Pustka wpisana jest w człowieka,
gdzieś między sercem, a myśleniem.
Budzi się czasem i nie czeka,
tylko napełnia się tęsknieniem.

Niczym się nie da jej uciszyć,
niczym utulić, ukołysać,
jej żaru nie zakryją dłonie,
bo wtedy jeszcze mocniej płonie!

A pustka w dłoniach bardzo boli,
taka bezradna, przerażona.
Dotknąć się wcale nie pozwoli,
chociaż być pragnie utulona.

Czemu tak bardzo bolą dłonie,
gdy im dotyku braknie wspomnień,
czemu tak mocno tęsknią ręce,
gdy tylko pustka i nic więcej?

Dlaczego pustka ciągle czeka
w dłoniach dotyku pozbawionych,
jak dziecko, gdy mu braknie mleka,
tak człowiek wtedy zostawiony.

Czemu tak bardzo bolą dłonie,
gdy im dotyku braknie wspomnień,
czemu tak mocno tęsknią ręce,
gdy tylko pustka i nic więcej?

2009