Okazało się, że śmierć cierpi na bóle menstruacyjne
ściśle związane z klimakterium, z przemijaniem, menopauzą.
Stała się przez to bardziej niecierpliwa i oschła
oziębłe stało się jej życie seksualne.

Śmierć przekwita. Wyjmuję z szafeczki pamiętniki
z czasów licealnych. Przypomina sobie pierwsze imprezy
i pierwsze zgony. Wspomina szyderczo własną teściową,
która od lat robi zupki w krainie wiecznej szczęśliwości.

Śmierć dąsa się jak gęś gestami dziecka.
Tkwi w bólach własnej groteski, jak wybrakowany hormon
spustoszeniem napiera w swoje wspomnienia.
I tak śmierć pomimo bycia śmiercią będzie żyć najdłużej.