Patrzyłem na twą twarz,

spokojną, uśpioną.

Delikatnie się uśmiechnęłaś,

jakbyś miała dobry sen.

tańczył na Twej twarzy

srebrny blask księżyca,

włosy pasmami odziały

jak senny kaptur Twą twarz,

tak piękną i spokojną,

w blasku miliona gwiazd.

Dotknąłem Twego ramienia, 

miękka skórę miałaś,

pachnącą cynamonem.

Lekko się poruszyłaś,

oczy otwierając.

W półmroku zobaczyłem

odbijający się w nich blask.

Zapadłem się w czarnych źrenicach,

spadłem jak w przepaść,

bez tchu, bez pamięci,

Aniołem bez skrzydła zostałem.

Ze spokojem patrzyłaś,

uśmiechając się lekko,

przymknęłaś powieki.

Dotknęłaś opuszkami palców

mego chłodnego policzka,

przesuwając palcami niżej,

kciuk spoczął na wargach.

Przymknąłem powieki,

poczułem muśnięcie Twych warg.

Sam już nie wiem,

czy sen to był czy jawa,

bo jak nocna zjawa

pojawiłaś się i zniknęłaś...

Nie wiem czy to twoje oczy

wracające wciąż w pamięci,

czy to Twoje perfumy,

unoszące się wciąż w powietrzu...

Ślad pozostawiło

muśnięcie warg...

Czy naprawdę tu byłaś,

może tylko mi się śniłaś?