Bardzo fajna metaforyka, kierunek ogólnie. Przenosisz do, a to jest najlepsze, co można w wierszu osiągnąć. Ostatnie cztery wersy - fantastyczne. Na tle świetnego od pierwszych słów tworu, osiągnięcie efektu jeszcze mocniejszego podkręcenia emocji jest wręcz niemożliwe. Tobie się udało.

Ale technicznie to my sobie inaczej pogadamy:

byliśmy jak dwa małe, /wywal tego robaka; 1-zbędny, 2-samotny/ zagubione sputniki
samotnie krążyliśmy w przestrzeni
po swoich orbitach

wpadliśmy na siebie tak nagle
przez katastrofalny błąd technika

tej nocy błądziliśmy po drogach mlecznych /mlecznych drogach/
ale w końcu nadszedł świt i zgasił gwiazdy
te wszystkie nasze chwile uniesień

wtedy poczułam, że coś spala się we mnie
ginie bezpowrotnie ktoś za to odpowie
jeszcze zanim w siedzibie NASA
wystrzelą korki od szampana

upłynie jednak wiele czasu
zanim w sąsiedniej galaktyce
odnajdzie się

martwe ciało Łajki