Niewielu potrafi tak, jak Zola oddawać nastrój i emocje słowem. Wiersz pęka od obrazów. Brawo.

- poezją? Literówka.

Ostatnia strofa jest niezrozumiała i sprawia wrażenie napisanej w języku mistrza Yody.

Cześć Liliowa. Mogę z uwagami? Wiem, że powtórzenia celowe, ale w mojej, obiektywnej, czytelniczej ocenie, w nadmiarze.



Rytm chwieje się co chwilę, czasem za sprawą potknięć akcentowych, a czasem po prostu z powodu nieregularnej średniówki i ilości sylab. Wiersz sprawia wrażenie pisanego na raty. Jakbyś w trakcie pisania co chwilę biegła zrobić kanapkę, lub zrobić herbatę, przez co zapominałaś jego melodię. Czas dopracować ten wiersz, bo zasługuje na to.
Na razie jest tak:
- 7/4

Pozdrawiam. PS

"Autentyczność emocji, ciągłość tematów, które w konsekwentny sposób kreślisz tę samą kreską." - Jula, to chyba i dobrze, i źle. Autor powinien mieć swój styl, ale nie powinien być monotematyczny, bo stanie się nudny. Ech, niełatwo jest, ale spróbuję czegoś nowego. Bardzo Ci dziękuję za czytanie i uwagę.
PS
Znów nie mogę się dogadać z pp. Nie wkleja cytatów, a przy edycji nie potrafi wytłuścić elementów komentarza.

Ano są. Bardzo dziękuję za czujność. Coś niedobrego stało się z interface'em pp. Nie znalazłem tam możliwości wklejenia tekstu. Literówki wzięły się z przepisywania późną nocą, po ciemku i przy flaszce wina.

Ależ doskonała impresja. Jaki obraz! Przeczytałem z przyjemnością.

- czy na pewno można mieć brak? Potrzebuję wyjaśnienia, bo chyba mam braki.

To niezwykłe, jakie piękne starocie można czasem wygrzebać z szuflad. Wiersz czyta się jednym tchem. Trochę zauważalny jest namiar bezokoliczników we wstępie, ale to jedyny minusik.

Ambitnie, ale patetycznie do nudności.
Broniąc epokę - broniąc epoki (gramatyka)
mamiąc/plamiąc
cieniem/brzmieniem
przestrogę/trwogę
gradzie/barykadzie - (częstochowa)
Jest zaczyn, teraz trzeba to przemyśleć, poprawić...

Jesień, jesień, ach to ty!
- niepotrzebny pytajnik, skoro oznajmiasz.
- trzykropek ma trzy kropki, zazwyczaj.
Podoba mi się wolność tego wiersza. Jest uroczo naiwny, kupuję.

- to ważna i cenna uwaga. Oznacza ona, że wiersz może nie być dobry. Jeśli czyta się z trudem i zmusza do usilnego szukania rytmu...
Dyskusja nad wierszem skupiła się na ocenie rymów, gdy tymczasem mają one tutaj poślednie znaczenie. Gdyby były bardzo istotne, inny byłby układ wersów. Nie jest to wiersz biały, ale nie chciałem również by stał się zakładnikiem rymów. Dziękuję za czytanie i uwagi.

Pozwoliłem sobie wrócić z kilkoma uwagami, czy mogę? - zbędna spacja przed przecinkiem.
- znów spacja... Mam też wrażenie, że nadużywasz myślników. Nie wystarczy przecinek? Skoro peel mówił, a nie krzyczał, czy wykrzyknik jest konieczny?
- kiedy cytujesz słowa peela nie używasz cudzysłowu. Dlaczego więc używasz go tutaj? Zdecyduj się.
- znów cudzysłów, czy to cytat?
- wiem już, że wiersz celowo jest stylizowany na staroć, ale nawet Kochanowski nie używał takich spiętrzonych inwersji. Wystarczy zamienić słowa, by bez utraty sensu i melodii uniknąć gwałtu na gramatyce. Proponuję: czytałem strofy twego testamentu. Właśnie. Czasm piszesz Twego z wielkiej, czasem z małej litery. Przemyśl to.
- o co chodzi z teologią w Twoim utworze. Peel wierzy, czy nie wierzy w boga jedynego? Brak tu konsekwencji.
- Tu dla odmiany brak spacji.
Wiersz może być świetny, bo widać talent autora, ale trzeba nad nim popracować. Do przemyślenia przede wszystkim zastosowanie znaków przestankowych. Pozdrawiam. P.

- No to dawaj Milu, pisz.
- nie każdy, oj nie każdy.

Prawdziwe wiersze powinny nie tylko dać się czytać, one powinny zostawiać wrażenie, zamyślenie. Ten wiersz jest prawdziwy, a Autorka, niewątpliwie jest poetką, i to dobrą. Moim zdaniem.

Zapomniałem o ocenie - świetne!