Witaj Euredice

Fakt - znów u mnie smutno. Cieszę się, że znalazłaś tu coś dla siebie i ten przygnębiający obraz trafił. Myślałam, że jest za mało dosłowny ale widzę dzięki Tobie, że udało mi się w jakiś sposób to, co chciałam przkekazać - z satysfakcją nie dla mnie - tylko dla odbiorcy - bo to oni zawsze najważniejsi. Także bardzo dziękuję za odwiedzinki i podzielenie się emocjami po przeczytaniu!

Pozdrawiam bardziej optymistycznie!:-)

witaj MM
a ja przed chwilą byłam u Ciebie.
Masz rację z tym kolorem nadziei - to jest banał - ale był mi tu potrzebny, żeby oddać klimat - sam zielony kolor by nie wystarczył. Może jeszcze coś pokombinuję - ale w tym przypadku ciężko, bo i nadzieja ważna i kolor. Co do tytułu - hmmm... też mam mieszane odczucia - ale chodziło o zaznaczenie ruchu na drodze. W każdym razie nie znalazłam w głowie nic lepszego;P.

Pozdrawiam serdecznie!:-)

Witaj malpico

Jak napiszę inaczej - wiersz typu ''smak - sensualność'' to creep stwierdził zarysy - więc ja już jestem pogubiona i nie chcę się za bardzo zapętlać, bo niedługo moje utworu będą nazywane ''szkicami'', ''próbami form'', ''próbami poszukiwań'' - męczy mnie to.

Tylko małpico - ja tu nie widzę dopowiedzeń - dopowiedzenia to ja już poscinałam. przykład:
rozlały się w szczelinach
ostatnie krople. popłynęły,
docierając do granicy.

- w szczelinach - nie wiadomo czego
- krople - nie wiadomo czego
- granicy - nie wiadomo jakiej


zatrzymałam się na granicy
nas. widzę kilka pęknięć
w asfalcie. droga nie wytrzymała

- granicy - z konteksu tekstu wynikałoby drogi - dla nowego znaczenia dałam ''nas''
- kilka pęknieć - chodzi o relacje - dla przekory dałam ''w asfalcie'' - żeby zobrazować
- ciężaru - nie samochodów - co wynikałoby z poprzedniego - ale kłamst

przekroczyłam kontur na zielonym
świetle. kolor nadziei był niewidoczny
w twoich oczach.

przekroczyłam kontur - tutaj pasy - w znaczeniu ''powinnam dalej nie brnąć'' - nie zauważyłam jednak tego co przede mną
sygnalizacja świetlna - tylko podstawy budowy nowej przestrzeni na osobie.

hm... i tak dalej... Dlatego ja nie widzę dopowiedzeń - jedynie w sensie ''tworzenia nowej płaszczyzny interpretacyjnej''. Bez tych ''dopowiedzeń'' nie uzyskałabym tego efektu : (. Dlatego przepraszam, ale nie rozumiem : (.

Dziekuję jednak bardzo za przybycie. Miło mi Cię zawsze gościć! ale muisz mi wybaczyc, że tym razem po prostu nie rozumiem.

Pozdrawiam od serducha!!!:-)

malpico

chodnika - hmmm... to ja dałam przekornie chodnika - żeby nadać klimat jechania - ale niekoniecznie to obrzeże chodnika - hmmm... ja to bardziej metaforycznie traktuję - i to całe pole ma ukryte znaczenie. Ale możliwe, że źle to przekazałam.

Tak szczerze - to ja czuję, że ostanio źle piszę i coś mi nie idzie - i bardziej cieszyłabym się z tego, zeby chociaż utrzymać taki poziom niż spaść w dół [hihi] - ale obiecuję się starać!!!

Pozdrawiam:-)

Witaj Kushi

Ty zawsze tak pięknie pochwalisz, że brak słów.
Spokój - tak, chyba masz rację. Nie ma buntu - jest pogodzenie. Może na początku trochę jeszcze te skrzypniecia - choć już ciche - to w końcu następuje to zatrzymanie i obserwacja - dostrzeżenie tych pęknięć.

Pozdrawiam serdecznie!:-)

Witaj Shortio

hmmm - no widzisz nie umiem tak z nerwem! A czasami chcę i nie wychodzi - pisanie chyba mnie za bardzo uspokaja i nie umiem inaczej - czasami coś tylko przemknie prawie niezauważalnie i lipa;P... ale może kiedyś

zdrówka nigdy nie za dużo!, więc i ja życzę!
Pozdrawiam!

Witaj Bereniko!

Powtórzenia - tak szczerze - nie zauważyłam - a czemu - to nie mam pojęcia!. Dzięki. Poprawione.

Parametry spowalniały - w sensie - podmiot liryczny zaczął inaczej dostrzegać - ''zabiegany - gdy jechał'' - teraz zwolnił - ''dostrzegł szczegóły, kiedy się uspokoił'' - ciężko mi to wytłumaczyć. Podmiot liryczny zatrzymał się prawie nad swoim życiem - zaczął wtedy dostrzegać więcej - w kontekście drugiej osoby, która koło niego była''. W drugim znaczeniu, gdy coś wprowadza nas w osłupienie - czujemy się jak nie w rzeczywistości ''wszystko dogodzi w zwolnionym tempie'' - dlatego trudno mi jednoznacznie wytłumaczyć tę metaforę - która nie jest do końca jednoznaczna.

Dziękuję za odwiedzinki!
Pozdrawiam serdecznie!:-)

Witaj kamyczku!

Mnie zawsze najbardziej zależy na przekazie. Mi również było miło, że przycupnęłaś pod wierszem.

Pozdrawiam serdecznie!

chodnika i świetle mogłabyś usunąć. Pierwsze zawęża odbiór, a drugie dopowiada dopowiedziane . Przy głośnym czytaniu nas i kłamstw wpadają na siebie.
Frazy: ostatnie krople. popłynęły,
docierając do granicy. oraz zatrącając się w nieswoim obliczu trochę zbyt górnolotne i "napompowane" .
I to tyle wodniczko Pozdrawiam.

Wydaje mi się, że jest znacznie lepiej. Ale (kurcze, że też ja zawsze muszę mieć jakieś ale ) zapomniałam ostatnio powiedzieć, że tytuł jest be, znaczy mi on się nie bardzo widzi.

Ja to jeszcze pokombinowałabym z wersyfikacją i znakami interpunkcyjnymi, bo momentami wydają się wersy i zdania nieco sztucznie połamane, ale już mnie lepiej nie słuchaj, bo generalnie tak jak jest, jest okej ;P hehe

Jeszcze odnośnie tytułu, nie wiem czy nie fajniej brzmiałby tak, jak pierwsze zdanie w tekście: zaparkowałam siebie na obrzeżach i wtedy tekst zaczynałby się od miasto betonowych płytek. To tylko takie moje luźne myśli, co mi się kołaczą, skoro już pytasz, jak teraz A aktualny tytuł, oczywiście, ad kosz. Naprawdę jest mało zachęcający, w moim odczuciu, rzecz jasna.

Pozdrowienia

Wiesz, że jestem przeciwniczką robienia czegokolwiek na siłę Tak też uważam, że lepiej odstawić, odczekać i może kiedyś sam się koncept napatoczy, niż zepsuć