może i słownictwo jest oklepane, jednak całość sprawia przyjemne wrażenie, lekkość.

Według mnie utwór bezpłciowy... Nawet nie potrafię wymienić co mi się w nim nie podoba

Uwielbiam Twoje prace. Potrafisz pisać. Może nieco zawiodła mnie puenta - spodziewałam się czegoś wytrawniejszego, ale i tak było nieźle Popraw tylko;
"Z granatowych wozów wysiadali łysi"- na "...wysiedli"

lekkie delikatne, nieźle

niezwykle pesymistyczna wymowa...

Może was to zdziwić, ale liczyłam na takie oceny tekst marny, napisany w kilka minut, "bez natchnienia", Tyler rozgryzł samo sedno

stać Cię na dużo więcej, dlatego zaniżam ocenę

całkowicie zgadzam się z Afternoonem, co więcej; dziecinne, nawet przez moment nie czuć, że to liryka.

Opowiadanie jest dobrze napisane, ale (zdecydowanie) mnie nie poruszyło, widać że masz doświadczeniew pisaniu.

mam zastrzeżenie
"kruczej surowej facjacie" - face->twarz->facjata, krucza twarz?

a mi utworek wydał się naiwnie zabawny

Nie zgadzam się z LittleRedRose:
"Płaczem aniołów.
Dlaczego kiedy płaczą aniołowie"
W liryce powtórzenia w pewnych momentach są wskazane -> plus dla Ciebie

Pierwsze 3 wersy;
"Moje łzy są niczym
W porównaniu z deszczem,
Płaczem aniołów."
to ładny aforyzm.

Kolejne to banały, żenada. Coś w stylu" Ja płaczę, ja jestem smutna, och jaka ja jestem strasznie smutna!"

Ale nie musisz unikać aniołów. Kiczem coś się staje gdy jest źle napisane.

Daję Ci wyższą ocenę za pierwsze 3 wersy.

Brak właściwej interpunkcji, kruki z zasady są czarne Niepotrzebne używanie zaimków osobowych;

"Siedział on sam w czarnym głębokim fotelu"

Nie każ mówić mi tego na głos. Dobrze wiesz, po co tu jestem.- Bąknęła ze zdenerwowaniem.

Weszli do pokoju, w którym swą godną pożałowania egzystencję zakończył parę chwil wcześniej Teren Barcok... - co chciałaś przez to osiągnąć? Nie przesadzaj z "trudniejszymi" słowami, to razi.

Nie każ mówić mi tego na głos. Dobrze wiesz, po co tu jestem.- Bąknęła ze zdenerwowaniem. - 2 porażające stwierdzenia: mówienie na głos i bąkanie ze zdenerwowaniem - powodują w odbiorcy uczucia zbliżone do zażenowania i rozbawienia równocześnie.

Ciężko przez nie przebrnąć, widać wpływ Harrego Pottera, Władcy Pierścieni i może coś z Eragorna.

Rzeczywiście, opowiadanie nieco lepsze niż poezja, ale słabe, bez wyraźnego celu. Proste słownictwo wymieszane z wyszukanym. Artystyczny kogiel mogiel.

Ale jeśli popracujesz nad stylem, powinnaś się poprawić. Jesteś jeszcze młodziutka i to jest Twój plus. Na razie próbuj z krótszymi utworami. Masz pomysły i wyobraźnię - to spore zalety

Nie zgadzam się za to z wczęsniejszą opinią na temat puszczania oczek przez demona Demony moga być całkiem sympatyczne... ale teraz poważnie - wizja jest w porządku, jedynie stwierdzenie marne

Opowiadanie jest marne ale masz potencjał.

całkowicie zgadzam się z poprzedniczkami, słabiutkie; rymy słabe; nierównomiernie rozsiane w wierszu, raz dokładne, raz niedokładne, na dodatek znaczenie marne, ich brak jeszcze bardziej poraża, do zaakceptowania 2 pierwsze wersety, na dodatek nie widzę sensu w utworze. Jednak mogę Cię pocieszyć, że czytałam dużo gorsze rzeczy.

Obraz kojarzy mi się równocześnie z opisem słodkiej Zosi z naszej epopei i apelem kilkulatka o nieruszanie ukochanych kredek. Jeśli miało być nieco zabawne, to dodaję plus do oceny, jeśli nie - duży minus.
Jednak utwór jest przyjemnie zalotny.

Potrafisz budować nastrój. Spróbuj napisać coś dłuższego niż miniatury, jestem ciekawa efektu