Moim zdaniem jest wiersz. Niby latwo jest ponarzekac na rzad, komuchow, kapitalistow, bruksele czy za kim tam jeszcze nietesknimy bo zjebali nam swiat, dowalic z prawej cxy lewej i mocno spuentowac. Tu tego nie ma, jest subtelniej, jest tez kanal ratunkowy, cos co spaja a przynajmniej powinno. sport.

Kocha się nie za coś ale pomimo
Oj, to bardzo stary tekst (ale do dziś go cenię ) Dzięki AnDob za wizytę.

AnDob - zazwyczaj tak jest, ale określenie co jest złem mniejszym z różnych perspektyw może być niejednoznaczne

Jacek Londyn - O tak zdecydowanie!

AnDob - jak sze zaszłuży

Czytam tekst jako niezgodę na brak tolerancji dla odmienności, i obawę przed przemożną chęcią wciśnięcia w jednakowy szablon. Niestety, ale jest to tekst bardzo aktualny.

Życie jest jak drzewo które rozkwita.
Przeplata barwami pór roku, powoli gubi liście.
Jak człowiek gubi lata. Nigdy nie umrze -
jak człowiek póki się nie narodzi.
[...]
wodniczka porównuję wiersz z jego opisem w Twoim komentarzu i wiesz, bardziej kupiłbym to co pod spodem

Pozdrawiam

Wątek z morzem zahaczony

Wiersz spokojny, stonowany, wyciszający...

suchością?

Ogólnie jest ok.

Jest Ok.
I chyba wiesz dlaczego

Afrodyta dziękuję za odwiedziny i kilka słów

Wydaję mi się że te wszystkie lub i albo na początkach strof są do usunięcia

Lub niczym tajni agenci
W środku pola walki
Posyłajmy świszczące wystrzały
W jedynym, słusznym kierunku
->
Niczym tajni agenci
W środku pola walki
Posyłajmy świszczące wystrzały
W jedynym, słusznym kierunku

itd


Mam też obiekcje do ostatniej strofy. We wcześniejszych budujesz konkretne obrazki, pozornie nie poetyckie (to absolutnie nie zarzut, moze nawet lekka pochwała), a w ostatniej lecisz taką kalka poetycką (w tytule też) jak:




To nie jest oczywiście błąd, nawet można przyjąć, ze to taka konwencja, ale moim zdaniem chyba lepiej by było nie dopowiadać, o duszy w udręce tylko pokazać to obrazem, zwykłej szarej codzienności, który kontrastuje z tymi fantastycznymi przygodami w wyobraźni peela, coś w stylu:

tymczasem otwieram oczy
leżąc na skrzypiącym tapczanie
i wlepiam wzrok w sufit
z którego odpadają kawałki
starej zeschniętej farby

żeby odbiorca nie tyle się o tym dowiedział bezpośrednio od narratora, a poczuł to sam.

To taka moja sugestia całkiem subiektywna. Pozdrawiam


ps. w 3 strofie zamiast "parą" winno chyba być "para"

mozets fajnie, że zajrzałeś i podzieliłeś się refleksją.

Zgadzam się tetu takie motto pasowałoby tu znakomicie.
Choć z drugiej strony cóż warte jest życie kompletnie pozbawione namiętności. Takie tam paradoksy...

Szczególnie Pierwsza i trzecia część do mnie przemawiają a mój ulubiony fragment to:


Potrafisz zbudować sugestywne obrazy.

ech ta nasza młodość...

https://www.youtube.com/watch?v=klyie_x7c4w

Zaciekawiony poczytałem sobie w necie o bohaterze wiersza. Moja refleksja jest taka: Podobnych historii pewnie jest więcej, o wielu się nie dowiemy i to nie tylko w Niemczech. Wszelkie totalitaryzmy są zapewne dobrym podglebiem aby takie zjawiska miały miejsce. A młodość łatwo daje się uwieść.

Dzięki za kawałek Historii.