Ten tekst ma w sobie dziwną intensywność – cielesność bez dotyku, zbliżenie przez wyobraźnię. Bardzo ciekawy pomysł z feromonami jako czymś, co wychodzi z ciała, ale działa „na odległość”. Porównanie do Doctora Octopusa jest świetne – nieoczywiste, ale zaskakująco trafne. Podoba mi się też, że wiersz balansuje między absurdem a jakimś bardzo ludzkim głodem bliskości. Daje do myślenia.
Pozdrawiam!

Podoba mi się ten wiersz – jest szczery, trochę smutny, ale bardzo prawdziwy. Fajnie pokazuje bliskość, która niby była, ale jednak coś w niej nie grało. Końcówka mocno trafia.

Dziękuję, Leszku, za przeczytanie i komentarz.
Może i jest surowy, i z marszu, ale taki miał być. Pisany prosto z emocji, bez wygładzania.

Rozumiem, że nie każdemu taki styl odpowiada.
Mnie blisko do pisania wprost, jak u Bukowskiego, Anny Świrszczyńskiej, Rupi Kaur, Patti Smith, Wojaczka czy Bursy.
Oczywiście, daleko mi do nich, ale ich prostota i bezpośredniość bardzo mnie inspirują.

Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję Wam obojgu za przeczytanie i uważne komentarze.

Ta dyskusja wokół „tym” i „to” świetnie pokazuje, jak bardzo poezja zależy od interpretacji. Każdy patrzy przez swoje doświadczenie, każdy może usłyszeć jedno słowo inaczej i to jest w tym chyba najpiękniejsze.

Sama coraz bardziej skłaniam się ku „tym” — mam wrażenie, że to słowo niesie więcej. Nie tylko odnosi się do tej jednej sytuacji, ale też sugeruje, że coś było przed nią, że bohaterka ma już w sobie jakiś ciężar, z którym przyszło jej żyć.

Choćby w tym wersie:


To już mówi sporo.

Pociengiel, miło to czytać, bo nad tytułem długo się wahałam. Dziękuję!

Dobrze wiedzieć, że ten tekst nie przeleciał bez echa.

Pozdrawiam Was serdecznie.

Czekałam na Twój komentarz z niecierpliwością — i bardzo się cieszę, że się pojawił.

Masz rację co do tych wcześniejszych tekstów. Sama mam wrażenie, że mi nie pasują. Ten jest bliżej tego, co chcę naprawdę pisać.
Dzięki, że to zauważyłaś.

Z „Od autora” masz rację — usunę, tekst nie potrzebuje podpórek. A to zdanie zostawię sobie na później.

Dzięki też za czujne oko — poprawki przyjęte.

Dobrego dnia również dla Ciebie.

Miladora, bardzo Ci dziękuję za ten komentarz – i za to, że sięgnęłaś po inne moje teksty. To naprawdę miłe i budujące.

Cieszę się, że właśnie ten wiersz uznałaś za najlepszy. Wciąż szukam swojego stylu pisarskiego, więc takie głosy są dla mnie tym cenniejsze.
Sugestia co do zapisu – trafiona, dzięki! Zmieniam.

Dobrego weekendu i jeszcze raz: dziękuję, że zostawiłaś ślad.

Gitesik - Dziękuję za Twój komentarz! Twoje porównanie do czarnej dziury i klawisza “delete” jest bardzo trafne.

Valeria - Dziękuję również za Twój miły komentarz.