Bo to dalsza (druga część) i tak większej całości. Informację zamieściłem w poprzednim odcinku.

No wiesz co? Sądziłem, że redaktorzy widząc w tytule takie coś ( 2 ), nie będą zadawać tego rodzaju pytań.

Przykro, musiałbyś poświęcić dla tej opowieści nieco więcej swego cennego czasu. A przynajmniej sięgnąć do pierwszego odcinka.

A może to głęboka, poetycka przenośnia lud - ludzie.
Uczył Marcin Marcina.

Po co? kontynuacja w poczekalni...

Błagam, zrób edycję tekstu, daj odstępy i wstaw akapity. Inaczej to będzie niestrawne.

Muszę Cię zmartwić. Początek tej epistoły ginie w mroku czeluści poprzedniej dekady, czyli jest to zwyczajna kontynuacja wciąż tej samej powieści. Główni bohaterowie nadal ci sami, tylko parę lat później, a z trzeciorzędnych - jedni odchodzą, pojawiają się inni, czyli c'est la vie.

Ten fragment jest dość przypadkowy, jednak ujrzawszy go tutaj miałem wyrzuty sumienia, że jest źle dobrany. Cóż, słowo się rzekło, kobyłka u płota. Dzisiaj zamieszczę kontynuację, a kiedy ujrzy światło dzienne... sam wiesz jak to jest.

PS. Cykl zaczyna się tytułem "Tamto lato", ale na portalu zamieściłem jedynie pojedyncze historie.

Nie podobają mi się tu cholerne dłużyzny. Ten tekst, chodzi mi o jego nastrój, wyglądałby o wiele lepiej, gdy znalazło się w nim kilkadziesiąt kropek więcej. Zdania jak szczeknięcia, krótkie i dobitne. A tak... czyta się to bardzo ciężko.

To nie tak leciało.
- Pies? Piesek... Jaka rasa?
Ten tekst nie był dialogiem, był fragmentem dialogu.
https://www.youtube.com/watch?v=QmEITFsnK2I

Zwyczajnym realizmem.

Ja wspomniałem nie o Autorze, a o śmiertelnej powadze Komentujących. A zawodowe zajmowanie się czymkolwiek nie polega na udowadnianiu iż smoki nie istnieją. Dlatego nie palmy na stosach bajek o smokach.

Na trzeźwo się nie da.

W s-f? Niekoniecznie. W innych gatunkach też może tak być. Cosik mię się wydaje, że pokolenie J.T. Stanisławskiego, profesora Mniemanologii Stosowanej już wymarło, a to obecne nie dysponuje nawet krztyną dowcipu. A żal...

Poniał, tylko, że... nie kumam. Kiedy byłyby do przełknięcia?

A to niby gdzie jest, jak myślisz? W dodatku jakich zakochanych od pierwszego wejrzenia? Dorotki? Taż nigdy tego nie było. I jak się okaże - nadal nie jest. I nie będzie.
Nie zrozumiałaś sensu dodatku, ale to pewnie moja wina. Cóż, lubię zaskakiwać...

Dziękuję za zainteresowanie... cóż! Cóż mogę odpowiedzieć? Historyjka wyciągnięta z tekstu, nie mająca większego znaczenia dla całości akcji, ot tak, przedstawiająca wyłącznie rodzaj obecnej pracy Tomka. Sytuacja zmieniła się diametralnie, Tomek stał się szarą eminencją, niegdysiejszy oficer policji, który napsuł mu nieco krwi, jest teraz niemal jego podwładnym... Jednak nic nie jest wieczne. Inni też pchają się do przodu, niektórzy powstają niczym Feniks z popiołów, niektórzy są zapominani...
Otchłań czeka!

Tzw. samo życie niesie najlepsze pomysły. Dziękuję!