Wbrew pozorom najlepsze są tutaj chłodne, szare dni, proste i obrazowe. Wcześniejszy kawałek tekstu można by mocno okroić, wyciąć wielokropek. Wiersz nie musi mieć elementu zaczepnego jak esej czy felieton, pomyśl, co wnosi ta kawa nad którą rozmyślasz? Codzienność? Przecież wszyscy w niej żyjemy, nie ma w tym nic ciekawego. Z uwag technicznych jeszcze:

jak nasze to przecież nie bezpańskie, co?

,,pochylając się nad kubkiem gorącej kawy
w deszczowy poranek
rozmyślam...
układam skrawki trwania
stosy myśli
w gorącym pragnieniu
wsunięcia dłoni w dłoń
między kroplami deszczu
w trakcie wspólnych spacerów''
Tą pierwsza przeczytałam sobie tak i tak mi lepiej poszło, a druga jest bez zarzutów, co nie znaczy, ze zjadłam wszystkie rozumy, po prostu opuściłam niektóre wersy, bo tak lepiej to czuje, ale Ty tu rządzisz, a ja tylko poczytuje .Serdeczności z mojej kieszonki

Kurcze ..źle to ujęłam , chodzi mi o to że każdy ma swoje niebo , w które wpatruje się samotnie .