Wracam, Kasiu, po dłuższej przerwie, by explorować twoje cudowne wiersze.
Ten znam z tomiku, i jak każdy tam zamieszczony, jest dla mnie perełką.
Tak pisać to dla mnie pokaz maestrii.
Wydobywasz z wersów, z poszczególnych słów tyle mocy, tyle poweru, że trza nieco ochłonąć, by iść dalej przez wiersz.
Wiesz, że kocham poezję miłosną, i tę o spełnieniu, i tę o tęsknocie, o której potrafisz malować niezwykłe obrazy i impresje.
To wszystko płynie, bawisz się słowem, a ja potem wiem, że odbyłem kolejną podróż do innego wymiaru, do krainy, gdzie kocha się nadal jak za starych czasów, gdzie miłość nie uległa wypaczeniu, ani odkształceniu.
Jest wciąż tą samą siłą.
I to właśnie ją widzę w tym utworze, choć nie musi być wcale ekspresyjny.
W swej cichej namiętności wywołuje dreszcz.
Bo kochanie to najpiękniejszy z dreszczy

A to ode mnie, jeden z moich idoli:

http://www.youtube.com/watch?v=DQIrxhNkiAs