och, mamo. jedyny tekst jaki ostatnio przeczytałam na portalu i szczerze mówiąc rozbawiło mnie. Mogę się nawet utożsamić z niektórymi fragmentami... ale cii...
Gdzieś tam mi się mignęła jakaś literówka czy coś, ale to nie ma znaczenia. Świetne!

Mi też się spodobało, nawet rozbawiło miejscami (zapewne takie założenie). Instrukcji też nie czytam - jakoś szybo załapię (nie chwaląc się, oczywiście). Ale jak trzeba będzie to zaglądnę. Ach, to wasze męskie "ego", sami kombinujecie, a nie zawsze wychodzi. W każdym razie felieton wyszedł, ode mnie bdb

oj, aż się wzruszyłam...
błędy zostały wytknięte, więc nie będę pisała. zostawiam bdb

To, co rzuciło mi się w oczy:
najlepiej podpórkami pod łokcie - z podpórkami
Tymczasem nachodzą nas obsesyjne myli, że... - myśli

A ja mam fotel na kółkach, z rozwalonym opieradłem, bez podpórek. Laptop leży na zawalonym śmieciami biurku i świeci tylko lampka, o ile coś w ogóle świeci. Ale dobrze mi się tak pisze. Z moim wzorkiem też chyba coraz gorze.

bassooner, zgadzam się, co do tego poranka, to też nie mój czas na pisanie (w końcu kiedyś trzeba się uczuć ). Mnie się najlepiej pisze, gdy mam cały dzień zawalony od świtu do nocy, wtedy mój umysł jest w stanie pobudzenia i jest w stanie wyslilić się na coś więcej niż banalne opowiadania typu "bla, bla, bla".

"(...)w których się pije piwo." - bardziej by mi pasowało: w których pije się piwo.

No to się pośmiałam. Ale bdb się należy!

Ja mam tak samo jak lina. Jeśli zacznę coś pisać to idzie z górki, a jeszcze jak mam cały dzień zawalony szkołą, nauką, obowiązkami to tysiąc pomysłów mi przychodzi do głowy. Ale jak już zrobię sobie dzień przerwy, ale jak mam wolny dzień, to cholera, trudno się za coś zabrać. U mnie najważniejsza jest systematyczność. Czasem zmuszanie się też pomaga i później już jakoś idzie

Tekst b. dobry, łatwo się czytało. No i gratuluję takiej frekwencji.

spodobało mi się. wychwyciłam parę błędów, ale one giną i w sumie nie przeszkadzają bardzo. jedynie mam zastrzeżenie co do tego
"(...) i macki ich energii dosięgają mnie." składnia mi jakoś nie pasuje, może: i dosięgają mnie macki ich energii. hę ?
Pozdrawiam

Czytam już ten tekst 4 raz i 4 raz mnie zachwyca. W końcu posilę się na komentarz, w sumie, Ameryki nie odkryję, ale świetne. Ja jestem pod wrażeniem ! Na prawdę dobitnie powiedziane.
Nie lubię jedynie imienia Agata, oczywiście nie urażając nikogo. I wydaje mi się, że nie pisze się Marylin tylko Marilyn.
Pozdrawiam i gratuluję dzieła

Dziwne. Już na samym początku wiedziałam, że tekst będzie kierowany do ojca.
Nie wiem, czemu wszyscy czepiają się o zakończenie. Mnie się podoba.
Nie podoba mi się natomiast "I może w końcu kiedyś mnie przeprosisz"- "I może, kiedyś, mnie przeprosisz?" albo 'I może w końcu mnie przeprosisz?". Zastanów się nad tym.
Pozdrawiam

wow ! świetne ! chociaż bardziej mi na prozę wygląda, to i tak jako wiersz się bardzo dobrze czyta. no jestem po wrażeniem. lubię tego typu teksty.

Mi też się wydaje, że opowiadanie kończy się za wcześnie. Może 2 część ?
Bardzo dobrze się czyta. podoba mi się

wow. wyśmienite, jak gorąca herbata w samotny, zimowy wieczór gratuluję.

Oglądałam ostatnio film nakręcony na podstawie "And" Stanisława Czycza- przyjaciela Bursy, dlatego bez wahania zaglądnęłam. Ciekawa reinterpretacja wiersza, a "ignorancja pana Bursy" idealnie odzwierciedla moje wyobrażenie o tym poecie. Pozdrawiam

" i wcale za nie się nie wstydzę. "
jakoś niepłynnie się czyta.
może samo: i wcale się nie wstydzę ?
ogólnie mi się podoba.

jak dla mnie świetny. treściwy, bez zbędnych słów i to czyni go tak dobrym.

"dźwięki telefonów biją na alarm
gubisz głosy"
to przejście mi jakoś nie pasuje.
może: a ty gubisz głosy (?)