Wiersz brzmi, niestety, jak przytoczony nieudolnie na podstawie jakiejś barokowej pieśni zapamiętanej ze starej książeczki do nabożeństwa. Pachnie zbutwiałym papierem.
Przy "chatce życia" się uśmiechnąłem. Groteskowa metafora. Dobrze przynajmniej, że nie przy "M2 życia".
Jako osobista modlitwa przeszłoby, gdyż - jak przekonuje św. Paweł w liście do Rzymian - "Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami”. Ale jako utwór artystyczny, jako tekst, który ma pomóc nie tylko autorowi, ale i innym, wymaga jeszcze dużo, dużo pracy nad stylem, metaforyką i warsztatem.

Nie przepadam za wierszami religijnymi, ale każdy ma prawo do wyrażania myśli na swój sposób, więc przynajmniej dobrze byłoby robić to jak najlepiej.
A niestety nie jest najlepiej, Gm.
Rozumiem, że to stylizacja, więc może parę sugestii, jak ją dopracować?

Po pierwsze – nie trzymasz rytmu.
Masz w wersach liczbę zgłosek od 11 do 9, a więc brak tu konsekwencji.
Przy 11 zgłoskach dobra jest średniówka 5/6 i oprócz dwóch wersów faktycznie masz taką. Przydałoby się te dwa wersy również dopasować.
Niektóre rymy nie są zbyt oryginalne, ale skoro to stylizacja, to nie razi.
Po drugie – za dużo zaimków Ci się wkradło. Mimo wszystko.
Po trzecie – faktycznie „chatki życia” mogłoby nie być.

Masz przykład wyrównania rytmu i średniówki:

Ty, który zsyłasz potężnych aniołów,
siedząc na tronie pośrodku cheruby,
łzy moje z deszczem zmieszałeś pospołu
i nadaremnie wypełniam wciąż śluby.

Ty, który życie odmieniasz wytrwale,
nadzieje moje zamieniając w nicość,
gradową burzę przyoblekasz w chwałę,
spraw więc, by oddech nie był tylko chwilą.

Odwróć nareszcie swój gniew i pioruny.
Niech znikną świata koszmarne ciemności.
Wszak moje życie to stale są chmury,
wszak każda radość wciąż ginie w nicości.

Paru zaimków pozbyłam się, ale jak mówię, to tylko przykład ujednolicenia tekstu.
Do tego rytmu postaraj się dopasować własne słowa.
Trochę zmian, bo lepszym rozpoczęciem zdania jest w stylizacji „Ty, który”, a nie „Co zsyłasz”. No i wprowadziłam interpunkcję.
Aha – dwa razy użyty jest rym „nicość/nicości”, ale nie chciałam za bardzo ingerować w tekst.

No to miłej zabawy