Hmm...

Wiersz jest ciągiem logicznym, na co mój umysł ścisły daje stuprocentową gwarancję. Satyrycznym dowodem wprost na potwierdzenie chwiejnego założenia: zakładamy, że być może A jest > od 1. Rozwiązując zadanie matematyczne siłą rzeczy powtarzamy w zapisie tyle razy ile trzeba poszczególne wyrazy – stosując wzory skróconego mnożenia i inne definicje.

Satyra w swoim charakterze pozwala tworzyć właśnie takie składnie, pozwala przebarwiać i uwypuklać. Swego czasu wspólnie z kolegami i koleżankami z koła literackiego, na warsztatach rozważaliśmy czy coś powinnam zmienić, ale stanęło na tym, że pozostanie jak jest. Lubię grę słów, ironię również z jej cięższym zabarwieniem wpadającą w cynizm, sarkazm i czasem właśnie tak piszę. A poza tym, cóż zdrożnego w zabawie językiem polskim, w zabawie znaczeniami, gdzie drze się i drze na się to zupełnie nie to samo, gdzie arlekin i błazen, choć z jednej rodziny mogą mieć i mają inną twarz, i tak dalej.

Dlatego też nie podzielam Twojego zdania, aczkolwiek dziękuję za uwagi i poczytanie.
Być może pod wpływem zmienię trzecie ciało na ego lub duszę, ale muszę się z tym przespać.
A tak na marginesie, co się tyczy debiutu, to jest to tylko pierwsze zaistnienie tutaj, na PP, wspomniany mam za sobą.

Serdeczności!

a czułam, że ktoś za mną biegnie
gdybyż poeta zawsze brał czytelnika pod uwagę. czasem nawet mi się wydaje, że najczęściej nie bierze.
lenistwo zaczyna się u mnie od małego palca u nogi, rozprzestrzenia się i jest zaraźliwe - dlatego kpię z siebie i wytłumaczeń stanów niemocy.
rozumiem jednak, że możesz nie miewać takich odczuć.
dziękuję za wkład twórczy i przyłapanie
odpozdrawiam.