Czy w takim razie przegapiłam wiosnę?
Miałaś rację, nie powinnam czytać. Słowa mają wagę budowania obrazów i właśnie to pozostaje tajemnicą artysty, że potrafi z nimi zrobić to samo, co wprawny malarz z kolorami i techniką, a muzyk z dźwiękiem. Przyznam się, że stało się w Twojej poezji coś, co widocznie nie mogło się nie pojawić. Szczególna wrażliwość i talent widzenia świata, którym charakteryzuje się Twoja proza dotknął również poezji.
Co jest wyjątkowe? To, że poezja dziś, to albo ciepłe liryczne kluchy, albo bełkot, nad którym się wszyscy kiwają, bywa też nic szczególnego, a kiwają się, bo postać autora ma coś poza, czyli walor samego siebie ze względu na miejsce i czas. To nic nowego. Tymczasem dla wrażliwego i uważnego czytelnika Twoje pisanie, to najpiękniejsze opowieści w prozie i poezji.
Miłego dnia!

Milko kochana
Głosowałam na ten wiersz i trzymam mocno kciuki
Urzekł mnie swoją tajemniczą atmosferą...takiej tęsknoty.
Jak zwykle zachwycasz
Pozdrawiam cieplutko

Co tu pisać. Całość doskonała, a to:
i tylko szelest zwiędłych liści
przywodzi na myśl szept o zmroku
ale to wszystko – czas mnie wyśnił

w pokoju z oknem bez widoków
- szczególnie piękne.
Buźka Milu.

Dzięki, Pawłuś i Wasineczko.

Miło, że jesteście, a ponieważ to tryptyk, czyli coś złożonego z trzech części, zapraszam do poznania także początku i końca tej historii.
Oczywiście to fikcja literacka.

Buziaki wieczorne

Dzięki serdeczne, Abiś.

lecz każda zima miewa jutro
nawet gdy szarość oczy kryje
i gdzieś tam w środku trochę smutno
znów przyjdzie wiosna - już za chwilę

Buziaki

Nie wiem, czemu mnie tu nie było. Przegapiłam taki cudny wiersz. Dzięki Tobie, kamyczku, mogę ten błąd naprawić, a do Mili skierować wyrazy podziwu.