Takie moje, małe sugestie:

- zrezygnowałbym całkowicie w interpunkcji, wiersz i tak będzie miał pierwotny wydźwięk
- i zrobił to bardzo intensywnie - wyrzuciłbym "i"
- bez niczyjego zaproszenia - przeniósłbym do wersu niżej

Dobry wiersz o wybitnie egzystencjalnej wymowie, o oczekiwaniu na spełnienie, bliżej nieokreślone, lecz pożądane, o tęsknocie za czymś, co by się chciało mieć, a czego się nie ma.

Wielką zaletą jest prostota - ona zawsze uwypukli wszelkie smaczki.

:-)