On chyba lubi jak się Go woła "Silvi"
Bajdełej Silvi, w wersie: "Sierca druhów tymże ćmić" jest litrówka, czy jej nie ma?
Pzdr

Niezwykle smakowity i wyszukany kąsek. Jędrniutki rodzynek w garncu ze słonogorzka potrawą. Do kogo ma dotrzeć, dotrze. Pozostałym nie spodoba się zapewne dla zasady i z przyzwyczajenia. Pzdr

Silvi, wyrastasz na mojego idola. Pióro masz lekkie i giętkie jak nie przymierzając. Przeczytałem z przyjemnością. Miejscami faktycznie pokombinowałeś nieco za ostro ale w ogólnie bardzo sprawnie bawisz się słowem, składnią i rymem. Twój wiesz chciałoby się już nie tylko zaśpiewać ale kto wie, może i zatańczyć w rytm. Czytałem twoje poprzednie prace i widzę, że z każdą kolejną się rozwijasz. Gratuluję i proszę, nie przestawaj pisać. Pozostań oryginalny!
Świetne

Pax między Chrześcijany! Powariowaliście?

Jeśli mogę... to może tak:

przechodząc obok milcząco szybko
kołnierzem dławią dar powitania
i nic nie mówią i nic nie krzykną
więc tylko noc się kloszardom kłania

Antek, Shortia nie ma racji. To znaczy ma Rzeczywiście zestawienie jest niemodne ale cóż... chrzanić modę. Kto powiedział, że musimy płynąć z prądem. Wystarczy miejsca i dla wysokiej sztuki (pozostałe prace na portalu) i dla naszych archaicznych gniotów. Pzdr

Ciekawe, ciekawe. Nadaje się na piosenkę lub może nawet song... najlepiej na gitarę. Na chłodne noce, przy ognisku, w górach jak znalazł. Podoba mi się, chociaż zwrotka:

przechodzą obok mijają szybko
i nie przystaną powiedzieć hello
każdy się brzydzi i dba by tylko
minąć z daleka aż tak się przeląkł

nie pasuje i psuje. Jest jakaś niegramatyczna (zwłaszcza ostatni wers). Reszta mniodek.

Lekko i przyjemnie w jesiennej tematyce. Wiersz biały ale zrozumiały (rym niezamierzony), nie napuszony środkami stylistycznymi co powoduje, że zapewne nie pasuje do otoczenia. Być może dlatego nie został jeszcze skomentowany. Mnie podoba się bardzo ale co ja tam wiem.:

serio? a ja myślałem że sam to wymyśliłem... zbieg okoliczności? nie, niemożliwe! Tak czy owak, nigdy więcej o warkoczach!

Egzystencjalne, do przemyśleń. Czytałem wiele razy i za każdym razem dowiadywałem się nowego. Wiem więc, że deszcz drąży kamień. Wciąż natomiast zastanawiam się dlaczego śledzie są postne. Uczta. Świetne.

Natalio, napracowałaś się, oj napracowałaś. Temat poważny, intencje szczytne, widać tu mocną historyczną podbudowę ale wykonanie jest mało strawne. Przyznam ze wstydem, ze nie byłem w stanie dobrnąć do końca, więc po parunastu wersach przeszedłem od razu do puenty. A puenta... banalna.
Pamiętaj, że to wyłącznie moja subiektywna ocena. Piątka za wiedzę. Pozdrawiam.

Ładna, ciepła historia. Przecież to jasne, że dla dzieci! Przeczytałem z przyjemnością i słowa się nowego nauczyłem. Rymy? Zdarzyło się parę dokładnych i układ rymów prosty. Wiersze dla dzieci mają to do siebie, że dla dorosłych (szczególnie poetów), jak widać bywają albo za łatwe albo za trudne. A mnie się podobało

szklistozaśpiewny, gwiaździstosmutny, lirycznopłynny. strzeliście kreśli ten ołówek. i avatar nowy i forma. o jeah!

Alicjo, to wszystko prawda ale dlaczego nie dodasz "moim zdaniem". Stawiając sprawy tak stanowczo odbierasz prawo do odmiennej oceny.
Rymy asonansowe, konsonans, rymy daktyliczne, rymy składane itp, są ciekawsze ale w mojej opinii wcale nie lepsze. Niedokładność rymów nie w każdym przypadku poprawia jakość utworu. Często odbiera mu płynność i melodyjność a wiersz zaczyna sprawiać wrażenie pisanego z trudem i ograniczonego w doborze technik. Rymy gramatyczne są jedną z opcji. Rzeczywiście, wiersz nie powinien być oparty wyłącznie na nich ale nie ma co na siłę również ich unikać. Poza tym oprócz jakości rymów ważny jest też ich układ. Najwięksi poeci używali tych dokładnych. Wiersz nie musi (chociaż może), być popisem trudnych mariaży wyrazów. To tak jak w malarstwie. Kto powiedział, że tylko trudnymi technikami da się stworzyć trwałe i piękne dzieło? Wyrzucimy na śmietnik wiersze Kochanowskiego, Leśmiana, Gałczyńskiego?

Droga Alicjo. Co mają wspólnego rymy gramatyczne z asonansem? I dlaczego twierdzisz, że trzeba unikać rymów gramatycznych jak diabeł święconej wody? Pozdrawiam gorąco.

Witaj. Nie porwę się na ocenę merytoryczną. Zresztą i tak już wiele dobrych rad tu padło. Napiszę tylko, że jestem pod wrażeniem opowiadania. Krótka forma i pozostające na długo uczucia żalu i współczucia dla bohaterów to mocne strony. Podobało się bardzo. Pozdrawiam.