strofy burzy harmonię opisu budowaną wcześniej i nadaje tempa tekstowi, który biegnie już samoistnie ku końcowi, zgoła innemu niż można było się spodziewać na początku.

Bardzo dziękuję za poświęcenie mi kilku minut :-)

Oj tak, tak bywa :-) Aż mi się przypomniał pewien poradnik, z przymrużeniem oka oczywiście:

http://esensja.stopklatka.pl/varia/.../tekst.html?id=4913

pozdrawiam

Figielku,

kolejny raz urzekasz zgrabnym opisem i otwierasz szeroko oczy przy ostatnim zdaniu. W przeciwieństwie do wielu komentujących, ja nie widziałam tutaj kobiety w depresji - użyte sformułowania i spostrzeżenia nie pasują mi do tej wizji, dlatego do samego końca szukałam wskazówek, które mogłyby podpowiedzieć kto nie mógł złapać mrówek.
Pojawiła się kwestia sporna co do puenty, ja po lekturze kilku Twoich tekstów zauważam konsekwencję w formie, co jest dobre. Zabierasz czytelnika w swój świat, uplastyczniasz go szczegółami i kiedy już poczuje się swobodnie w Twojej wizji następuje ostre cięcie końcem. Bardzo to do mnie przemawia, bo Twoje teksty zostają w pamięci dłużej, mają charakter.

Drogi Figielku

Dziękuję Ci za obszerny komentarz. Bardzo cieszę się, że zauważasz to jak bardzo pochyliłam się nad doborem słów. Świadomość tego co nadejdzie jest chyba najgorszym co może się wydarzyć. Ta świadomość pisze nowe nuty.

Tylko pozornie występują w tym opowiadaniu trzy osoby, miłością można obdarzyć nie tylko ludzi. Antagonistę każdy z nas kiedyś poznał.

Pozdrawiam

Ciekawa zamiana perspektywy, to my uzurpujemy sobie prawo do oglądania i oceniana innych (manekinów), a tutaj? Daje do myślenia