Ok. Poprawiłem w końcu . Dzięki za opinie ginger i jack. No i za żmudne wyszukiwanie błędów . Z chęcią poznałbym opinie innych ale widzę, że poza wami tylko w cz1. ktoś się tylko wypowiadał. Pozdrawiam

Właśnie się nad tym zastanawiam. Sam pomysł zmieniał się trochę w trakcie pisania ale do tego momentu doszedłem od razu teraz myślę jak to ugryźć dalej. Czy w ogóle robić coś z tym dalej . Co do błędów to jak znajdę czas przysiądę po raz enty i poszukam, popoprawiam. Trochę przez natłok obowiązków jednak to musi poczekać. Dzięki za opinię. Pozdrawiam

Jest to kontynuacja. Pierwsza część to opis wydarzenia powracającego w śnie. Dzięki za poprawę.

i tak dalej temat do dłuższej dysputy. Słowo to nie odnosi się tylko do niewinności, ale w tym przypadku bohater jest osądzanym a następnie skazanym więc był proces. W prawie nie istnieje domniemanie winy, każdy jest niewinny dopóki tej winy mu się nie udowodni, tak w obronie słów Samuela. Lecz przechodząc do sedna w opowiadaniu początkowo jest inna epoka i więc równie dobrze może tam panować inne prawo jak i go nie być. Stwierdzenie to dziwnie brzmi ale błędem być nie musi.



Nie żeby to był wielki byk ale jakoś mi to nie pasuje, nie lepiej byłoby napisać "Zapomnieć o nim i tym co zrobił," bo zdanie wcześniej też piszesz o Mateuszu więc czytelnik się domyśli. Ale to kwestia gustu.



Chyba lepiej byłoby tu wstawić kropkę i zacząć nowe zdanie.

To tylko takie moje odczucia po przeczytaniu, a czytało się całkiem przyjemnie

Język w tym wszystkim ma znaczenie zasadnicze, im trudniejszy to i czytających będzie mniej. Rozumiem wprowadzenie w klimat. Ale można zdawkowo wrzucić tu słówko tam słówko i na pewno będzie się czytało lepiej. Albo inaczej. Spróbuj opisywać akcję językiem zwykłego śmiertelnika a stylizację zostaw w dialogach.
Tak uważam, ale ilu będzie czytających tyle opinii

No to przyszła kolej na mnie. Uważam, że nie jestem kimś tam zdolnym do oceny tekstów innych. Podam tutaj tylko moje prywatne odczucia. Moim zdaniem za dużo tutaj sformułowań zaczerpniętych ze staropolszczyzny, przez to czytanie idzie jak po grudzie. Nie dość, że przystaję usiłując odczytać co niektóre słowa, to przy innych muszę wręcz stanąć i się zastanowić czy dobrze odczytuje ich znaczenie. Nie twierdzę, że coś jest nie tak, no poza nadużywaniem zwrotów starszych niestety niż ja. Szczerze to nie doczytałem do końca. Miniaturkę w tym stylu jeszcze bym przetrawił, ale jak zobaczyłem, że ma to być długie opowiadanie dałem sobie spokój.
Dla mnie jest to droga przez mękę. Może jestem niedouczony prostak - nie wiem, możliwe. Ale teraz pytanie do autora, do kogo kierujesz to opowiadanie? Czy chciałbyś wyjść z tekstem w takiej formie dalej czy też kierujesz to do wąskiego grona ludzi uwielbiających łamanie języka i umysłu?

Bez urazy autora, każdy pisze jak potrafi i jak lubi. To nie dla mnie bynajmniej.

Pozdrawiam i życzę cierpliwości przy pisaniu dalszego ciągu

Mimo, ze starałem się unikać jak ognia powtórzeń wpadki się zdarzyły . Dzięki za delikatny rozbiór tego czegoś. Co do



Nie zgodziłbym się. Może się mylę, lecz od momentu gdy postać wstała nastąpił krótki opis, co tam na sobie miała. Reszte starałem się poprawić. Z tym nożem w plecach to w sumie nie wiem. Zobaczymy.

Co do konfliktu trochę się za bardzo rozpisałem, głównym zamiarem było wyjaśnienie skąd tam ludzie się wzięli skoro to pustkowie , żeby potem nie było, że skoro nic tam nie ma, zimno, pusto i w ogóle tak dziwnie, to po cholerę oni tam siedzą. Nawiązanie będzie, ale chyba jeszcze za małe w stosunku do bohatera.

Mi osobiście dwa pierwsze pomysły się podobają, nie wiem jak to jest ze strony technicznej ale w okienku które obecnie sie wyświetla z ceną i tytułem powinno widnieć - autor, data itp. Natomiast jeszcze przy kliknięciu w daną pozycje otwieranie w trybie full screen. Co do tego trzeciego nie mam zdania.