Brakuje spacji.



Tutaj za dużo kropek, wielokropek powinien mieć ich trzy.



Albo kursywa, albo cudzysłów. Jedno i drugie to odrobinę za dużo. Analogicznie zastosowałbym ten zabieg tutaj:





literówka, sumienia.



Brakuje przecinka.

Tekst się dobrze czyta, kolejny raz umiejętnie wplatasz ścisłą terminologię do opisania stanów psychicznych, fajnie Ci to wychodzi. Tak to już z tą żałobą bywa – wyparta, potrafi przyjść nawet po latach.

Co to jest za argument? Jest sobota wieczór, mam dużo ciekawych rzeczy do robienia i uwierz mi – nie czekam z wypiekami na twarzy na twoje miałkie riposty, bo nie odniosłeś się do żadnych z moich argumentów.



Bardzo merytoryczne odpowiedzi...



Jakich trolli, o czym Ty człowieku do mnie mówisz? Sugerujesz, że na własnym portalu zajmuję się rozmnażaniem kont? Z automatycznie rejestrowanymi kontami jest problem, trwają pracę nad jego rozwiązaniem.

Szanuję zdanie swoich redaktorów i nie będę przesuwać Twojego tekstu na dół, bo Korektorka, która sprawdzała tekst, podejmowała autonomiczną decyzję.



Nie mamy o czym rozmawiać – jesteś odporny na jakąkolwiek krytykę, sam sobie wystawiłeś laurkę powyższym komentarzem.

Takie oto zdanko figuruje jak byk w Twoim tekście. Nie można kogoś zgwałcić dobrowolnie, zerknij sobie może do definicji gwałtu, zanim zaczniesz pisać o nim tekst. W dobie internetu i wiedzy, która jest na wyciągnięcie ręki, pisanie takich głupot po prostu nie przystoi. To, że znasz jedną osobę po przejściach o niczym nie świadczy – zresztą nie widzę tutaj i tak żadnego związku z Twoim tekstem. Od pisarza wymaga się nieco więcej niż powoływania się na dowody anegdotyczne. Tekst jest płytki, schematyczny i społecznie szkodliwy. Oby jak najmniej tego typu literatury się na PP ukazywało, bo szczerze powiedziawszy jest mi wstyd, że ten tekst wylądował na górnej półce.

Proszę wszystkich o zachowanie kultury dyskusji i odnoszenie się do tekstu oraz darowanie sobie wycieczek ad personam.

@mike17 – Koretkorka słusznie wytknęła Ci całą litanię błędów, których do tej pory nie poprawiłeś. Ten tekst powinno się drukować jako przykład dla adeptów pióra, pt.: jak nie pisać o gwałcie. A fragment o dobrowolności zgwałcenia to już są wyżyny ignorancji. Zabrałeś się za temat, o którym nie masz bladego pojęcia.

w tym kontekście nieraz trzeba zapisać łącznie.



To zdanie jest niejasne. To "poweselenie" bym wtrącił wcześniej, szyk jest to mylący.



Powt. We władanie się raczej coś bierze, a nie przejmuje.



"Robienie" psuje całkiem zgraną frazę w tym miejscu.

Jest tu kilka ładnych obrazków, ale językowo tekst jest przeciętny, brakuje mu płynności, może odrobiny surrealizmu, braku pewnej konsekwencji czy też załamania się rzeczywistości, jak to w snach bywa?

Dobry tekst, przyjemnie się go czyta. Fascynujące jest rozumienie czasu kulturowego – to co u nas jest synonimem dyscypliny i opresji, w innych zakątkach świata bywa rozumiane zupełnie inaczej. W antropologii wyróżnia się różne podziały, ale najciekawszy z nich, to według mnie podział na czas kultury wydarzeń i kulturę czasu zegara. Jeśli interesują Cię te tematy, to polecam monografię naukową pt.: "Życie na czas. Perspektywy badawcze postrzegania czasu".

Tutaj wystarczy z małej litery, a będąc dokładnym coca-coli.



Niepotrzebna spacja po otwarciu nawiasu.






A czemu słońca z wielkiej litery? Narrator chyba nie jest astronomem, więc wielka litera jest tutaj nieuzasadniona.

Tekst się spodobał, ale brakuje mi tutaj pointy. Czytając ostatnie zdanie, odruchowo szukałem kolejnego. Warto nad tym zakończeniem jeszcze popracować.

Nie trzeba na chłodno, można też na gorąco, można też nawet pod wpływem. Warto tylko dać potem czas zarówno sobie, jak i temu, co się napisało (Hemingway mawiał, żeby pisać po pijaku, a edytować na trzeźwo). Polecam metodę leżakowania - sprawdza się doskonale. W żadnym wypadku nie miałem zamiaru zniechęcać Cię do pisania.
Pozdrawiam!

Jeszcze raz dziękujemy za poświęcony czas i miłe słowa!

Owszem, bełkot może być wartościowy literacko, jeśli go odpowiednio zakorzenimy w narracji. Pijackie monologi mogą być świetnie napisane, żeby nie szukać daleko, to możesz zerknąć na tekst, który niedawno poleciłem. W tego typu tekstach można sobie pozwolić na bardzo wiele, od zgrabnych ciągów powtórzeń, celowych przejęzyczeń po surrealistyczne czy metafizyczne wstawki. Tutaj narracja powinna płynąć, nadmiar powinien się wylewać z każdym kolejnym akapitem.

Brakuje mi tutaj jakiegoś szerszego tła, kim jest podmiot, choćby zalążku informacji dotyczących narratora. Gdyby ta nadbudową się tutaj znalazła, to wtedy może nieco przychylniejszym okiem bym spojrzał na ten fragment, w tej formie tekst wygląda jak literacka wprawka, a nie dopracowana miniatura.

PS - widzę, że usunąłeś kawałek poprzedniego komentarza, ale postanowiłem zostawić moją odpowiedź, może coś z tego wyłuskasz dla siebie.

Bez spacji.



Bez spacji, otwierający cudzysłów trzeba zamienić na dolny.



Niepotrzebny przecinek.

Cóż, widzę że na Portalu mamy ostatnio wylew literatury alkoholowej. Tutaj niestety, oprócz bełkotu, większej wartości literackiej nie widać.

Kwas nie ma działania autoimmunologicznego, błąd logiczny.

Dla mnie tekst jest o niczym, nic się tu ze sobą nie łączy, kompozycja jest rwana; poszczególne obrazy są oddzielne, nie łączą się w spójny obraz ilustracji wspomnianego w tytule wstydu. Może czytelnicy z bardziej wysublimowaną wrażliwością go docenią? W każdym razie – ja jestem na nie.

Przygnębiający tekst, kojarzy mi się trochę z tym, co sam swego czasu napisałem, czyli moim debiutem prozatorskim pt.: "I tak dalej" – tam też głównym bohaterem był alkoholik plus do tego narkoman.

Świetnie pokazałeś alkoholowe sprzeczności, czyli z jednej strony chęć ucieczki od wszystkiego, z drugiej – porażającą samotność, którą pogłębia każdy kieliszek, a z trzeciej – fałszywą, bardzo ulotną pewność siebie.

Podobno alkoholowe zamroczenie jest stanem bliskim do snu, przynajmniej z biologicznego punktu widzenia. Być może dlatego to specyficzne zawieszenie pomiędzy światami wydaje się dla wielu tak bardzo atrakcyjne literacko, nie wspominając już oczywiście o osobach uzależnionych. Tekst napisany sprawnie, większych błędów nie znalazłem, gdzieniegdzie, szczególnie pod koniec, trochę pogubiła się interpunkcja:

Historia zdecydowanie ma potencjał, warto się do niej przyłożyć.

Brak spacji po przecinku.



W sensie Chrzestnym?


Brak spacji.


Tutaj też brak spacji.



A tutaj z jakiej paki niedziela z wielkiej litery?



Znowu brak spacji po kropce...




jw.



jw.

Potencjał może i jest, ale tekst wymaga dopracowania. Narracja za bardzo skacze z wątku na wątek, trudno mi było popłynąć z tą historią dalej. Wypadałby też wprowadzić klasyczne elementy dialogowe, żeby nieco ożywić akcję. No i te drobne błędy spacjowe to trochę wstyd popełniać, pierwszy lepszy edytor tekstu to podkreśla.