to jest bardzo dobra fraza

niepokojąco w puencie, od tego momentu trzeba samemu sobie dopowiedzieć dorosłość.
udana podróż w krainę dzieciństwa.
pozdrawiam

Leszku,

wychowałam się na baśniach Andersena i na niekończących się opowieściach mojego dziadka Józefa.
Dziękuję za czytanie i widoczny ślad pod tekstem.

Pozdrawiam.


Arkady,


eh, skąd ja to znam...
Cieszę się z Twoich odwiedzin, Arkady.

Dzięki wielkie, serdeczności.

Gwiazdko zrodlana,

dużo tu Twojej zasługi, bo gdyby nie interesujący temat z zaśrodkowanie #4, pewnie nie byłoby tego wiersza.

Dziękuję pięknie.

Uśmiechy posyłam.

Witaj,

Miło Cię widzieć pod tekstem, Zoleńko.

Wiem, wiem, rozszalała mi się ta średniówka, oj rozszalała, jak nigdy dotąd.

Dobrze, że jesteś i służysz radą, dzięki. Skorzystam z Twojej, jak zwykle, celnej podpowiedzi i spróbuję całość uładzić do 5/6.

wschodzi nam w kościach nowa tajemnica
zielonym pędem odradza się w baśni
magiczny ogród znów wszystko ożywia
cud-drzewa krasnal

kolejka którą dawno temu przyniósł
Mikołaj sunie po torach w pamięci
tu most tam tunel i stacja - jak wino
pnie się po skórze

razem z Sherlockiem tropimy przestępców
– skradziono perły – idziemy Watsonie
kiedy jesteśmy już bliscy rozwiązań
czas gasić lampę

odsłaniający tajemnice wiodą tragiczny żywot


Trochę mi żal wyrzucać zwrotki z Sherlockiem, więc, póki co, niech sobie pobędzie w wierszu.


Dziękuję i kłaniam się pięknie.

Zgadzam się z Tobą, Zolu.

Przytulaski z okazji Dnia Przytulania i uśmiech posyłam.

Witaj, Deborah, jak miło zobaczyć Cię znowu pod wierszem.
Dziękuję pięknie.
Pozdrawiam z uśmiechem i lipcowym słońcem.