Są prawdy i prawdy; niektóre mówione za wszelką cenę, Bóg jeden raczy wiedzieć dla jakiego dobra, a przynoszą więcej szkód niż pożytku, zabijają nawet. są prawdy niezbędnie potrzebne - wtedy trzeba o nich mówić. Co do relacji doktor - pacjent: była sytuacja w moim życiu, że poprosiłam lekarza, by powiedział mi wprost o rokowaniach. Powiedział wówczas i za to mu jestem bardzo wdzięczna

Komuna, milicja, pały. Twoje opowiadanie oddaje realnie tamten czas. Wpleciony wspomnieniem w teraźniejszość, czyni fabułę jeszcze ciekawszą. Obrazek z życia wzięty, prawdziwy. Demencja pourazowa zmienia świat bohatera na zawsze, pika ukłuciem koło serca, wywołuje żal, że stróże prawa się do tego się przyczynili.

Picie kawy - swoistego rodzaju rytuał w wielu domach jednoczący członków rodzin jest coś nieskończenie magicznego w kawie, że popijając właśnie ją, przeżywa się z bliskimi ważne lub mniej ważne życiowe chwile. Wiedziesz czytelników aromatem kawy przez cały Twój wiersz i wychodzi Ci to całkiem dobrze. No i intrygujące pióro - stalówka w wiecznym piórze ulotne chwile życia ubiera w słowa

W miłości, zwłaszcza tej zaborczej, zawsze pojawia się pytanie: Czy to nienawiść? Czy to udawanie? Świetnie opisane stany niepewności

Samice o polskich korzeniach są najpiękniejsze na świecie, za takie stwierdzenie możesz dostać tylko bdb. W ogóle to całe opowiadanie Ci się udało

po prostu - pięknie napisane pięknie

Dobra lektura ciekawego zagadnienia. Dociekliwość Milusińskich przekracza czasami wszelkie wyobrażeniaA bardziej jajcarsko bywa, gdy na zadawanie trudnych pytań, wybiorą miejsce publiczne, pełne ludzi Uśmiechnęłaś mnie serdecznie Hedwig

Każdą kroplą chemii, los łaskawie przybliża do życia; pomiędzy upokorzeniem z powodu choroby, niebytnością w środowisku z powodu leżenia w szpitalu jest miejsce na refleksje Przypomniały mi się szpitalne obrazki, po przeczytaniu Twojego wiersza. Poruszył mnie, zresztą, tytuł. Moim skromnym zdaniem - kroplówka spływa, krople kapią... Ale może peel więcej godzin niż ja spędził w szpitalu i lepiej wie. Pozdrawiam Cię Duży Księciu.

Cud - mówimy o nim, gdy wydarzenia w życiu zaskoczyły niecodziennością; zwyczajnie nie powinny się zdarzyć, a jednak zaistniały i są - jakby na przekór huraganom, zawieruchom i śmierci. Bardzo dobrze opisałaś stan rzeczy.

Słowo: ogród często przewija się w moim życiu, dlatego zerknęłam zobaczyć, co oznacza tytuł. Dobór odpowiednich słów - przenośni, czyni życie bohaterów opowiadania nieco tajemniczym. Z drugiej strony, uważam, iż znajduje to odbicie w realu: często dochodzi w związku dwojga ludzi do tego, iż jedna z osób staje się niszczycielskim pnączem. Odnoszę wrażenie, że mogłaś również rozmawiać z jakimś sędzią lub mecenasem o przebiegu rozwodowych spraw - zastosowałaś takie trochę, jak ja to nazywam: prawnicze zwroty Warto było przeczytać Twoje opowiadanie.

Wrocław jest drogim mojemu sercu miastem, wiele wspomnień z nim związanych - ale przy analizie wiersza, trzeba wyciszyć emocje własne i wczuć się w to , co chciał przekazać Autor Wczułam się i zobaczyłam Odrę ze zmarszczonym czołem, jakby w wyrazie nie akceptacji tego, co się dokonało - mianowicie śmierci poety. No i wyścig szczurów - szarpnął dosadnie moją wyobraźnią i z miejsca ,,zaskoczyłam" o co chodzi. Pozdrawiam Studentkę

,,Pochłonęłam " wszystkie części za jednym zamachem - a to dlatego, że fabuła wartko w nich płynie, ukazując ludzkie oblicza, perypetie bohaterów, skrajne pragnienia. ale rzecz warta uwagi - znaczki z Mauritiusa zawsze, a szczególnie wśród filatelistów, budzą sporo emocji. Udało Ci się je wywołać również u czytelniczki, czyli mnie, ponieważ moi Najbliżsi zbierają znaczki Pozdrawiam.

W powietrzu wiruje maj, zapewne pachnie bzami, może też w sypialni, w okna której uderzają krople deszczu argenteńską muzyką... zatęskniło mi się do maja, gdy czytałam Twój tekst pisany piękną prozą - erotyzm w wydaniu: płoną a się nie spalają... Dla mnie - świetnie.

Bardzo dobre studium wątpia, toposu; pełny treści biały wiersz daje możliwość wielu interpretacji.

Wsiadamy do tramwaju codzienności i możemy dojechać do... Radości Podoba mi się Twój wiersz ze względu na treść, ciekawie opisujesz podróż.