Ściągnął mnie tytuł, bo słowo jest jednym z tych, które cenię: często miewa dramat, ale jednocześnie potrafi go ukrywać, unika pretensjonalności, wywalonego na wierzch poetyzmu. Wśród francuskich określeń poczekalni, oprócz prostego la salle d'attente, jest la salle des pas perdus - sala straconych kroków Poza tym poczekalnia jest rodzajem pogranicza, przestrzeni przejściowej, a mnie takie miejsca interesują.
Dalej też fortunnie wygląda na to, że wiersz stara się zachować prostotę. Tylko że nie wszędzie mu się udaje. Mnie złości, że jest tyle uczłowieczanych abstrakcji ("chwile ubrane w niecierpliwość" i takietam) - chwyt, poza wszystkim, co można mu zarzucać, archaizuje tekst. Tam, gdzie ziewa pojęcie, przestaje mnie cokolwiek ruszać, bo dekoracyjne ziewanie mam w nosie. Właśnie ze względu na skłonność do konkretyzacji, podoba mi się najbardziej kawałek:

O boziu!!! Dlaczego nie mam oczu wielkich jak pięć złotych? Cudko, Jarku. Gratuluję. Twojemu peelowi życzę wytrwałości w czekaniu. Pozdrawiam cieplutko, bo uwielbiam Twoje wiersze.

jest taki opis w "procesie" kafki, opis poczekalni sądowej. podoba mi się Twój tekst

Pięknie Jarku lirycznie i tak jak trzebaa z drugiej strony ta Twoja ,,Poczekalnia'' tak mi się kojarzy z cierpliwością, niby prosto, konkretnie do celu, a jednak utwór ma w sobie taka wielowymiarowość czyli można znaleźć rożne ścieżki interpretacji choć autor ma swoją i naczelną to czytelnik i tak jak chce, no takie już jego prawoSerdecznosci z mojej kieszonki

Dziękuję paniom za wizytę