Feniks, warto czy nie warto - emocje rodzę emocje.
Czasem trzeba przeboleć by urodziła się wena. Temat kontrowersyjny jest tylko dlatego, że się tu rzadko pojawia.
Poza tym to splot uczuć, tak oczywisty jak każdy inny. Erotyka ma bowiem różne twarze. Kusi mnie by sięgnąć jeszcze głębiej, w mroczne klimaty seksu. Nie wiem jednak czy ja jestem na to gotowa, hmmm... no i czy PP jest
Pozdrawiam Cię i dziękuję za komentarz.
B.

Oj Historynko, ubawiłam się.
Wesoła z ciebie dziewczyna. Masz dużo racji, "raz i dwa" jest wieloznaczne. Kontekst, który mi proponujesz, jest równie do przyjęcia jak każdy inny.
Znamy to, znamy
Nie chcę Cię rozczarować, ale cały ten utwór miał być właśnie babskim wyciem. Biorę jednak na klatę wszystkie inne interpretacje. Tym milej
Pozdrawiam.
B.

Uwielbiam takie pejzaże.
Namalowane lekkimi pociągnięciami słów obrazy wirują mi w głowie. Mogłabym przysiąc, że mam wilgotne od morskiej wody włosy. Pięknie Imaginacjo.
Druga strona światła to zawsze tak blisko i daleko jednocześnie...
Pozdrawiam.
B.

Zolu, Twoja wizyta sprawiła mi dużą frajdę Dziękuję za przychylność.
Anno i ja Tobie również - bardzo !
Pozdrawiam dziewczyny.

Ależ tu wieczornie, kominkowo i przytulnie.
Lubię takie senne i zmysłowe klimaty. Podoba mi się.
Pozdrawiam.
B.

Mnie roześmiał ten wiersz. Bardzo nawet
Nie uspokoję się pewnie aż do wieczornej modlitwy
Łapię główną myśl chociaż nie przyklaskuję. Jakoś nie umiem życzyć powszechnego zagrzybienia. Co nie znaczy, że myśl nie jest trafna.
Posiedzę sobie tutaj chwilę, może coś na mnie spłynie przypadkiem.
Pozdrawiam ciepło.
B.

Świetne. Smutne i melodyjne jak ludowa piosenka.
Bardzo, bardzo tak.
Pozdrawiam.
B.

Cześć
Skromny89, Creep - dziękuję za czytanie i opinię
Cieszę się, że wiersz trafia

"A przecież mogłem być, przed twoja erą. A przecież mogłaś być, przed moją erą..."
Mnie się SDMowo kojarzy Tak po dziewczęcemu.
Na przekór czasom.
Poza tym lubię te "niedoszłości"

Dzięki, chłopaki.
Dużo dla mnie znaczy, że właśnie Wy - zupełnie różni charakterami i wrażliwością mężczyźni, odbieracie ten wiersz tak emocjonalnie.
Wiolin, dziękuję.
Tytułu jednak nie zmienię, bo poznałam do jako sentencję w oryginale i tak mi się kojarzy jedynie.
Mike17, czułam, że zrozumiesz.
To, co dla innych jest nawet prowokacją w tym temacie, dla mnie, jest jedynie oczyszczeniem ze zbędnych emocji.
Zresztą, co tu ukrywać - kręci mnie ten temat.
Moja psychika potrzebuje czasami takiego resetu
Ekonomisto, strzał w dziesiątkę. Tylko facet, który świetnie zna kobiety, odczyta znaki
Masz dar

Pozdrawiam.
B.

Coś mnie przy tym wierszu trzyma.
Może prostota i szczerość? Jak zwykle, nie czytam mózgiem, więc na porady nie licz
Pozdrawiam ciepło.

Myślę Mike, że naprawdę wierzysz w to co piszesz.
A jeśli tak jest, to ta wiara, określa część historii Twojego życia.
Możesz być z niej dumny lub się jej wstydzić, nieważne - to i tak jest tylko Twoje.

Pisanie o sobie zawsze niesie za sobą niebezpieczeństwo. Wiesz o czym mówię?
Czasem, łatwo wpaść w samouwielbienie lub dokonać niezaplanowanych przewartościowań. Nie zawsze się to opłaca
Myślę, że dokonałeś wyboru i jesteś z siebie zadowolony
Pokazałeś nam fragment swojego dorastania i na tym się skupię. Nie znałam Himilsbacha, zaufam więc, że wiesz o kim mówisz

Dobre to Twoje pisanie, bo z ładunkiem emocjonalnym. Treści nie oceniam bo nie potrafię. Zresztą - czy powinnam?

Pozdrawiam ciepło.
B.

Ojej, daserto
Wierzę, że wierzysz!
Obawiam się tylko, że Twoje wyznanie, zaginie w tłumie miliona podobnych.
Spróbuj napisać ten tekst, nie używając słów - miłość, chciwość, zazdrość.
Zastąp je słowami z zupełnie innej bajki ale tak, byśmy mieli szansę odgadnąć o czym piszesz
Pozdrawiam.

Brakowało tutaj Twojego komentarza Mike 17
Dziękuję za to, że nie rozgrzebujesz mi głowy i odnosisz się merytorycznie. Jak zwykle czytasz sercem i za to Ci chwała.
Pozdrawiam ciepło.


Wiolinie - trudne słowa, bo temat trudny jak cholera i wciąż przed oczami przykre obrazy. Wszeteczne, zmartwiałe - konkretne słowa naprzeciw konkretnym potrzebom. Nie wyobrażam sobie, np. matki patrzącej na śmierć dziecka jako zmartwionej jedynie. Zmartwić się można jak się żelazko popsuje Zmartwiała, jawi mi się jako skamieniała w bólu. Wszeteczne - zawsze było dla mnie skrótem myślowym kilku znaczeń, epitetem zgorszenia i rozwiązłości.
Może następnym razem Wiolinie, dzięki.

Creep, zaufaj Twórcy to podstawa. Jeśli się nie zna konkretnej sytuacji autora, pozostaje tylko rozumienie intuicyjne i ogrom zaufania i wiary, że Twórca wie co robi używając tych a nie innych środków.

Karen, dziękuję za pochylenie nad tekstem.

Ekonomisto, wierzę,

PawełZmuda. Może nie cudeńko ale szczera prawda. Kiedy umierała K. na oczach tłumu, mój wzrok podążył za głośnym śmiechem spod pobliskiego sklepu. Stało tam kilku drobnych pijaczków, dla których rozgrywająca się tragedia była tylko tematem do kolejnego wina. Pomyślałam wtedy, że to niesprawiedliwe, że dla każdego słońce świeci tak samo.
Pozdrawiam.

Temat przygnębiający, ale życiowy.
Choroba jest w każdym z nas.
Podoba mi się pierwsza zwrotka - jest w niej jakiś pomysł, w drugiej ujęła mnie rzęsa tygrysa, dalej już widać brak zapału albo pomysłu.
Nie skreślałabym jednak tekstu, dobry szkic do pracy.
Pozdrawiam.