Tutaj brzmi nieco nieporadnie to nie słońce:



Tym razem tekst nie trafia w mój gust. Jest niby zgrabnie, ale w zasadzie tyle tylko mogę o tym tekście powiedzieć.

Najbardziej do mnie przemawia:



Reszta, niestety, moim zdaniem do zabrania na warsztat i przemyślenia jeszcze.

Pozdrowienia

Ja bym rozważył zrobienie z tego miniaturki (albo po prostu czegoś mniejszego), bo IMO przydałaby się kondensacja treści, bez zbędnych rzeczy.

Ann.

witaj - wiesz, czytam i myślę, wiersz miniaturka, albo troszkę użyć innch wyrazów powtarzających się np:"nie" - wiersz napewno wyjdzie na korzyść. Pozdrawiam ciepło

Nie wiem jak było wcześniej, ale tak jest ok. Bo mnie osobiście bliski jest spóźnialski wschód słońca. Sama dawno temu napisałam bardzo podobny wiersz(wrzucę go może). Dlatego Twój oceniam na plus. Jest prosty, bez zbędnych metafor, obraz chwili jaka dotknęła, zostawiła ślad. Wrócę tu jeszcze

Witajcie
MamoMuchomorka - dziękuję ślicznie za przybycie. Dziękuę za plusik. Wiersz po poprawkach jest całkowicie inny, więc nawet trudno by było porównywać. Cieszę się, że znalazłaś chwilkę, by wpaść i podzielić się zdaniem.

ardo - cieszę się, że znalazłaś coś dla siebie. Z tym slowem ''muszę'' - już wyjaśniam... muszę - odnosi się do tego, że człowiek nawet pomimo, ze jest z kimś, to i tak musi to ''przetrawić sam w swoim wnętrzu''. Nikt nie udźwignie za nas emocji. To niekoniecznie chodzi o bycie samotnym w dosłownym tego słowa znaczeniu. Podmiot liryczny stosuje słowo muszę w sensie ''że znów coś trzeba znieść'', los znowu sprawił, że nie jest tak, jak powinno być. chociż człowiej jak jest z kimś to od razu nie musi być podporą, którą się wykorzystuje - ale osobą, która najzwyczajnie sprawia, ze wszysto ''mniej boli''. Nie udało mi się znaleźć korzystniejszego wyrazu od słowa muszę... ale dziękuję ślicznie za radę. .
pozdrawiam Was serdecznie!