ten ból który mi ostatnio sprawiłeś
powleka cienka warstwa sentymentalizmu

jak kurz wyciągnięty spod opancerzonej szafy
wygarniam wspomnienie o spacerach do lasu

myślę często o zoo z plasteliny jakie było piękne
i że dla mnie i o witrażowym cyferblacie wyjętym

z kosza o kopie w dupę odczuciu tężejącej krwi
pamiętasz za co wyrzuciłeś mnie z domu?

nie narzekam jestem wdzięczna za cierpliwość
nie starczyło ci jej dla syna był drugi nie gorszy

dzięki tobie moje dzieci znają nazwy drzew
ale nie znają dziadka bo matka się boi

mimo wszystko nie chce cię zrozumieć
ani polubić teraz tylko strach kochać

a z tej miłości jakoś chce wierzyć że
już nigdy nie sięgniesz dla mnie dla niego