Witaj Coca. Ja za Alexem pod jeden dach Twojego wiersza.....Ładnie tu, więc i przystanąłem na dłużej.....Pozdrawiam.

Alex,
Skąd wiedziałeś? miałam kiedyś tak długie włosy, że tylko w koku funkcjonowały. jedna spinka to było stanowczo za mało.
Osobliwie jak skomplikowany bywa człowiek, że dopiero w innych dostrzega siebie. Człowiek, taka materia, która można dzielić po wielokroć, obrazować, a i tak za chwilę wszystko staje się nieprawdą. Choć podobno nie zmieniamy się, zmieniają się tylko okoliczności.

Wiolinie,
Rozgość się i zostań ile zechcesz.

Nalko,
Jak powiem co ukryłam, to nic z atrakcyjnej tajemnicy nie zostanie. I nie będzie zabawy. A jednak jest to porządek. Dobrze, że o tym wspomniałaś. Wiersz jest kolejnym z cyklu, muszę to zaznaczyć koniecznie pod tekstem. Gdzieś już mam w opublikowanych poniedziałek, a środa napisana czeka aż nabierze ważności
Oraz, nadążam za Tobą, gdyby nie życiowe bałagany, nie byłoby poezji i wszystkiego, tego no...

Dziękuję wam za poczytanie i serdeczności!

creepie,
chciałoby się rzec, spécialité de la maison, do usług
oraz, czekam na powrót z ciekawością, niecierpliwie.

Zolu,
nie, nie zgadzam się na ostatni wtorek. nie ma rzeczy ostatnich, są tylko odległe w czasie. już lepiej niech będzie jednym z wielu tych ulubionych.
ale nie powiem, bardzo mi się widzą komentarze takie jak Twój. bardzo.

skromnie spuszczam powieki, pochylam głowę i ślicznie dziękuję
Serdeczności!

Algo,
chyba każdy ma takie schody do sedna, co się niestety nigdy nie kończą, czasem tylko zamieniają se w długi spocznik.

Oraz, przejrzałaś mnie, to rzeczywiście wiersz, w wierszu, jakoś tak wyszło w trakcie pisania, to wydobyłam kursywą

Mam nadzieję, że i kolejne zadowolą.
za poczytanie dziękuję i serdecznie pozdrawiam!

i zostań ile zechcesz.
moje ego zostało dzisiaj dowartościowane. aż się boję o skromność!
że nie wspomnę o odpowiedzialności jaka teraz na środzie spoczęła

tak i dobrze, że owe sensy są, inaczej monotonia zbierałaby żniwo. życie musi być klarowne i świadome, żeby było szczęśliwe.