oddychać chcę szeptem
składać resztę ze światła
w jeden wielki płomień

płynę lądem z chwili
jak pod śniegiem czarnoskóra dal
Piękny wiersz Wiolinie i znów kradnę szczególnie tę cząstkę...Pozdr

ten wiersz bardzo fajny i kupuję w całości czyta się i płynie i tak powinno być, dobre dla odprężenia umysłuPozdr

oj LIlijko ty moja pokochałam Cię jeszcze mocniej! Z Bogiem...

A dla mnie to taka senna jaaazzzzda...tylko przyszłość tego wiersza czyta mi się jakoś dwu znacznie chociaż teraz niby brzmi prosto,może trzeba zmienić niektóre słowa żeby nie były takie pospolite...ogólnie klimat posiada

często słońce uśmiechem
liże brudne ściany

pęcznieją ogrody
wypełniając gąszcz
kawy piją dużo mleka

Znów Wiolinie miło było zajrzeć i skraść tę część, która najbardziej przypadła mi do gustu...masz rację, że każde słowo ma imię...ja mogę tylko dodać, że każda litera ma też swoje urodziny...Pozdr

bardzo fajny wiersz...a najlepszy frgm.to
wiszę nad krawędzią bez asekuracji
nie ma szans na dotyk nieba
rozdzielam dzień od nocy
potykam się o trzeźwy osąd

ostatni wers w moim odczuciu ma troszkę mniej współbrzmiące z całością słowa, chodzi mi o (sponiewierały/sen)ale to tylko dla mnie...miło było tu zajrzeć

Ja dobrze wiem o czym mówię...i nie znam sytuacji, w których "duch" nie ma wyboru...kroki??zależy jak się je stawia...ja widząc chwiejność ruchu pokracznego na codzień zeszłam do poziomu,dobrze mówisz...leżę na brukochodniku, a kto i co mi zagra to ja już wiem najlepiej...Pozdr

byliśmy na tyle blisko
by tuż po tym otrzepać buty
o nienaruszoną trawę

odsunęliśmy się na całe szczęście
o krok
...to taka czysta analiza...ja nie umiem stawiać kroków i chodzę na czworakach, ale jak ktoś lubi to nie mam nic przeciwko,wtedy może sie wyprostować i będzie homo sapiens...

można wtedy do niego podejść
poklepać po ramieniu i powiedzieć:
ale pierdolnął!

a on tylko przytaknie zszokowany
i się nabierze

czy się nabierze czy nie toż to jego wolna wola...

ten wiersz pięknie wiąże te supły...

chadzamy podobnymi myślami
supłamy jesień by nie zgubić liści
czas nas polubił
choć z innej jest chwili -To Ci kradnę(jeśli pozwolisz?)Całość mi się podoba ale to jest najmocniejsze...

Pozdr

zaklęcia tkwią w przestrzeni
pomiędzy prześcieradłem a sufitem
forma czułości skryta pomiędzy palcami
pozwala mi cię dotknąć następnym wersem

Pozwoliłam sobie na zapamiętanie, to jest piękne,czujące i czułe.
Prawie się rozpłynęłam...piekny wiersz

Bardzo fajna ta miniaturka - taka wielka...we mnie czasami tak jest, że czuję między wierszamiwszystko

bardzo bardzo bardzo podziałało na wyobraźnię...jestem na tak...a ci przedwcześni są poprostu ajeb iście piękni

Kobiety ach te kobiety...rozpuszczając włosy jeszcze bardziej otwierają oczy na powierzchowność-ale są bardziej uwodzicielskie i tajemnicze...
bez pańskie koty jak to te koty łaszą się, postawią pazur jak trzeba polecą zawsze tam gdzie znajdą to swoje"małe co nieco"
zamknięte powieki są niestety skazane na "bezdech", gdyby tak na dobrą noc spojrzały na przypływ drzewa zawsze miałyby liścieBardzo podziałało na wyobraźnię...Super

Miły i sentymentalny tekst...ale żeby było troszkę weselej pozwoliłam sobie na małą przeróbkę(myślę, że się nie obrazisz...)tekst naprawdę mnie zainspirował

(pod)pięćdziesiątkę

wypijmy za zgliszcza!
aby dotknąć nowego
życie i pamięć scalimy w pełni
jak rozpusta to rozpusta!
otwierajmy wszystkie usta
pięknem niewyciętych drzew

Miło było mi zajrzeć,tekst bardzo poruszył wyobraźnię,ale najlepszy obraz jaki zobaczyłam to 2 3 1 -takie ("wykolejenie" subiektywnej kolejności)