A ja mam pytanie, Grzesiu, co w tekście jest autentykiem?
Bo przyznam, że nie bardzo pamiętam oryginalnych wypowiedzi z powieści.
Jeżeli to nie wolnoamerykanka, to sugerowałabym dać cytaty kursywą.

No i do poprawki:

Drugi przecinek do kosza.


- niewytłumaczoną -

No to miłego

Grzegorzu, jednak musisz zaznaczyć, co jest twoje, a co Prusa. Ja byłam na początku zdezorientowana, choć w sumie te wspólne dywagacje zrobiły na mnie wrażenie, jak zawsze.
Wokulski, wspaniały człowiek, ale u Izabeli nie miał szans, jako przyjaciel ojca uderzający do jego córki. Zresztą kobiety nie lubią, gdy się im ktoś za bardzo narzuca. No i jego notowania w oczach tych wszystkich snobów (ta kasza na srebrnej zastawie!) były niewysokie, a kobieta lubi, by jej wybrany każdemu imponował. To były dwa światy psychiczne zbyt odległe od siebie.
A jednak, pomimo upływu tylu lat (Prus zdaje się zmarł 100 lat temu) ta powieść ciągle wzbudza pozytywne emocje. Oby takich więcej i teraz.