Zgadzam się, że pierwsza część najlepiej uderza.
Nie pasuje mi jednak odniesienie do Beethovena i Bacha. O ile samo nawiązanie jest boskie w swojej prostocie, to nie pasuje do świadomości trzynastoletniego chłopca, syna alkoholika. Mało, co prawda informacji na temat jego zainteresowań, ale - statystycznie - dom z piciem w fundamencie, to nie miejsce gdzie się słucha muzyki poważnej, a tym bardziej wie cokolwiek o sławach tego gatunku.

Drugi problem, który miałam to pogubiłam się w pewnym momencie w sytuacji zawodowej Patryka. Wiem, że są równoległe wersje rzeczywistości, ale budowlaniec jest za słabo odcięty od... właśnie, od kogo? Prawnika? Inwestującego pieniądze w firmę budowlaną?
Możliwe, że tylko ja się na tym potknęłam.

A i akapit z wędrówkami po sklepach do wywalenia. Wiem, nie zabrzmiało to miło, ale takie jest moje odczucie.

Poza tym zazdraszczam umiejętności budowania emocji. Naprawdę dobra robota .


Agnieszka

Dzięki za przecinkologię (i nie tylko) i odwiedziny. Z interpunkcją wciąż jestem na bakier, ale walczę!

Ewidentnie tekst za szybko wysłałam, mógł poleżeć do odsuniętego w czasie czytania.

Dzięki ślicznie.
niektóre rzeczy są tak oczywiste, że w czoło się pacam.
Dziękuję za wszystkie te pokłady cierpliwości. Wciąż jeszcze nie mam kiedy przysiąść nad poprawkami. Już niedługo .

Ciekawe podejście do kobiety w ogóle. Porywające, ale i... spektakularnie teatralne. Mało ludzi ubiera innych w takie obrazy.
Motylka muszę sobie wygoglać .
Jakkolwiek łapię przekaz, w tej materii jestem zielona i muszę się do edukować ^^.
Po tej miniaturze zaciekawiona jestem, co do całości relacji pomiędzy mężczyzną, a dziewczyną konstruującą...
Nie przypominał tych złowieszczo zabawnych zielonych motylków z Afganistanu, wyglądał dokładnie na to, czym był, niczego nie ukrywał.

W zasadzie zawsze mnie ciekawiło/porywało zestawianie bliskości dwojga ludzi z przedmiotami śmierci/agresji. Z racji trwających w pamięci "Bonnie i Clyde'ach", "Urodzonych Mordercach" nabiera to adekwatnej seksowności.

Twarz, miny...
Dobry pieniek, na którym można oprzeć obraz bliskości.

Hej,


Potknęłam się na zmianach narracyjnych: na początek liczba mnoga, potem wskok w pojedynczą, a na koniec forma "Ty" (taka docelowa, bezpośrednia). Nie jest to chyba błąd, ale mi tak zadrapało odbiór.


dziewczyną?

łem, łam

i odlecę

A ogółem tekst porywa bardzo. Faktycznie do końca człowiek nie jest pewien, co Nimue zrobi. Dopiero po zakończeniu zaczęłam pragnąć więcej - czyli jakichś szczegółów z tła .

Dziękuję mike za odwiedzinki, tekst niebawem poprawię. Siedziałam nad nim przed wysłaniem, ale jesio przed poprzednimi, cennymi uwagami. Usiłuję intuicyjnie wpoić sobie zasady tej diabolicznej interpunkcji ;/.
Ciesze się, ze wciągnęło trochu .

A mnie tekst wściekł. ;P
Ja jestem ciocią i nie jestem niczym z tego co wymieniono, a odebrałam tekst bardzo personalnie.
Rozumiem, że faktycznie słowa te dotyczą jakiegoś szablonu, który powiela się systematycznie w społeczeństwie, ale trzeba sobie zdawać sprawę również z tego, że za tym szablonem często chowają się "normalni" by "ciocie" zdyskredytować.
Wprost uwielbiam słuchać argumentu ostatecznego "nie rozumiesz, bo nie masz dzieci", który pojawia się zawsze wtedy kiedy brak tych rzetelnych, niezbędnych do dialogu.
"Nie znasz się, bo nie masz dzieci", po uwadze "te, ale twój młody to chyba nie powinien zlizywać wina ze stołu?"

Stereotypy są niebezpieczne. Taki ciekawy wątek do rozmowy .

Cofam moje "Greye" i "Zmierzchy" z komentarzy spod pierwszej części.
Bardzo miło zaskoczyłaś i uśmiecham się ciągle od odczytania "Lucyfer".
Nie żebym była jakąś fanką rzeczonego upadłego, ale uwielbiam być zaskakiwana.
Pozdrawiam

Bry ,


te pierwsze "knajpy" to kanapy miały być, prawda?

A co wywołała?

Podobało mi się. Uśmiałam się z tej wersji Armageddonu. Zapewne miało to być na konkurs miejscowy "Koniec świata z kawą w tle"?

Napisane równo, z tym poczuciem humoru, który lubię, a wplecione odniesienia do "młodzieży dziwnych zainteresowań" dało tę sympatyczną prześmiewczą nutkę.

Ceś ,


chciałeś

Lubię mroczne klimaty, także tekst do mnie mocno przemawia.
"Twojaków" sporo, ale to już wyciągnęli powyżej. Coś Ty tych tatusiów mordujesz .

Obry,

zeskoczyć?

Smutno mi bardzo po tym tekście. Samotność w tłumie, samotność w rodzinie, samotność w postawach, samotność w podejściu do życia.
Jest tyle rodzajów samotności.
Po takiej lekturze, wypływa, z mojego nieczułego na konwenanse serca, pytanie: warto? To jest ten obraz rodziny, który społeczeństwo trawi na podobieństwo trzech posiłków dziennie?

Hej

na nią?

Wciągnęło mnie i trochę mi szkoda, że tak ucięłaś szybciutko. Początek jest taki płynny, spokojny, a od momentu, kiedy zapukał strażnik, wzywając do króla mam wrażenie, że zaczęłaś się śpieszyć.
Masz dar opowiadania .

O dziękuję .
Przysiądę i poprawię, sporo rzeczy nie zauważyłam .

Da, jak to ujęła poprzedniczka: czyta się.
Gratuluje umiejętności wzbudzenia tych podstawowych zwierzęcych instynktów w czytelniku.
Przyznam tylko, że jak doszłam do mega przystojniaka to się rozczarowałam, ale zobaczymy co będzie dalej.
Zdajesz sobie sprawę, że początek oscyluje pomiędzy "Zmierzchem" a "50 twarzy Greya"?
Hje hje.

Pierwsze co mnie uderzyło to fakt, że zaczynasz nowa książkę... epilogiem.
Nie będę "wycytowywała", ale mnóstwo ogonków, zjedzonych literek. Kilka niefortunnie (jak dla mnie, a to subiektywna ocena) zbudowanych zdań. Dla przykładu:
"Bez­ba­r­wny, za­ku­rzo­ny już la­ki­er scho­dził z nich płatami."
odpadający płatami, stary, ale "już zakurzony"?
"a samo spa­dająca do­ni­cz­ka, była psi­ku­sem moich zmysłów prze­siąkniętych pa­ra­no­r­ma­l­ny­mi zja­wi­ska­mi filmów grozy."
za dużo, za kwieciście, zmysły (imo) nie przesiąkają, zwłaszcza zjawiskami

Nie zrozumiałam też doniczki:
spadła, potem jednak matka i bohaterka widzi, że "leży", apiać bohaterka znowuż widzi, że "faktycznie stoi". Zgubiłam się w sposobie jej umieszczenia.

Ponadto cały czas się zastanawiałam kto kupuje dom nie obejrzawszy go, bo wygląda na to, że matula głównej bohaterki po raz pierwszy zwiedza zakupiony (!) dom.

The Grudge? Inni? Amythiville?

Wszystko powyższe to moje subiektywne "zauważone" .