Nie czytam wierszy często, ten jest pierwszym Twoim do którego zajrzałam, mi się podoba. Nie wiem czy o to chodziło, ale według mnie wyszło Ci zestawienie "patosu" z "pospólstwem", a "Miłosierdzie dla tych, co mają cię w dupie" właśnie najbardziej do mnie przemówiło. Tylko ta końcówka jakoś mnie gryzie, zwłaszcza "straszna burza". A interpunkcja interpunkcją, niech każdy Autor sobie wymyśla i kombinuje Pozdrawiam

To jest twór tak inny od reszty Twoich dzieł, że jestem zaskoczona Wszechstronny chłopiec z Ciebie. Gratuluję tej empatii. A te języki dotykające bolących miejsc trafiły w sedno. Tylko pisz częściej

"... będę się czasem potykał,
ale kiedyś się wezmę"
Ja też tak zawsze mówię, że się wezmę, ale bardzo mnie pocieszyłaś, że nie tylko ja mam "nieład artystyczny" Sympatyczny tekst i sympatyczna osobowość Autorki przez niego prześwieca, pozdrawiam.

No ja wiedziałam, że Ty martwisz się o niego a raczej o swój żołądek Na Wielkanoc będzie jak znalazł A wracając do konkursu świątecznego, skoro nie pasztet to ja proponuję, żebyś stworzył opowiadanie o Świętach z perspektywy kurzej rodzinki Tylko nie kładź Juniora w żłóbku, plizz

Minimalny minimalizm. Według mnie bardziej na bilboard kompanii antyalkoholowej niż na wiersz (ale by się działo ), ale to tylko moja opinia. To była Twoja decyzja ile słów wystarczy i trzeba ją szanować. Pozdr.

Hm, to mamy nowego bohatera- Edwinka Juniora? Mam nadzieję, że za chwilę nie przerobisz go na kotlety, albo inszy pasztet świąteczny Ach, ten konkurs świąteczny

"W hotelu w którym nie spał nikt od lat
na łóżku wziętym na godziny dwie
przecięły się orbity planet nam
nikt katastrofy nie przewidział tej

podobno tylko raz na milion lat
tak dzieje się że ciała dwa
spadają nagle w siebie chcą czy nie
i płoną tak kochając się

podobno tylko raz na milion lat
tak dzieje się że pierwszy raz
wnikając w siebie nagle wiemy że
świat zmienił się i nie ma odwrotu

czy zdajesz sobie sprawę z tego że
deszcz meteorów moich w tobie gna
(...) tylko raz na milion
raz na milion świetlnych lat
najpiękniejsza katastrofa - eksploduje supernova..."

To Rebublika. Poboda mi się także Twoja wersja kosmosu

oj biedny Bassoonerek... "-Elka, mój mąż jest impotentem. -A przed ślubem ci tego nie powiedział? -Mówił, że ma jakąś nieruchomość..., ale myślałam, że to willa z basenem"

Phoenix popłynęłaś, całkiem nieźle Ci to wyszło.

Tomi, trzeba było kazać Grubej Bercie zrobić z tego nieszczęśnika pasztet i miałbyś gotową miniaturkę świąteczną na konkurs

Ale to jest schizofreniczne Przeczytałam jednak najpierw komentarze pod tekstem i chyba dobrze, bo nie wiem ile bym z tego zrozumiała bez tych wyjaśnień... Jednak mi nie przeszkadza kiedy Autor prosto z mostu w tekście nie powie o co dokładnie chodzi

I co Ty z tymi paniami lekkich obyczajów zrobisz? Bedziesz trzymał pod łóżkiem? a wolnych chwilach trenował bycie "sexownym i wydolnym"?

To sadzanie jej na biurku, a potem kolejny akapit zaczyna się od łazienki Tak się dobrze zapowiadało, a on poszedł tylko umyć ręce A ktoś tu obiecywał nie mordować, choć przez chwilę Zakończenie świetne.

Merytoryczna to ja nie będę, bo nie mam kompetencji, ale według mnie muzyczka szantowa do tego i w możesz zagościć w "Kubryku" w Bydgoszczy (pub żeglarski). Mi przypadło do gustu, pozdrawiam.

Co do języka, jak najbardziej odpowiedni i wcale nie "przekurwiony". Bardziej mi się podoba niż to, o czym Miladorka wspomniała. Jak chcesz to potrafisz

Tekst jest rewelacyjny "jak ktoś ma w życiu pecha i zmartwień kupę, może złamać rękę podcierając d*pę" mam tylko nadzięję, że Bohater przeżył i jednym kawałku do pierwszego?