relacja człowieka do człowieka
gdy człowiek nie jest człowiekiem
to demokracja na polskich zasadach

kredyt jest jak kret
a ty jesteś jak kretyn, związek frazeologiczny
jak związek zawodowy

pewien człowiek powiedział, że cię wypierdoli,
ale nie miał sexu na myśli
znajdź haka to się zaczepisz

Te stofy mnie urzekły dobitnie i prawdziwie...szczery wiersz zawsze w cenie i mojej ocenie...Pozdr

Sorki za błędy, chyba się za bardzo spieszyłam...

Zna łożysko - cel
leżący na ulicy

wszyscy go omijali
lecz ja związałam w mysli

wiersze pisząc
tak poprostu

moze na krętej drodze
zabłyśnie wśród mroku

Troszkę na szybko pokombinowałam...mam nadzieję, że nie uraziłam,bo cel Twój jak i mój jest raczej przyjazny...Pozdr

Jeśli można coś dodać...to zmieniłabym pierdolone na ("per" dolne kłamstwo...) brzmi jednakowo w domyśle i smakuje podobnie...Pozdr

Obraz Trzeci nie jest tak jasny i przejrzysty w wierszu więc podzieliłam go na dwie części, aby łatwiej i prościej dostrzec "kokon i jego otoczke"
Myślę, że czytając tekst bez nawiasów widzę "otoczkę", która myślą związana jest z kokonem...tylko ten wers "Nie zechce go nikt" - subiektywnie czuję inaczej

Co do treści zawartej w nawiasach najbardziej podobają mi się:

( dwojgiem serc porzuca cień, powstaje )
( którąś z dłoni wypiera się linii równoległych i skośnych, nie stykających się nigdzie i nigdy )
( jednym z placów przedziera się ku świetlistym pulsarom, odgrywającym słabe tętna oddechu )
( zawisa w bezruchu )
( pikuje rozpoetyzowanym wyobrażeniem o sobie jakim być( nie) może )w ostatnim pozwoliłam sobie dodać jeszcze jeden nawias...myślę, że się nie pogniewasz...Pozd

Ten wiersz czytałam już wcześniej...ale warto wracać i jeszcze raz zagłębiać się w tak sprawny " język i styl" Prawda skropiona ironią dodaje smaku i bata...Bardzo dobry wiersz Pozdr

wiersz ma sens i to najważniejsze...a formę można przybrać różną, w zależności od upodobań autora(można ją szlifować, doskonalić lub celowo zniekształcić...)Wiesz ten "Twój przypadek" nie wiem czy można określić przypadkiem...Ja np.też chodzę wspak tak jak rak...czasem stawiając krok na przód...Pozdr

umiem cierpieć maczkiem
żeby cierpliwości nie połamać krzykiem
tak chcąc przeczekać wtulam się w kłębek
jak dynia
choć los mnie skazał na buty

to jest o mnie a więc zabieram...Całość i puenta urzekają smakiem...Pozdr

wymieniamy się wschodem a zachodem słońca

słowami staram się poprzestawiać marzenia
zachęcam oczy do wróżb na ścianie
naprowadzam wzrok na ciszę

wygładzam kontury
z barw wysysam kolory

w tym frgm. znalazłam również siebie...całość podoba mi się choć końcówka troszkę smuci...ale w poezji chyba o to chodzi aby wywoływać"zmienność nastrojów duszy"Pozdr

Spokój, smutek, cisza i niewypowiedziane słowo, które nigdy nie umiera w połączeniu z klimatem dźwięku to uczucie,które delikatnie smakuje (nie)skończoności...Piękny i poruszający do granic

Pozdr

klimat wiersza sięga głęboko...czuć w nim duszę, która nigdy nie zginie,jest obdarowana mocą " (po)święceń"

Ja zabieram jak zwykle niezwyczajną cząstkę

przesadź mnie jak krzesło
będę pachniał śniegiem

jeśli jednak duszy nam wystarczy
ciała rozdajmy dłoniom
niech je ubiorą
dotykiem

Pozdr

gdzie rozparty w pijanym fotelu
niczego nie świadom
zmagasz się z ostatnim prawie
rymem białego wiersza
i tu cię dopada
i na nic wołanie
wrzask
cała puenta...bezsilność jednak nie jest w moim odczuciu tak namacalna

skąd przybywa...myślę,że jest przy Tobie , w Tobie ciagle nienasycony, łaknący nowych odkryć...płynący zgodnie w "(nie)zgodzie" Jak zwykle można odkryć tu wiele dwuznaczności...ciekawy i intrygujacy wiersz, lubię ciarki...

Doskonale wiem jak wygląda to miasto...niestety nie tak pięknie jak Twój wiersz.Druga stofka zapadła mi w ucho na stałę...dzięki

gdzie ja to upycham...a no to już było upchane zanim ujrzało światło dzienne... w moich myślach...Widzisz Wiolinie nie różnimy się tak bardzo w "myślach" tyle tylko,że Ty je piękniej układasz i częstujesz dojrzałymi owocami...Pozdr

Sen oka błękitnego o ziemi pełnej i dostojnej -
Zatriumfuje jutrem rzeczywistym jak w tafli zwierciadła
Zaspanemu księżycowi spojrzy w twarz.

Ten frgm. podoba mi się najbardziej...

bezsilności łzy/sama uczę się omijania takich dopełniaczówek więc może i Ty o tym pomyślisz...jeśli chcesz? nic na siłę...Pozdr