WTF? Po tylu latach zabiegow, oczekiwań itd itp Tomek przystaje na lesbijskie przygody Dorotki? Chyba nieco mi umknęło w międzyczasie. Dialogi sztuczne, jak zawsze. „Spółkowanie” przestarzałe. Ale muszę powiedzieć, ze czuć tu letni klimat, ciepło, zapach jeziora...

Cześć purpur.

Dzieki za komentarz [e].
Morduj ile wlezie, każde morderstwo dodaje mi skrzydeł, a te ostatnio jakoś słabe...
Może z wiosną cosik mi urosną

Kiss

A

Krystyno, dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam

Witaj, Quentin!

Dawno nie komentowałam na PP, ale dziś nie mogłam się oprzeć pokusie. Tym bardziej, żeś moim ulubionym autorem tutaj. Jednym z kilku. Z niewielu.

Tekst świetny. Łagodna narracja, a jednak niepokojąca w brzmieniu, wymowie. Wiele tematów poruszyłeś, lekko dotknąłeś tak, że czytelnika pozostawiasz z myslą o wewnętrznej walce bohaterów. Dobrze to nakreślone, nadaje się na scenariusz filmu.

Zastanawiam się nad doborem nazwisk/imion bohaterów: Gruza/Alicja... Był taki film z 1982r...

Ale wiesz co? Tekst nieco niedopracowany, jak nie Twój.



Wiem, że to tylo edytor, ale nigdy nie obniżaj poprzeczki.

Kisski

A

Naprawdę "zapomnianej"?! Hahaha

Droga/drogi Kobietoskop,
niestety nie jest to dobrze napisana recenzja. Jest słaba/nieciekawa, płaska; nie zainteresowała mnie książką zupełnie, a jednak sądzę, że książka ma potencjał, tylko nie potrafisz jeszcze wyciągnąć z niej kwintesencji, a tym bardziej zaciekawić czytelnika. Masz troszke błędów, nie tylko interpunkcyjnych. Poza tym odnosze wrażenie, iz jesteś bardzo młodą osobą, która o Demarczyk dowiedziała się właśnie z tej publikacji. To nie grzech, oczywiście. Pozazdrościć tylko. Ale długa droga przed Toba, żeby napisac dobrą recenzję. Czytaj dużo, pisz, próbuj.

Życzę powodzenia w szlifowaniu warsztatu pisarskiego

Pozdrawiam serdecznie!

Głowa do góry

Mam mieszane uczucia. Reportaż jest. Ale bardzo krótki, poklatkowy, że tak powiem. Nie zagłębiasz sie w temat, nie wchodzisz głęboko, boleśnie, nie ukazujesz rozdarcia rodziny, tragedii dzieci, biedy, braku przyszłości. To takie streszczenie, które mnie nie zachwyciło. Jak piszesz przed tekstem, planujesz/pracujesz nad rozbudowaniiem. I dobrze, bo, skoro pracowałaś tam, ucząc, pewnie przez kilka miesięcy, dużo więcej można było zaobserwować. Wiesz, znam Anglika, który uczył języka w Albanii. Po roku wrócił innym człowiekiem. Czy Ciebie też cos takiego spotkało? Pomyśl.
Pozdrawiam

Hey, Szu!
Ja tu mało humoru widzę/czytam. Raczej zaduma, że, kurwa, od 1989, nic sie nie zmieniło w tej cholernej Polsce! Politykom, jak wychodziła, tak wciąz wychodzi pieprzona sloma z butów. Ale prawda jest taka, że jak kto mądry, to się do polityki nie pcha. Cały problem polega na tym, żeby znaleźć mądrego i Go namówić do polityki. Moja rodzina od lat walczyła o Polskę, do 1997, kiedy ostatni jej silny ideowiec, Jurek Milewski, nie wyzionął ducha.
Jestem wlaśnie po wybyborach w GB. Wygrali Konserwtyści. Czy dobrze, to sie okaże. Pytanie jest dlaczego siedze TU, a nie TAM?...
Pozdrawiam serdecznie
a

Mistrz. Bez dwóch zdań.

msh, wiesz, żem nie poetka, ale czasem czytam, czasem mnie coś ruszy, spodoba się, dotknie jakichs głębszych pokładów wrażliwosci, spowoduje tkliwosc, rzewność. tym razem niczego takiego nie odczułam, stąd mój suchy koment. pewnie poeci zrozumieją, jam tylko przyziemna prozaiczka.

"poezja" o poezji. no, szału nie ma.
sorry, msh.
pozdrawiam serdecznie
jak zawsze

Grunt, to pisać o czymś, co się zna

Niestety, nie zachwycił mnie ten tekst. Już w pierwszej części rzuca się w oczy amatorszczyzna i brak podstawowej wiedzy w temacie. Używając sformuowania:
, sugerujesz czytelnikowi, że mamy do czynienia z baletnicą. Dlaczego więc nie pofatygowałeś się, żeby uwiarygodnić ten tekst, na wyszukanie i użycie podstawowego słownictwa w tym zakresie. Tam nie ma butów, tylko pointy, są piruety, arabeski, cody, manaże itd. To samo jeśli chodzi o "rany". Tam paznokieć złamany nie występuje, tam są do krwi zdarte pięty, naciągnięte mięśnie, opuchnięte rzepki, nogi tak bolące, że spać nie można!

Na przyszłość sugeruję zadbać o wiarygodność.

Całość: niby jakiś pomysł jest, no, zarys pomysłu jest. Taka wprawka.

Pozdrawiam serdecznie

Na prawo, na głównej stronie, jest poradnik użytkownika, a tam... poradnik użytkownika, a tam kilka tekstów do przeczytania i zapamietania. Głównie Elwiry. Polecam.

Ciężko się toto czyta, nie ma płynności, lekkości, tak koniecznej do zainteresowania tekstem.
Anglobrzmiące miejscowości, a tu nagle polonez... Rozśmieszyło nieco

Nie gniewaj sie, nie obrażaj, nikt się nie czepia. Jesteśmy tu po to, żeby sobie nawzajem pomagac. Vanillivi zrobiła świetna robotę, wytykając Twoje potknięcia. Jeśli poważnie myślisz o pisaniu, schowaj dumę w kieszeń i sie ucz od tych bardziej doświadczonych.

Tyle!

Kisski

Heisenberg, no proszę Cię! Trochę powagi!

Witaj!
Z przyjemnością przeczytałam Twój tekst; lubię takie wspominkowo-rozliczeniowe. Zadałabym sobie trudu, żeby ten tekst dopieścić, bo warto, jeśli to czyjeś przeżycia, może Twoje, może wyimaginowanego bohatera, niemniej wydają się prawdziwe.

Zaczęłabym od tytułu, jeśli można.
Kraj lat dziecinnych
Dziecinne - kojarzy mi się z niewinnością. Tak sądzę było w Twoim zamyśle. Ale również z naiwnością, co - w ustach autora/bohatera/mocno dojrzałego człowieka - nabiera nieco innego wydźwięku w tym opowiadaniu. Jakimś rezonansem mi dało po uszach. ie potrafię tego w tej chwili sprecyzować.


Jeśli tak się nazywała, to Białostocka z dużej.
za blisko

paresęt dałabym razem

I kiedy Polakowi palił się...

unikaj rymów

postać - rodz. żeński; on - męski.
Zrób z tym porządek.

rym

może: i zostawiłem jej część...

To tylko przykłady, Edwardzie. Przejrzyj pod tym kątem.

Poza tym popracuj nad interpunkcją, bo nawet ja widzę uszczerbki.

Całość smutna w wymowie. Wiele podobnych czytałam, niemniej jednak zawsze z chęcią zagłębiam się w kolejną tego typu opowieśc.

Pozdrawiam serdecznie

Bardzo dobry tekst. Wiele wątków się pojawia, każdy ciekawi. Poszukam chyba wcześniejszych, o ile jeszcze tu są,.
Podoba się.
Kiss
A