Witaj Figiel

Przyjemny i bardzo aromatyczny tekst. Przenosisz bardzo płynnie czytelnika w świat magii i tajemniczości. Gerard gdyby nie posłuchał swojego przewodnika, pewnie zupełnie inaczej by przeżywał spotkanie. Czyli po wypowiedzi kapłana słów skóra kameleona, oznacza zmienność.
Tak naprawdę to bym chciała się znaleźć na takim targu.
Pozdrawiam serdecznie

Miło cię gościć Mały. Wszystkie uwagi i błędy będę poprawiać. Przeżycia pewnie by wniosły więcej szarości dnia powszedniego. Na pewno zapamiętam.
Pozdrawiam


Witaj Darcon

Pewnie masz rację że wygladziam ten obraz. Coś będę naprawiać.
Dziękuję

Witaj purpur!

Miło Cię gościć i miło, że czytasz moje kobiety.
Znowu uwagi cenne i zastanawiące.



Pewnie masz rację i może coś szarego wtrącę. Powinnam więcej zaglądać do treści.



Tak migdały, piękne o kształcie migdałów, o których zawsze marzyłam ja i dlatego pewnie napisałam. Kobiety Tak mają. Pewnie mogłam inaczej i to wezmę pod uwagę.



A tu nie zgodzę się, bo jesteśmy bardziej otwarci na takie tematy.



A jednak tak może się tak zdarzyć. Często komuś obcemu powierzamy swoje najskrytsze tajemnice. Zaufanie czasem wzbudza ktoś obcy.



Ponoć nie wolno stosować reklamy. I może dlatego klubowe z małej i D


Dziękuję i zastosuję pewne zmiany w tekście. Za porady ja tym razem poczestuję ciasteczkiem.

Pozdrawiam serdecznie

zula




Witaj Figiel.

Odpowiadam tutaj, bo mam kłopot z napisaniem komentarza. Jakaś blokada. Przepraszam.
Wszystkie uwagi są bardzo cenne i odniosę się do nich. Tylko wyzdrowieję.
Poprawię wszystko i coś dopiszę.
Dziękuję.
Pozdrawiam serdecznie
zula

Witam.
Miło Cię gościć i czytać. Przyjmuję to na klatę, a mam czym oddychać. Więc pewnie przefiltruję twoje uwagi.
No nie wiem czy to jest wadą?. Wydaje mi się, że jest to zaleta. Lepiej komuś powiedzieć prawdę niż cukrzyć...
A za ciasteczko dziękuję.
Miłego wieczoru

Witam i jestem zafascynowana opowiadaniem. Świetne wytłuszczone wstawki wprowadzają w następny fragment. Kto by pomyślał, że sympatyczne staruszki mają drugie dno. David nie zwietrzył planu.

Drobiażdżek napotkałam.



garnków, rondlu... zgubiłeś przecinek



wcale dobrą zabawę... coś mi tu zgrzyt, ale to tylko moja sugestia.

Lubię takie lekkie historie z dreszczykiem.
Ukłony dla Autora

Witam. Miło, że zajrzałeś do mnie. Trochę będę się broniła.



Pozwól, że tu nie zgodzę się z Tobą. Nie straszę nikogo i ustrój polityczny nie ma tu żadnego znaczenia. Opisuję tamten okres i dlatego wtrąciłam wyraz " komunistyczny" Nie wiem ile masz lat, ale ja pamiętam tamte czasy i wiem coś o mundurowych, bo wychowałam się wśród nich. Dlatego tekst jest częściowo oparty na faktach i niech tak zostanie.



Może dodam w stanie spoczynku i pobiera emeryturę.



Zrobić wymaga zasadniczo biernika, ale dopuszcza też dopełniacz (tzw. dopełniacz partytywny)
Dlatego nie do końca jest to błędem.



No nie wiem, czy dzisiaj wygląda tak samo jak kiedyś. Zawodowi w stopniach *** mieli praktycznie wszystko. Mieszkania, sklepy, żony nie pracowały, ośrodki wczasowe, opiekę dla dzieci jeśli chcieli pójść np. na Sylwestra

Cytat

[.quote]Nie widzę tego zupełnie. Salutowanie jest oddawaniem honoru wyższemu stopniem, lub odpowiedzią na honor. Żaden major nie robiłby tego bezzasadnie, na dobranoc.
Rozumiem, ze miało to podkreślić wojskowy dryl panujący w domu, ale dla mnie brzmi dziwacznie i nienaturalnie.[/quote]

A jednak robił. Dla mnie nic nie brzmi dziwacznie. Pozwól, że nie będę Cię przekonywała o swojej racji co do honoru. Bo jedni mają orzełek na czapce, a drudzy tylko czapkę.

Co do innych zastrzeżeń odniosę się w tekście i poprawię. Ostatni fragment "do" aż razi. Jak mogłam nie widzieć.

Bardzo wdzięczna jestem za uwagi i spostrzeżenia. Wszystkie są ważne do przemyślenia.
Dziękuję za i proszę o jeszcze.
Pozdrawiam serdecznie

Rozumiem o co chodzi. I masz zupełną rację, bo ją też lubię mocno i jasno.
Dziękuję.

Może mi podpowiesz coś w tej kwestii.
Bardzo miłe jest słyszeć na początek takie słowa. Nigdy bym nie zaczęła coś pisać gdyby nie przypadek w moim życiu. Czasem takie topnięcie wyzwala w nas pewne ukryte marzenia.
Cykl jest w większości oparty na faktach.
Proszę pomagać mi i nawet "krzyczeć"
Pozdrawiam serdecznie

Witam.
Tekst właściwie napisany dialogiem. Bardzo dobrym dialogiem. Praca jak każda inna i widać empatię u pracowników i dużą troskę o wygląd nieboszczyka. Koniec jest zastanawiający i jak grom z jasnego nieba. Mnie osobiście zaskoczył.
Poruszasz w tekście los człowieka i ból po stracie najbliższej osoby. Ktoś mu pomógł podnieść się. Dzisiaj to on znalazł zastępcę dla siebie.
Pozdrawiam serdecznie

Ten fragment wyrwany z całości zaciekawia. Fajne dialogi i język. Trąca trochę nazwami z ubiegłego stulecia np. czarna wołga.
Pozdrawiam

Purpur dla mnie ważne są takie uwagi. Wrócę do tekstu i jeszcze raz bo przeanalizuję. Szczególnie, że niektóre uwagi powielają się.
Dziękuję za miłe przyjęcie.
Pozdrawiam.

Szanowny Darconie bardzo ważne i pouczające są Twoje spostrzeżenia. Na pewno trafne.

Cytat:

Ciekawa miniatura, choć szkoda, że wszystko dokładnie wyjaśniasz na każdym kroku. Wolę, jak historia "toczy się" sama, gdy coś wynika (w końcu) z wcześniejszych niedopowiedzeń lub dialogów. Ty od razu wyłożyłaś kawę na ławę, niespełnioną miłość, chorobę i śmierć. Najciekawsza z tego wszystkiego była puenta, której się nie spodziewałem i za to plus. Forma też pasuje, udało Ci się osiągnąć nostalgiczny i wspomnieniowy klimat. Chociaż zgrzytało mi kilka fragmentów.

Pewnie tak i tutaj zastanawiałam się dlaczego nie opisałam bardziej tajemniczo poszczególnych etapów życia bohaterów. Kiedy to pisałam, myślałam o czymś dłuższym i ten kawałeczek miał być wstępem do szerszej historii tej "szafy"

Cytat:

Oczywistym jest, że to nie są wspomnienia bohaterów, tylko Autorka wplata w utwór to, co lubi i czym się inspiruje. I tu mnie trochę oszukałaś, Zulo. Pisałem już to komuś, mnie nie interesuje, co Ty przeczytałaś w życiu, albo czego słuchasz, co uważasz za dobre, a co za słabe. Gdybym chciał to wiedzieć, poczytałbym Twojego bloga albo autobiografię. Więc następnym razem byłbym ostrożniejszy z "twórczym ekshibicjonizmem". Nie mówię, że nie wolno tak robić, ale warto zachować umiar. Czy sama chciałabyś czytać, że mojego bohatera pasjonuje Diuna czy też powieści Sandersona? Pewnie nie.

Autorka znała Walerię z opowiadań dziadka i mniej więcej znała jej upodobania. Dlatego podałam te pozycje. Pewnie poniekąd są jej. I tu bardzo mnie zaskoczyłeś. Bo po przeanalizowaniu stwierdzam, że jest to słuszne. Będę pamiętać.

Cytat:

Wszystko zasłonięte, a bohaterka pięknie rozróżnia kolory, wręcz wysublimowanie. Ładnie to brzmi, ale jest na krawędzie przesady.

Tu może przesadziłam, bo w ciemnym pokoju nie można rozpoznać kolorów, a szczególnie gorzkiej czekolady.

Cytat:

Ręką do­tknę­łam kon­tak­tu i pokój na­sy­cił się świa­tłem pa­da­ją­cym z mo­sięż­ne­go ży­ran­do­la.

Tutaj trochę będę się bronić, choć to tylko moje sugestie. A mianowicie. Mam takie wrażenie, że pokój zabiera światło i rozjaśnia się ( nasyca). Może gdybym napisała... powoli zaczął... Ale tutaj można polemizować.

Dziękuję za uwagi. Chcę zaznaczyć, że są to moje pierwsze kroki i prosić o wyrozumienie.
Kłaniam się.

Darcon bardzo mi miło o zainteresowanie moim tekstem i czekam na merytoryczny komentarz. Wiem, że to nie jest górną półka i nie wiem czy będzie.
Pozdrawiam