Witaj Valerko

miło mi, że się mój wiersz się Tobie spodobał i nie uważasz go za efekciarski.


Pozdrawiam Cię serdecznie

Pięknie opowiedziana historia przyjaźni, szkoda, że tak się ona skończyła, że została przerwana przez śmierć przyjaciela, czasem mam wrażenie, że często odchodzą zbyt wcześnie ludzie wrażlwi,
ludzie empatyczni, takim jawi się Johny, piszesz bardzo sugestywnie Mike/Michale,
tak z serca, że namacalnie wyczuwa się tę mocną więź przyjaźni, która tak brutalnie została przerwana.

Przeczytałam z przyjemnością.
Pozdrawiam Cię serdecznie
Grażyna

Miło mi, że mój teskt oceniasz na dwóję i jako banalny kicz,
a poza tym pisałam w sensie ogólnym, a nie o Twoich słowach,
dodam że nie czuję się poetką,w każdym razie nie na miarę dzisiejszych czasów,
ale zbytnio się tym nie przejmuję, piszę tak, jak mi w duszy gra,
a nie dla zaspakajania potrzeb kyrtyków, znam takich, którzy krytykują,
ale sami nawet jednego wiersza rymowanego przez całe zycie nie napisali,
różnie z tym bywa.

Miej się dobrze, miłego wieczoru raz jeszcze życzę,
może kiedyś uda mi się napisać coś świeższym językiem, choć pewnie
nie, bo po prostu taki lubię, może dlatego, że mam już swoje lata i przyzwyczajenia,
to tak jak np. kupowanie nowoczensych mebli, są tacy co je lubią, ja nie,
lubię stare, najlepiej antyki.
Ot taki gust i tyle.

Bardzo dobry wiersz, no cóż ludzie od zarania lubili wojny, nosili zbroje,
dziś też jesteśmy jej świadkiem.

Pozdrawiam, oczywiście z podobaniem dla współczesnego wiersza,
choć ja najbardziej kocham klasykę i wiersze z rytmem

Dziękuję za ponowną wizytę Meanset Cat
i oczywiście za Twoją opinię, doceniam, że poświęciłaś mi tak wiele czasu
Dobrego wieczoru życzę
P.S Co do konkretów to jest tutaj konkret/metafora z wyspą węży np. ale mniejsza z tym...
A co do rekwizytów sprzed wielu lat, to ja bardzo cenię dawną poezję i zawsze cenić ją będę bardziej, niż poezję współczesną, która dla mnie jest prozą, choć są wiersze współczesne , które też mnie potrafią zachwycić, owszem,
a poza tym, każdy ma prawo do własnych upodobań...

Witaj Meanset Cat

Dziękuję za wgląd i opinię, no cóż nie umiem być odkrywcza i tak już pewnie pozostanie,
zostawiam tę odkrywczość zatem innym, najlepiej naszpikowaną neologizmami,
a jeszcze lepiej wulgaryzmami , niestety ale sto razy wolę infantylną klasykę,
niż wiersze nowoczesne, pewnie dlatego jestem sama infantylna w oczach niektórych osób, ale na szczęscie nie wszystkich i dla nich piszę te swoje wierszyki, a nie dla tych, którzy szukają odkrywczości i nowatorstwa za wszelką cenę.

Co do piskląt, to nie są to dosłowne pisklęta, chyba doczytałaś się, iż
jest to metafora, między innymi mówi ona również o przyjmowaniu pod swój dach
ludzi innych nacji, nie odtrącaniu ich, w kontekście wojny za ścianą,
ma to szczególnie ważne znaczenie, ale na szczęście nasz naród zdaje
egzamin z empatii, choć oczywiście nie tylko w tym kontekście, lecz
ogólnie w kontekście relacji międzyludzkich.

Co do ptaka, to on sobie siedzi na drzewie, nie w balii,
choć ptaki lubią się również pluskać w kałużach,
zatem może się w nich ten mój ptak kąpie i ma się on dobrze, zapewniam.

Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę miłego wieczoru

Tak, mnie też się podoba ten bardzo obrazowy, taki można rzec prosty obraz, a jednocześnie taki bardzo ludzki, bo przecież większość z nas ma właśnie tego typu poranki, z owsianką lub kanapką na stole, z kimś bliskim u boku, z u lubionym zwierzakiem itp.
Msz, prostota też może być piękna, bo chyba łatwiej nam odczytać intencje Autora, nie musimy się głowić nad tym, co Autor miał na myśli, a poza tym, możemy się często z nim identyfikować, w jakimś stopniu, odnajdując tam seibie,
np. pijącego owsiankę, albo głaszczącego kota, czy patrzącego jak
śpi nasza/nasz ukochana/ny.

Pozdrawiam wieczornie, Jarku

Bardzo obrazowy wiersz, tak namacalny, że czuje się, iż Autor wchodzi w głowę peela,
jak dla świetny, msz celibat nie powinien mieć miejsca, bo to wbrew naturze, wbrew prawom bologii.
Dobrej nocy życzę, Wojtku.

Ładny wiersz egzystencjalny

Pozdrawiam, dobrej nocy życząc, Jarku

wysłuchałam, choć z j.rosyjskiego już niewiele pamiętam,

a przekład wymowny, wojna to okrutna sprawa, nikogo nie żałuje, to prawda,

tak jak w tej strofce, dokładnie tak -

"nikogo jej nie żal,

Mknie, by trafić – taka gra,

Czy to obcy, czy to swój,

Czy to obcy, czy to swój,

Wszystko jedno jej, i już."

Pozdrawiam serdecznie Lilko, szkoda, że wiersz niestety w swojej tematyce jest aktualny

Jak dla mnie świetn, nietuzinkowy wiersz, choć dość smunty ten obraz współczesnego świata
i taki jakby groteskowy nieco.

Pozdrawiam chorą porą

Jak zwykle "jazda bez trzymanki" czyli pisanie w o świecie w Twój niepowtarzalny Rafale spsoób,
z zbawą słowną, włącznie z neologizmami, które bardzo u Ciebie lubię.
Masz swój rozpoznawlny, niepodrabialny styl, z pewnością nie brak w nim nowatorstwa,
cóż więcej, jak zwykle jestem pod wrażeniem Twojego pióra.

Pozdrawiam nocną porą i lecę w sen niedługo

To prawda, zarówno Chopin i głos Anny Greman to czyste piękno,
zgadzam się w 100%.

Raz jeszcze pozdrawiam i życzę miłej nieedzieli

Dziękuję Lilko

Literówki to moja pięta achillesowa, już poprawiłam,
dzięki za sokole oko.

Dobrej niedzieli życzę

Re: Stasiu/Stanisławie

Wybacz, bo nie użyłeś słowa wierszyk, nie wiem skąd mi się to wzięło, bo teraz widzę, że piszesz ładny kawałek.
Nie ja nie chę popadania w euforię, tylko słowo wierszyk kojarzy mi się bajką dla dzieci, ale nie spierajmy się o słowa, miło, że wpadłeś i wyraziłeś opinię.
A co do imion, to bywa, że ja też je mylę.

Miłego dnia życzę,a zdrowie każdemu się przyda, Tobie też życzę
zdrówka

Witaj Lilah

Tak, to prawda, że hart ducha się nie załamuje u ukraińskich żołnierzy, co mnie cieszy, ale bardziej by mnie cieszył fakt, iż ta wojna już się zakończyła i nie zbiera żniwa w postaci niewinnych ofiar.

Dziękuję Tobie pięknie za wgląd.

Pozdrawiam Cię serdecznie

Witaj Mike/Michale

Cieszy mnie twój odbiór, Michale, miło że w taki sposób odczuwasz mój wiersz.

Dziękuję za czytanie.

Pozdrawiam Cię serdecznie.

Grażyna