Witam moje dziatki Dziękuję za uwagi, widzę że tu merytorycznie się rozmawia i cieszy mię to bałdzą Co do rozstrzelenia "z jednej gliny" to niestety nie mogłem tu w 'edycji' wcelować, żeby wyszło jak trzeba.
PW Co do "zdało się widzieć, że nic nie widzi", to oczywiście było to celowe. W całej książce piszę w podobny sposób i czytając całość myślę, że się to po prostu przyjmuje (inna sprawa, czy podoba się czy nie ). Co do morderstwa, to brat ów zamordowany został kilka godzin wcześniej.

Ogólnie cała książka nie jest jednolita gatunkowo, ale gdybym miał ją określić, to najbliżej temu tekstowi do tzw. powieści realizmu magicznego, aczkolwiek z elementami powieści detektywistycznej, obyczajowej, popularnonaukowej i zwyczajniej, wagonowej przygodówki. Inna sprawa, że powieść jest "polifoniczna" - występuje w niej prawie 30 postaci jak ostatnio liczyłem i każda jest w jakimś stopniu mną samym... ale tylko w jakimś

Ha, szalony to spektakl! I sole trzeźwiące, i pierwsze rzędy i bohaterowie, jak u Moliera: "jeśli nie mówię wierszem, to znak, że mówię prozą". Dobre!

Ostre i w punkt. Chętnie sięgam po miejski folklor, betonowce i ludowe gawędy przy tanim winie. Pozdrawiam.

Czołem! Dziękuję za odwiedziny i opinię. Sprawy edytorski już poprawiłem - przy wrzucaniu tekstu komputer stawiał opór i jakaś stara wersja tekstu się załadowała. Podobnież akapity - dopiero znalazłem opcję edycji na p-p.pl. Co do "kwiatków" - może wyplemię je kiedyś, może jednak nie... Tak już po prostu mam i wiem, że to może drażnić, ale pisarze, czy może - ludzie piszący po prostu, są bardzo oporni na wszelkie zmiany. Tak to już jest ze sztuką, która rodzi się w ogniu myśli i kłótni filozoficznych W każdym razie dziękuję za chwilę lektury i pozdrawiam!